به گزارش گروه باشگاه جوانی خبرگزاری برنا، محققان به وجود تغییراتی در ساختار مغز بزرگسالانی پی بردند که بین هفته های 28 تا 32 جنینی متولد شده اند.این تغییرات برابر با تسریع در روند پیری مغز است؛ یعنی مغز آنها نسبت به همسالان شان که در زمان مقرر متولد شده اند پیرتر است.
به گزارش پایگاه علمی پزشکی مدیکال نیوز تودی،دکتر کیارا نوسارتی از موسسه روان پزشکی، روانشناسی و علوم اعصاب در کینگز کالج لندن و همکارانش اخیرا در مطالعه ای در نشریه نوروایمج/ Neuroimageاین یافته ها را منتشر کردند.
بر اساس این مطالعه مغز نوزاد در هفته های آخر بارداری کامل می شود؛ بنابراین تولد زودتر به معنای قطع این روند است. به همین دلیل نوزادان نارس با خطر بیشتر در زمینه ناتوانی های تکاملی مانند لطمات رفتاری، زبانی یا یادگیری روبرو هستند.
دانشمندان پیش از این تصور می کردند بلوغ مغز در نوجوانی متوقف می شود. اما یافته های مطالعات زیادی در سال های اخیر نشان داده مغز دست کم تا دهه 20 عمر کاملا تکامل نمی یابد. تحقیقات دکتر نوسارتی وهمکارانش اولین مطالعه ای است که نشان می دهد چطور تولد پیش از موعد می تواند بر روند بلوغ مغز انسان تاثیر بگذارد.
تولد زودرس و حجم ماده خاکستری مغز
این گروه تحقیقاتی با استفاده از تصاویر ام آر آی ساختار مغزی 328 بزرگسال را بررسی کردند که پیش از هفته 33 بارداری متولد شده بودند. شرکت کنندگان در این مطالعه در دو بازه زمانی بررسی شدند، در نوجوانی یعنی متوسط سن 19 سال و 8 ماه و در بزرگسالی یعنی 30 سال و 6 ماه.
تصاویر گرفته شده از مغز این شرکت کنندگان سپس با تصاویر مغزی 232 بزرگسالی که دوران جنینی را کامل طی کرده بودند؛ و با یکهزار و 210 اسکن مغزی مقایسه شد که از آرشیوهای قابل دسترسی ام آر آی به دست آورده بودند.
محققان به طور خاص حجم ماده خاکستری را در مغز شرکت کنندگان در این مطالعه بررسی کردند، آنها می گویند که حجم ماده خاکستری می تواند نشانگر خوبی برای سن مغز باشد.
تشخیص تسریع در بلوغ مغزی
این گروه پی بردند حجم ماده خاکستری مغز نوزادان نارس در مقایسه با نوزادان متولدشده در 2بازه زمانی نوجوانی و بزرگسالی کوچک تر است به ویژه در مناطق مغزی مرتبط با حافظه و پردازش احساسات.
آنها همچنین تغییرات ساختاری را در مغز مشاهده کردند که نشان دهنده انعطاف پذیری در برابر تاثیرات تولد زودرس بود. برای نمونه آنها شاهد افزایش در قسمت هایی از ماده خاکستری مغز و مناطق مرتبط با کنترل رفتاری بودند.
این فرضیه مطرح است که شاید تغییرات یادشده در ساختار مغز برای جبران دیگر کارکردهای مغزی روی می دهند. با اینکه می توان تنها اهمیت کارکردی این تغییرات را مد نطر گرفت، مطالعات پیشین به این نتیجه رسیده بود که سازوکارهای جبرانی از روند شناختی و پردازش زبانی در نوزادان نارس حمایت می کند. اما بر اساس تحقیقات بیشتر، این گروه پی برد که کاهش ماده خاکستری که در همه نوزادان نارس این مطالعه مشاهده شد با تسریع در روند بلوغ مغز همراه است و در نتیجه مغزهای نوزادان نارس از نوزادان متولد شده در زمان مقرر پیرتر هستند.
نوسارتی می گوید آنها نتوانستند تایید کنند تغییرات ساختاری مغز شناسایی شده در نوجوانان نوزاد نارس و بزرگسالان در عملکرد و زندگی روزمره آنها تاثیر می گذارد یا خیر اما باید در تحقیقات آتی بررسی شود.