سالیانی‌ست که نام و روز ۱۳ آبان، برایم تداعی سخن بزرگی از امام(ره) است، آنگاه که در پاسخ بازجوی ساواک فرمود:«سربازان من در گواره‌هایشان خوابیده‌اند.»
و همان سربازان، قد کشیدند و پا گرفتند و دل به دریا سپردند و ۱۳ آبان‌هایی خلق کردند که تا امروزمان را افراشته بر کوه ایمان‌شان پر افتخار ساختند.
و به حق روز دانش‌آموز نام گرفت این روز. روزی که جوان‌ترین قشر جامعه بر ستم طاغوت تاختند و خون دادند تا در زمانی دیگر همسالان‌شان فریاد مرگ بر استبداد و استعمار سر دهند و لانه‌ی شیطان ببندند.
اما در این رهگذر اگر چه نام روز دانش‌آموز به این روز داده شده مبنا فقط آن نیست که دانش‌آموزان ما همواره این روز و حماسه‌ی همسالان‌شان را به خاطر بسپارند بلکه از نظر من مبنا آن است که روزگاری را به یاد آوریم که جوان‌ترین نسل جامعه افتخاری آفرید به بزرگی سالیانی‌که ماندگار شد و بر ماست که در هر جایگاه و منصب و شرایطی بر این افتخار جان بخشیم و زنده بداریم و ادامه دهنده باشیم. حماسه‌ای که برافراشته از حماسه‌ی حسینی‌ست و جاودانه بر ایمان اسلامی جوانان جمهوری اسلامی ایران.
و امسال با خباثت های آمریکا در پذیرش برجام و مبارزه استکباری ایران عزیز بار دیگر دانش آموزان ثابت خواهند کرد تا با مقاومت، فداکاری و ایثار فرزندان عزیز میهن اسلامی راه زورگیری به این ملت بسته است و پرچم هیهات من الذله حسین (ع) بر تارک این سرزمین برافراشته خواهد ماند.