چند وقتی است کلیپی در شبکه های اجتماعی در حال انتشار است که به ظاهر منعکس کننده اعتراض مالباختگان موسسات مالی به عدم بازگرداندن سپرده های ایشان مربوط می شود. در این کلیپ تعدادی از مالباختگان لرستانی در داخل یکی از شعبات موسسات مذکور تجمع کرده اند و به طرز چندش آوری مشغول سینه زنی و فحاشی و تقلید از سبک عزاداری عاشورا!!! هستند و به طریق کامل با اقدام نابخردانه خود در حال استهزاء تمام عیار فرهنگ عمومی هستند. قصد ورود به مباحث تئوریک را ندارم ولی این کلیپ به کلی فرد را به استدلال در اصل بودن فرهنگ، بی نیاز می کند و ضرورت توجه به فرهنگ عمومی و ترمیم زخم های آن را فریاد می زند.
مالباختگان و قربانیان موسسات ربوی مالی، جدای از اینکه خود مقصر اصلی این اتفاق هستند، ولی به هر حال محق هستند که به روشهای قانونی مطالبه خود را پیگیری نمایند، ولی به هیچ وجه حق ندارند اقدام به تخریب اموال عمومی نمایند و بدتر اینکه با اقدامات هنجارشکنانه و سب و دشنام دیگران، فرهنگ عمومی جامعه را خدشه دار نمایند. علاوه بر تبعات منفی ذکر شده، اقدامات اینچنینی عدم امنیت را القاء می نماید و بعید است سرمایه گذار غیر بومی با مشاهده این کلیپ و آسیب شناسی رفتار شهروندانی که آنها را نماینده افکار عمومی دانسته و رفتار آنها را معادل رفتار عمومی لرستانیها تلقی می نماید، رغبت به سرمایه گذاری داشته باشد.
مطالبه سودهای غیر متعارف، نا معقول و بدون زحمت و دردسر، نه مطابق با آموزه های دینی است و نه اقدامی مسئولانه و متمدنانه، بلکه بیشتر رسوخ فرهنگ تنبلی و تن پروری و عدم تعهد به مدیریت صحیح اموال فردی و منافع جمعی را به نمایش می گذارد.
در خصوص آسیب شناسی رفتار معدودی از هم استانیها، قصد مقایسه با بلاد خارجه را ندارم و مشخصا به یک نمونه داخلی اشاره می نمایم. مالباختگان موسسات مالی در کشور، به نسبت بیشتری شامل هم استانیهایمان هستند و در اخبار و احوال نشنیدیم که مثلا یک مازندرانی و مشخصا یک بابلی خود را در چنین مخمصه ای گرفتار کرده باشد و بدتر اینکه در پیگیری حقوقش هنجارشکنی نماید. با توجه به تجربه حضور چند ساله ای که در شهر بابل داشته ام، تقریبا اکثر خانواده ها( علی رغم علاقه بیشتر از حد معمولی که آنها هم به مال دنیا دارند) بیشتر سمت دهی سپرده گذاریشان در موسسه مالی حضرت ولیعصر(عج) که یک موسسه مالی عام المنفعه و خیریه است هدایت می شود که سودی شخصی به سپرده گذاران نمی دهد ولی همه خروجی آن سود عام است، نظیر ساخت یا توسعه مراکز مذهبی، فرهنگی، علمی، ورزشی، رفاهی و...در شهر بابل می باشد.( دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل که در رنکینگ اخیر بین المللی، برترین دانشگاه ایران شناخته شده است، احداث و توسعه خود را مدیون موسسه مذکور می داند).
مقایسه رفتار شهروندان بابلی با رفتار اقتصادی هم استانی های لرستانی علاوه بر اینکه حکایت از ضعف اقتصادی دارد ولی در بر دارنده حقایق و واقعیت های فرهنگی مرتبط با مباحث اقتصادی و اجتماعی نیز می باشد، نظیر اینکه هنوز تصور منفعت جمعی و ارجحیت آن بر نفع فردی، در فرهنگ عمومی لرستان شکل نگرفته است و در این مسیر علاوه بر تقصیری که متوجه آحاد مردم است، قصور بزرگتر متوجه نخبگان لرستانی است که در خصوص آماده کردن مردم و ایجاد فرهنگ مناسب مشارکت اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و . . . اقدام شایسته ای انجام نداده اند، هر چند که نخبگان نیز در صورتی که مورد سوال واقع شوند دلایل بسیاری بر این ناکامی اقامه می کنند ولی در هر صورت مساله اصلی عدم فرهنگ سازی جمعی به قوت خود باقی است و فلش کم کاری، کماکان به سمت نخبگان نشانه می رود.
امید می رود انتشار کلیب مذکور که فرهنگ عمومی لرستان را در منظر جامعه ایرانی به استهزاء گرفته است تلنگری باشد که نخبگان استان را متوجه کم کاریشان سازد به نحوی که فارغ از کارکرد حاکمیت و دولت در فرهنگ سازی و ضرورت اقدام در این خصوص، خود دست به کار شده و به طریق شایسته و بایسته اقدام نمایند. انشاءالله