به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، مجید جلالی در نشست خبری پیش از دیدار مقابل گسترش فولاد گفت: سعی می‌کنیم که بازی به بازی پیش برویم چرا که وقفه‌های داخل لیگ باعث می‌شود که نتوانیم برنامه‌ریزی دقیق‌تری داشته باشیم. ما سعی می‌کنیم با این وقفه‌ها که می‌تواند آسیب‌رسان هم باشد با استفاده از تجربیاتمان استفاده بهتری کنیم. باید بتوانیم تهدیدات را تبدیل به فرصت کنیم و خوشبختانه با تمریناتی که داریم شرایط تیم ما خوب است و می‌بینم که بازیکنانم اشتیاق به پیشرفت دارند و این موضوع برای من امیدوارکننده است. برای بازی فردا وضعیت خوبی داریم و امیدوارم نتیجه برای ما موفقیت‌آمیز باشد. تنها مصدوم ما باسی است و یک محروم هم داریم که جزو بازیکنان امید ما است اما در دو بازی آخر خیلی خوب کار کرد.
جلالی درمورد اینکه کادر فنی تیم گسترش فولاد تغییر و تحولاتی داشته، گفت: به هر حال در لیگی که 30 بازی وجود دارد و در 10 ماه انجام می‌شود این تحولات طبیعی است و چه مدل بازی تیم‌ها و چه این موارد پیش می‌آید. ما با هر تیمی که بازی داریم آخرین وضعیت آنها را رصد می‌کنیم و بر اساس آن برنامه‌ریزی می‌کنیم.
سرمربی تیم پیکان درمورد اینکه آیا روند خوب پیکان ادامه‌دار خواهد بود یا خیر، گفت: این موضوعی است که هر کسی آن را دوست دارد تا به آن برسد اما ما باید ظرفیت‌ها را در نظر بگیریم. بودجه تیم پیکان نسبت به سایر تیم‌ها متوسط رو به پایین است اما با این شرایط هم ما کارها را خوب پیش می‌بریم چرا که یک هدف و یک صدا داریم و باید از ظرفیت‌هایمان استفاده کنیم. به همین دلیل است که ما در این 8 بازی اخیر دو شرایط متفاوت داشتیم خوشبختانه در تیم ما آرامش حاکم است و اشتیاق برای پیشرفت وجود دارد. نکته اصلی تیم ما همین است.
جلالی درباره اینکه برخی مدیران فوتبال در پی نتایج ضعیف استعفا نمی‌دهند و مربیان را برکنار می‌کنند افزود: در این باره از قبل صحبت‌های زیادی انجام شده است. وقتی گروهی مربی را انتخاب می‌کند و بعد از 6 هفته می‌فهمند که او خوب نیست در اصل انتخاب خودشان زیر سؤال می‌رود چرا که آن مربی انتخاب آنهاست. باید از این زاویه به این موضوع نگاه کرد، وقتی مربی می آورند باید درباره آن مربی تحقیق کنند و با شناخت مربی بیاورند تا حداقل یک نیم‌فصل به او فرصت دهند.
وی درخصوص سطح مربی‌گری در ایران گفت: سطح مربی‌گری در کشور ما با شناختی که از برخی کشورهای آسیایی دارم سطح خوبی است اما موضوع این است که مربیان ما فضایی برای اثبات شایستگی‌هایشان ندارند و این به دلیل ضعف مدیریت است. البته عدم ارتباطات هم در این مورد دخیل است. یک مربی متوسط در اروپا این شانس را دارد که در 30 کشور مربی‌گری کند اما یک مربی خوب ایرانی این شانس را ندارد که در کشورهای دیگر مربی‌گری کند مگر اینکه 20 سال در یک کشور زندگی کنند و آنجا به آنها فرصت بدهند. دلایل این موضوع صرفاً ورزشی نیست و نمی‌شود این را ملاک قرار داد که سطح مربی‌گری مربیان ایرانی پایین است. الان می‌بینیم که مربیان ایرانی که به آنها فضای کار داده نمی‌شد در رده‌های پایه و در زمان کوتاه تیم خوبی می‌سازند که در جام جهانی به موفقیت می‌رسد.