به گزارش سرویس سیاسی برنا، به مناسبت ماه شعبان المعظم، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای، بخشی از بیانات ایشان را در آغاز سال نو در دیدار رییس جمهور، اعضای هیئت دولت و اعضای هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی منتشر میكند.
این دیدار در تاریخ 15 فروردین‌ماه 90 برگزار شد و رهبر معظم انقلاب در آن، به ذكر توصیه‌هایی در باب «مغتنم‌شمردن فرصت‌ها» پرداختند.
متن این بیانات به شرح زیر است:
یاد خدا را نباید از قلم انداخت. ما هرچه داریم، از توسل و توجه به حضرت ربوبیت است؛ اوست كه دلها را به سمت اهداف والا متوجه میكند؛ اوست كه دلها را قرص میكند؛ اوست كه دلها را بر روى یك نقطه ویژه مجتمع میكند. انسانها با هیچ ترفندى نمیتوانند دلها را جذب و مجتمع كنند؛ این دست قدرت الهى است، این كار خداست. بحمداللَّه مردم تو راهند، متوجه‌اند.
ماها باید قدر فرصت را بدانیم. ما كه مسئول هستیم، خداى متعال یك فرصتى به ما داده. این مهلت عمر و مهلت مأموریت یافتن، كه ما هر كداممان در این نظام براى یك مدتى مأموریتى پیدا كردیم، سر مى‌آید. این فرصتى كه به ما داده شده، باید قدر بدانیم و حداكثر استفاده را بكنیم؛ چون وقتى انسان از این عالم پایش را بیرون گذاشت، همه درهاى حركت و تحرك از سوى خود انسان قفل میشود. بله، ممكن است دیگران براى ما استغفار كنند و به درد ما بخورد، یا كارهائى صدقه جاریه باشد؛ اما دیگر خود ما هیچ كار نمیتوانیم بكنیم، دستمان بسته است.
تا در این دنیا هستیم، دستمان باز است؛ میتوانیم خیلى كارها بكنیم. با یك نگاه، با یك لبخند، با یك كلمه حرف، با یك حركت دست، با یك حركت قلم، شما الان میتوانید به قدر آسمانها و زمین براى خودتان حسنه ایجاد كنید، در این دنیا اینجورى است؛ میتواند انسان بكند، دست باز است، از اینجا كه رفتیم، دست بسته است؛ دیگر هیچ كار نمیتوانیم بكنیم؛ مگر دیگران یك وقتى به یاد ما بیفتند، یك صدقه‌اى بدهند، استغفارى بكنند، یك چیزكى خواهد رسید؛ كه به هیچ وجه جایگزین آن كارى كه خود ما میتوانستیم بكنیم، نخواهد شد. لذاست كه این فرصت را باید قدر دانست.
اگر بخواهیم این قدردانى را به معناى حقیقى كلمه به كار ببندیم، باید همه‌ى نیروها را به صحنه بیاوریم؛ واقعاً كمربسته كار، وارد میدان شویم و یك مقدارى هم برگردیم به خودمان، نقصهاى خودمان را مشاهده كنیم. ما هر كداممان نقصهائى داریم؛ كم هم نیست. معمولاً عیوب ما انسانها خیلى بیشتر از محسّناتمان است؛ خودمان ملتفت نیستیم. اگر اینجور نبود، كسى مثل پیغمبر با آن عظمت، كه نور خالص است و ظلمتى در وجود او نیست، استغفار نمیكرد.
پیغمبر هم استغفار میكرد؛ «لأستغفر اللَّه فى كلّ یوم سبعین مرّة». حضرت فرمود: بارها و بارها من در روز استغفار میكنم؛ «انّه لیغان على قلبى». طبیعت بشر، اینجورى است. ما مجموعه‌اى از ضعفها هستیم؛ اما خداى متعال توان قدرت پیشرفت و حسن بى‌انتها را هم در ما قرار داده، كه میتوانیم همین طور هى بر این ضعفها فائق بیائیم؛ یكى پس از دیگرى این صفرها را تبدیل كنیم به عدد، این منفى‌ها را تبدیل كنیم به مثبتات. خدا كه به ما ظلم نمیكند.
ما میتوانیم همه اینها را از آن طرف برگردانیم به عدد. هرچه كردیم، پیش رفتیم. آن مقدارى كه باقى میماند و كمبود كار ماست، این را باید متوجه باشیم. یعنى اگر انسان متوجه ضعفهاى خود و كمبودهاى كار خود و عیوب خود نبود، عقب خواهد ماند. یكى از فوائد مسابقه این است دیگر. در مسابقه چون یك رقیب بغل دست انسان هست، آدم كمبود خودش را میفهمد؛ والّا وقتى خود انسان به‌تنهائى دارد میدود، یك وقت لازم بداند، مثلاً مى‌ایستد و چند تا سرفه و عطسه‌اى هم میكند؛ دیگر نمیداند كه همین كار چقدر انسان را عقب مى‌اندازد.
وقتى یك نفر بغل دست انسان هست كه همان دو ثانیه، پنج ثانیه را هم توقف نكرده، آدم مى‌بیند كه عجب، چقدر انسان جلو افتاد. در زندگى كارى ما، ثانیه‌ها و دقایق و ساعات، عقب‌افتادگى وجود دارد؛ اینها را باید ببینیم تا به فكر جبران بیفتیم. اگر نتوانیم جبران كنیم، لااقل پیش خداى متعال اقرار كنیم؛ «و ان كان قددنا اجلى و لم یدننى منك عملى فقد جعلت الاقرار بالذّنب الیك وسیلتى».(1) یكى از راه‌هاى تقرب به پروردگار، همین است: اقرار به ذنب و اقرار به كوتاهى‌ها و عقب‌ماندگى‌ها و نقصها و تاریكى‌هائى كه در وجود خودمان هست. به این مسئله توجه كنیم. همه‌ى اینها با توفیقات الهى امكان‌پذیر است.
ما در دوران خوبى واقع شدیم. باید خدا را شكر كنیم، براى اینكه در یك چنین دورانى واقع شدیم و خداى متعال یك چنین نعمت بزرگى، یك چنین فرصت بزرگى در اختیار ما قرار داده كه بتوانیم براى جامعه‌مان، براى كشورمان، براى اسلام عزیز و براى تاریخ مفید باشیم. یك روزى بود كه نمیتوانستیم. آن كسانى كه میخواستند، انگیزه داشتند، همت داشتند، قادر نبودند؛ امروز آنهائى كه همت دارند و انگیزه دارند، قادرند. این را قدر بدانیم و خدا را شكر كنیم. به روح مطهر امام بزرگوارمان رحمت بفرستیم و همچنین به شهداى عزیز و مجاهدان راه حق كه این راه را به روى ما گشودند.
والسّلام علیكم و رحمةاللَّه و بركاته