آرام آرام در حال رَد شدنیم. بدونِ وقفه. بی درنگ. با کوله بارهایی خالی. با چشم هایی بسته. در حالِ عبور از "سه" به چهار و پنج. شتابمان مناسب است. با همین فرمان شاید جهان n اُمی صدایِمان کنند. هم اسمِ با کلاسی ست و هم لباسِ قشنگی. وقتی باید #ببازیم یعنی شتابی که گرفته ایم مناسب است.
چشم بسته در حالِ عبوریم. از تفکر به سمتِ تکرار. با مردمانی بیگانه با #کتاب و فرو رفته در #احساس. با مردمانی #فقیر که حالِ هیچ کاری ندارند. نَه #تفکر نه #تغییر. وقتی شکل و شمایل مربیِ #کبدی خبرِ اول می شود یعنی مسیری که برای زبانزد شدن انتخاب کرده ایم، درست و دقیق است.
غربِ کشورمان لرزیده و خانه هایش نابود شده. عده ای زیرِ خاک خفته اند و عده ای آرزوی خفتن زیر آن را دارند! شهرهایی که لرزید و کامیون هایی که راهِ غرب را در پیش گرفت. و هوایِ "سرد" و زن و مردِ کُردی که نگاهِ شان به ماست. به من و تو. به دستانِ #دایی ها و #زیبا_کلام ها.
به #کانکس هایی که گرم شان کند. به دستکشی که دستِ کودکِ بیرون مانده از پتو را در آغوش بگیرد. اما حواسمان به قرعه کشیِ ست. به جامِ جهانی. به #فیگو. هم سرما یادمان رفته، هم کرمانشاه. می گویند برای چند ساعت ۵۰۰ میلیون تومان گرفته (دادیم) ، شاید هم بیشتر. نوش جانش. وقتی فیگو از #ازگله ای ها، از #ذهابی ها و از #کرمانشاهی ها عزیزتر می شود یعنی سرعت مان برای تبدیل شدن به جهانِ n اُمی عالی است.
گاماس گاماس در حال رد شدنیم. بدونِ وقفه و بی درنگ. با کوله بارهایی خالی. با همین فرمان که می رویم تا چند سالِ دیگر جهان n اُمی صدایمان می کنند. هم اسم قشنگی است و هم بِهمان می آید.