به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا، نطق پیش از دستور محمد سالاری عضو شورای شهر تهران به شرح زیر است:
شهروندان تهرانی در ابتدای سال 96 با حضور چشم گیرشان در پای صندوق های رأی و با تعیین ترکیب پارلمان شهری پایتخت، پیام تغییرات اساسی را در شیوه مدیریت شهر تهران سر دادند و نسبت به مجموعه گسترده ای از رویه های گذشته مدیریت شهری اعلام نارضایتی کردند.
همه ما و تهرانی های عزیز میدانند که در دوره مدیریت گذشته مجموعه قابل توجهی از پروژه های عمرانی بویژه در حوزه های سخت افزاری در حال انجام بود. حال واکاوی این نکته که تصمیم بر تغییر از سوی افکار عمومی مبتنی بر اتخاذ چه شیوه هایی برای مدیریت شهر است رسالتی است که به نظر می رسد در طول مدت صد روزه فعالیت شورا و شهردار منتخب آن قابل ارزیابی می باشد.
در این مدت گذشته در ارزیابی کلی عملکرد شورای شهر این رویکردها احصاء می شود:
مجموعه تصمیم گیری ها و اقدامات می بایست در فضای شفاف صورت بپذیرد.
در اصلاح امور و تحقق پیام تغییر شهروندان هیچگونه تعارضی با شهردار منتخب و مدیران شهرداری ندارد.
در مجموعه تذکرات و بحث های کارشناسی در فرآیند بررسی طرح ها و لوایح و گزارش ها بدون مصلحت اندیشی سیاسی و صرفاً بر مبنای اصلاح امور شهر و شهروندان ورود پیدا کرده است.
آنجائیکه انتصابات شهردار مبتنی بر مطالبات افکار عمومی بوده او را حمایت جدی نموده و آنجائیکه اشکالات وجود داشته پیام اعتراض خود را بصورت شفاف بیان کرده است.
مجموعه ای از طرح ها و پیشنهادات در خصوص اصلاح رویه ها و فرآیندهای رانت زا و فسادانگیز ارائه داده است.و اما برخی اقدامات شهردار منتخب شورای شهر تهرانصدور بخشنامه حوزه شهرسازی و معماری مناطق در راستای تحقق پیام تغییر مردم تهران در تمکین به قانون به طرح تفصیلی به اسناد فرادست – احترام به حقوق مردم – احترام به عدالت اجتماعی و عدم تعدی به حقوق همسایگان و همجواری ها – و اتخاذ رویکرد عدم بارگذاری حداکثری برای در آمدزایی صرف – علی رغم محدودیت های جدی که در حوزه منابع اعتباری وجود دارد و اجرای این بخشنامه بر این محدودیت ها می افزاید.
ابلاغ بخشنامه توقف صدور هوولوگرام و نیز توقف شیوه عملکرد کارگزاری های شهرداریاین بخشنامه نیز جلوه دیگری از درک عمیق پیام تغییر بود و در راستای فساد ستیزی و رانت زدایی از فرآیندهای عملیات مالی شهرداری تهران بسیار موثر افتاد.
صدور بخشنامه اصلاح ساختار سازمانی شهرداری تهران
این بخشنامه در مقایسه با بخشنامه های قبلی تفاوت های قابل توجه و قابل تاملی دارد . و لذا اینجانب قصد دارم نه برای واکاوی موضوع بسیار مهم و پچیده بنیادی« اصلاح ساختار سازمانی » بلکه برای تبین اهمیت این بخشنامه و ابعاد و زوایای پیدا و پنهان آن صرفاً برخی محورها را در این فرصت کم برای ایجاد دغدغه و طرح مسئله در بین صاحب نظران ارائه نمایم.