به گزارش گروه انتظامی و حوادث خبرگزاری برنا، محتویات پرونده حکایت از مراجعه آقایی به وکالت از یک زن به دادسرای عمومی و انقلاب آمد و شکوائیه ای را تقدیم کرد.
در شرح آن آمده است که که امید، دختر خاله خود، نسرین را با فریب و اغفال دایر بر اینکه او را صیغه کرده است مدت دو سال با وی رابطه نامشروع و زنا داشته و قرار بوده خانه ای برای او بخرد و اکنون از تعهد خود سرباز زده و شکایت به عنوان رابطه نامشروع شده است.
پرونده پس از اقدامات دادسرای تبریز با صدور قرار عدم صلاحیت به شعبه دوم دادگاه کیفری استان ارجاع و این شعبه پس از تشکیل جلسه در تاریخ سوم آذر ماه سال ۹۲ با حضور طرفین و شنیدن اظهارات دو طرف، به خصوص اظهارات امید مبنی بر اینکه اتهام خود را قبول ندارد.
وی در بخشی از اظهارات خود گفت: خودم راساً صیغه عقد برای مدت دو سال در سال ۱۳۸۹ با مهریه پنج تن آل عبا جاری کرده ام و خانواده ام یعنی پسران و برادرانم اطلاع دارند که نامبرده در زوجیت بنده بوده است.
چندی بعد ادله کافی قرار منع تعقیب نامبردگان از زنا صادر می شود.
پس از آن وکیل نسرین به رأی مذکور اعتراض و پرونده به دیوان عالی کشور ارسال جهت رسیدگی به این شعبه ارجاع شد.
در ادامه هیئت شعبه با حضور دادیار دادسرای دیوان عالی کشور تشکیل و پس از بررسی محتویات پرونده و اعتراض وکیل شاکی و نظر دادیار رای خود را صادر کرد.
در این رای که در شعبه دوم دیوان عالی کشور صادر شده است، حکمی که در شعبه دوم دادگاه کیفری استان آذربایجان شرقی در خصوص این پرونده صادر شده بود تایید و اعتراض وکیل شاکی رد شد.