سلام بر عاشورا، سلام بر روزی که شرافت انسانی بر قله های رفیع تاریخ نگاشته شد، سلام بر هنگامه ای که کون و مکان سجده بر حریت و آزادگی کرد، سلام بر میدانی که خون حسین و یارانش را به سان بذری برای درخت بزرگ حیثیت "آدم" ساخت.
سلام بر حسین (ع)، سلام بر نور دیده خاتم الانبیا (ص) ، سلام بر جانشین علی مرتضی (س)، سلام بر فرزند زهرا (س)، سلام بر لحظه ای که تن تکه تکه شده اکبرش را در آغوش گرفت، سلام بر دمی که دستان بریده عباس کمرش را خم کرد، سلام بر دقیقه ای که گلوی طفل شش ماهه اش با تیر سه شعبه به سینه اش دوخته شد، سلام بر آنی که گلوی بریده اش خیمه گاه را آتش زد، سلام بر حسین (ع).
سلام بر آه مظلوم که دامن ظالم را ۱۴۰۰ سال است که گرفته، سلام بر شرافتی که سر به شمشیر داد ولی تن به ذلت نداد، سلام بر انسانیتی که حتی از مقدمه چین عاشورا گذشت تا تاریخ درس مردانگی بیاموزد، سلام بر ادبی که لب به دشنام نگشود و دشمن بی حیا را تکفیر نکرد، سلام بر روزی که مظلوم مقابل ظالم سر تعظیم فرود نیاورد تا ظلم ستیزی بدل به سنتی بزرگ در تاریخ شود.
... و سلام بر زینب (س)، سلام بر ام المصائب، سلام بر یادگار زهرا (س)، سلام بر شیرزنی که اگر نبود کربلا در کربلا می ماند.
روز عاشورا، تاریخ را به لرزه در آورد و هنوز رعشه های آن پس از ۱۴۰۰ سال بر تن تاریخ دیده می شود، روز عاشورا ندای بلند "هیهات من الذله" فرزندان آدم است و چه با وقار و پرصلابت تاریخ فریاد می زند: " لبیک یا حسین(ع)"