در این دیدار به مناسبت هم زمانی با ایام شهادت نبی مکرم اسلام (ص)و حضرت امام حسن مجتبی (ع) کتاب هایی با مضامین دینی برای سالمندان علاقه مند انتخاب شده بود و گزیده هایی در کنار آنان خوانده شد و با توجه به فرهنگ رایج میان ایرانیان از جمله شاهنامه خوانی آثار ادبی بزرگان ادبیات از جمله مولانا،فردوسی،حافظ وسعدی نیز انتخاب شده بود و قرائت این ابیات با صدای دلنشین معلمی بازنشسته در هوای سرد پائیزی آرامش خاصی را به شنوندگان غزل هدیه می داد .
اما از همه این مسائل که بگذریم با نگاهی به اوضاع سرای سالمندان صادقیه با پدیده های تاسف باری روبرو میشوید که زنگ خطری برای سال های آینده است با توجه به سالخوردگی جمعیت ایران در سال های آینده عدم رفع این معضلات مشکلات جبران ناپذیری را به جامعه تحمیل میک ند.
کاهش میزان مرگ و میر، افزایش امید به زندگی، کنترل موالید و تحولات اقتصادی و اجتماعی در جوامع بشری امروز باعث افزایش روزافزون تعداد سالمندان شده است. سالم پیر شدن حق طبیعی تمام افراد است و نباید فقط به اضافه شدن سالیان عمر بسنده کرد بلکه باید به ارتقای کیفیت زندگی و سلامت جسمی، روانی و اجتماعی توجه داشته باشیم و این موضوع برای آنان که عمری را مشغول خدمت به جامعه بوده اند یک رسالت ملی محسوب کرده و از هیچ تلاشی فروگذار نکنیم.
بنابراین مدیریت این موج برگشت ناپذیر و ارائه راهکارهای علمی و عملی جهت حفظ و ارتقای سلامت جسمی، روانی واجتماعی آنان کاملاً الزامی و ضروری است. در صورت عدم تحقق سالمندی سالم، افزایش امید به زندگی و طول عمر بیشتر می تواند بی‌نتیجه و حتی برای فرد سالمند و جامعه امری مخاطره‌آمیز باشد. بنابراین ضرورت برنامه‌ریزی و به کارگیری سیاست های پیشگیرانه و درمانی برای حفظ و ارتقای سطح سلامت کاملاً الزامی است.
با عنایت به بند 15 سیاست های ابلاغی رهبرمعظم انقلاب در حوزه خانواده، بند 6و7 سیاست های ابلاغی جمعیت و برنامه‌های جهانی پیشگیرانه سالمندی سالم مبنی بر توجه و تمرکز برنامه‌های حمایتی سالمندان بر کانون خانواده و تقویت انگیزه‌های مراقبت از سالمندان درخانواده و حفظ سلامت آنان درابعاد مختلف نیاز به عزم ملی جهت شناسایی عوامل بازدارنده و محدود کننده مراقبت از سالمندان در کنار خانواده به رغم میل باطنی سالمندان و خانواده ها کاملاً ضروری و اورژانسی است.
بین میزان سلامت عمومی و علائم جسمی، روانی و اجتماعی در ساکنان منزل و آسایشگاه‌ها تفاوت معنی داری وجود دارد. سالمندان ساکن در آسایشگاه‌ها در مقایسه با اقامت در کنار خانواده به نسبت بیشتری مبتلا به افسردگی می‌شوند به طوری که حدود 3 درصد سالمندان در خانواده افسرده می شوند در حالی که 25-15 درصد ساکن خانه‌های سالمندان از افسردگی رنج می‌برند.
آنچه در این غروب پاییزی کام بازدید کنندگان را از صادقیه تلخ می نمود در وهله اول موضوع عدم رعایت بهداشت و فضای بی روح آن برای سالمندان عزیز بود . سالمندانی که از وضعیت بهتری نسبت به سایرین برخوردار بودند از رژیم غذایی نامناسب و ممانعت از شادی و تفریح نیز لب به شکوه گشودند .
طرد شدگی و انزوا در بیشتر سالمندان وجود دارد و در سالمندانی که بدون رضایت شخصی مجبور به حضور در آسایشگاه شده، همچنین دوری آسایشگاه از خانواده و نبود امکان ملاقات منظم شدیدتر می‌باشد. تلقی سالمندان از خواری و شکست ناشی از احساس بی‌مهری فرزندان و خانواده و شرایط نامناسب سرای سالمندان است که رفتارهای ترحم‌آمیز مسئولان آسایشگاه ها و ملاقات کننده‌ها می‌تواند بر احساس شکست و خواری تأثیر منفی داشته باشد.
هدف از ارائه این گزارش بیان معضلات سرای سالمندان صادقیه بود که به لحاظ اجتماعی در اینده نزدیک تبعات خود را به جامعه تحمیل می نماید و در پایان باید به مسئولین استانی متذکر شد در کنار ما عده ای به علت دغدغه های اقتصادی غیر منطقی و همچنین با دلایل غیر منصفانه روند سقوط در کام افسردگی را مرحله به مرحله پشت سر می گذارند و نفس های به شماره افتاده فاصله ای تامرگ ندارند. بیائیم این بار خلاف عادت مالوف نسبت به یک معضل اجتماعی پیشگیری نمائیم.