به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، در پایان این دوره از رقابت‌ها نمایندگان کشورمان با کسب سه مدال نقره(ابوالفضل یعقوبی، ابراهیم صفری و زهرا پوراسماعیل) و دو مدال برنز (میرهاشم حسینی و ناهید کیانی) موفق شدند 5 سهمیه دیگر را به نام ایران ثبت نمایند.در ادامه سعی شده است آنالیز فنی مسابقات به دور از حاشیه و سوگیری ارائه گردد.در این مسابقات مجموعا ۲۴ سهمیه(۱۲ سهمیه بانوان و ۱۲ سهمیه آقایان) توزیع گردید که سه کشور کره جنوبی، چین و ایران مجموعا ۱۷ سهمیه را به خود اختصاص دادند. سایر سهمیه ها بین ۷ کشور(از جمله روسیه و ترکیه) توزیع شد.
عملکرد تیم ملی ایران در این مسابقات را باید با توجه به اهداف کادر فنی و نوع مسابقات(open) قضاوت کرد. همانطور که در تحلیل‌های قبلی همین کانال درباره مسابقات #کسب_سهمیه و رنک ملی پوشان اشاره شد، تیم ملی برای موفقیت در المپیک ۲۰۲۰ نیازمند تزریق جوانان به بدنه اصلی تیم داشته و بدین منظور بایستی شرایطی فراهم شود که نیروهای جوانتر مسابقات سطح بالا را تجربه کرده و مورد ارزیابی قرار گیرند. از این دید و با توجه به برنامه بلند مدت تیم ملی همچنین اپن بودن این دوره از مسابقات در کنار انگیزه بالای شرکت کنندگان(به دلیل جوایز گرند اسلم)، اعزام ۱۹ ورزشکار به این مسابقات، فارغ از نتیجه اقدامی بوده دوراندیشانه که مثبت ارزیابی میشود.
عملکرد تیم بانوان در این مسابقات با وجود تعداد کمتر سهمیه نسبت به آقایان خوب ارزیابی میشود. نتایج کسب شده نشان میدهد که تیم بانوان با برنامه ریزی میتواند از کیانی و پوراسماعیل حتی در المپیک ۲۰۲۰ بهره ببرد. لکن نیاز است به این قهرمانان به خوبی توجه شود.نکته قابل تامل، باخت ملی پوشان مطرح ما در مقابل رقبای تقریبا گمنام خارجی است. به نظر میرسد این نقطه ضعف از آنجایی نشات می‌گیرد که کشورهای دیگر، قهرمانان ما را بخوبی آنالیز کرده و برای هر یک استراتژی خاص تعریف می‌‍کنند، در حالیکه هیچ تغییری در سبک و استراتژی مبارزه ملی پوشان ایران مشاهده نمی‌شود.
نکته دیگری که در قضاوت بایستی به آن توجه داشت به وزن ۳ و ۴ برمیگردد که نمایندگان کشورمان موفق نبودند. همانطور ک پیشتر نیز در همین کانال اعلام شد، نیاز به پشتوانه سازی و جذب جوانان در این دو وزن محسوس است. با خداحافظی حجی زواره و دوری چندماهه خدابخشی از مسابقات، همچنین عمل جراحی آپاندیس احمدمحمدی، نباید در کوتاه مدت انتظار نتیجه گیری عالی در این اوزان را داشت. با این وجود منتظر پاسخ بی باک به این پرسش که برای پشتوانه سازی این دو وزن چه اقدامی شده است؟ هستیم.در پایان باید به این واقعیت اشاره داشت که هر تیم ملی و هر ورزشکاری، صعود و نزول دارد. به نظر میرسد که سال ۲۰۱۷ سال پوست اندازی تیم ملی تکواندو کشورمان بوده است. با این فرض منتظر برنامه بلند مدت کادر فنی، معرفی جوانهای خوش آتیه و تکرار تاریخ سازی تکواندو ایران در سال ۲۰۱۸ و پس از آن در المپیک توکیو هستیم.