کمک کردنهایمان هم بوی ریا می دهد .بوی ژست گرفتن و ادا و اطوار که نکند از قافله همکارو دوست عقب بیفتیم. مناطق زلزله زده جای خودنمایی کردن و سلفی گرفتن نیست.این جا بوی مرگ می دهد .بوی غم و اندوه و دردی طاقت فرسا.کاش به جای اینکه در حال کمک کردن مدام حواسمان به دوربین موبایلمان باشد که لحظات هدیه دادن یک عروسک و یا رساندن چند قوطی کنسرو به دستان مصیبت دیدگان را ثبت کنیم حواسمان باشد که این کودکان وزنان و مردان انقدر داغ دیده هستند که بیشتر از آنکه از گرفتن اقلام خوشحال باشند از دیدن ژستهای عجیب و غریب بعضی افراد داغ دلشان بیشتر می شود.
زلزله برای آنها مصیبت و داغداری و بی خانمانی داشت و برای بعضی افراد هم جولانگاه خودنمایی و خاطره بازی بود، هستند افراد بسیاری که بی ریا و خالصانه هر آنچه را در توان داشتند به دست زلزله زده ها رساندند. خیر نیکوکاری که حاضر نشد نامی از او برده شود سرپرستی ایتام زلزله زده کرمانشاه رو به عهده گرفت.امدادگرانی از همان ساعات اولیه با جان فشانی در حال تلاش و کمک به مرم زلزله زده بودند مردمی هستند که بی منت کمک می کنند و نه اسمی از خودشان به جای می گذارند و نه سلفی می گیرند، یک کارگر همه دارایی اش که 30 هزار تومان پول نقد و دو پلیور بود را به زلزله زده ها هدیه کرد، او هم نه سلفی گرفت و نه پز داد.
کاش یاد بگیریم که کمک کردنهایمان را مهم نیست که حتما در بوق و کرنا کنیم می توان در گمنامی هم کمک کردو مفید بود وکاش بفهمیم که بعضی اوقات رفتارهایمان نمکی می شود بر زخم افرادی که تمام زندگیشان را در یک حادثه تلخ از دست داده اند .اینجا سرزمین غم و اندوه است جای خودنمایی و سلفی بازی نیست واینجا مردم به نگاه و لبخند و عشق و کمک واقعی نیاز دارند نه از نوع مجازی!
پیام امروز هلال احمر خیلی تلخ بود: " لطفا با سگ هایتان برای سلفی گرفتن در مناطق زلزله زده نیایید"!