به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ ویلیام هاوارد گاس، رمان‌نویس، نویسنده داستان‌کوتاه، منتقد ادبی، نویسنده مقاله و عکاس در ۹۳ سالگی در سنت لوییس میزوری درگذشت.
وی که پروفسور فلسفه بود و سال‌ها در دانشگاه تدریس می‌کرد نوشته‌های متعددی در زمینه دیدگاه‌هایش نوشته بود که بسیاری از آنها منتشر شده یا منتشر نشده بود.
دکتر گاس متولد فارگو در داکوتای شمالی بود و دوران کوکی‌اش را بسیار ناشاد توصیف می‌کرد. زندگی در سایه پدری نژادپرست این سختی را برای وی ایجاد کرده بود.
وی با تمام شدن تحصیلات دبیرستانی وارد دانشگاه شد و با درگرفتن جنگ جهانی دوم به عنوان ناوبان دوم در نیروی دریایی خدمت کرد. او مدرک لیسانسش را در رشته فلسفه در سال ۱۹۴۷ دریافت کرد و بعد در رشته فلسفه به ادامه تحصیل پرداخت و سال ۱۹۵۴ موفق به کسب مدرک دکتری خود شد.
وی تز دکترای خود را با عنوان «تحقیق فلسفی در استعاره» ارایه کرد که نشان دهنده علاقه وی به عنوان یک فیلسوف به مباحث زبانی بود.
گاس چهار سال در کالج تدریس کرد و بعد به تدریس در دانشگاه پوردو، و دانشگاه واشنگتن در سن‌لوییس پرداخت.
دکتر گاس، به دلیل علایق زبانی و با ساختن اصطلاح فراداستان شهرت یافت و این اصطلاح را برای زمانی که نویسنده خود وارد داستان شده و به بخشی از آن بدل می شود، به کار برد.
این نویسنده نخستین رمانش را با عنوان «خوش‌شانسی اومنسیتر» سال ۱۹۶۶ منتشر کرد که درباره زندگی در شهری کوچک در اوهایو در دهه ۱۸۹۰ بود. این کتاب به دلیل تنوع زبانی آن با تحسین منتقدان روبه‌رو شد و او را به عنوان یکی از معتبرترین نویسندگان نسل خودش معرفی کرد.
سال ۱۹۶۸ وی کتاب «در قلب و در قلب کشور» را منتشر کرد که شامل پنج داستان شگفت‌انگیز با درون‌مایه انسان‌گرایانه و انزوای انسانی و دشواری‌های عشق بود. او در همان سال کتاب دیگری با عنوان «زن ملول ویلی وسترز» را به بازار فرستاد که رمان کوتاه تجربی همراه با تصویرگری‌ها و عکاسی بود.
دکتر گاس چندین کتاب غیرداستانی نیز منتشر کرده بود که «داستان و اشکال زندگی» در سال ۱۹۷۰ و «یافتن یک فرم» در سال ۱۹۹۶ از جمله آنها بود. وی با وجود همه دستاوردهایش نوشتن را کاری دشوار می‌دانست.
رمان اسطوره‌ای او با عنوان «تونل» سال ۱۹۹۵ منتشر شد. گاس ۲۶ سال را صرف نوشتن آن کرده بود. شخصیت اصلی این کتاب استاد میانسال، تنها و بداخلاقی است که انزوا در زیرزمین خانه‌اش را انتخاب می‌کند و بعد به تدریج با حفر تونل به بیرون راه می یابد.
وی جوایز معتبری چون جایزه کتاب ملی، جایزه پوشکارت ۱۹۷۶، ۱۹۸۷، ۱۹۹۲، جایزه راکفلر، جایزه گوگنهایم ۱۹۷۰، قلم فاکنر و جایزه مارک تواین را در کارنامه داشت. وی سال ۲۰۰۰ با جایزه قلم ناباکف برای یک عمر دستاورد ادبی تجلیل شد که خودش آن را جایزه جایزه‌ها خوانده بود.