به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ نمایش «تنهایی پرهیاهو» به کارگردانی کاوه آهنین جان و نویسندگی حسین پاکدل از روز 22 آبان ماه در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفته است. این گروه حدود سه ماه برای نمایش خود تمرین کرده اند تا بتواند کاری بدون کم و کاست را روی صحنه ببرند. «تنهایی پرهیاهو» نمایشی پربازیگر است که اکثریت آن را جوانان از جمله گروه تئاتر سولو تشکیل می‌دهند.
کاوه آهنین‌جان با اشاره به داستان این نمایش گفت: رمان «تنهایی پرهیاهو» معروف‌ترین رمان تاریخ است و علاوه بر مخاطب‌های کتابخوان خاص مخاطب‌های عام هم داشته است. خیلی از مخاطبان این کتاب توجه شان به نمایش ما جلب شده زیرا با قصه آن آشنا بوده اند. قصه این نمایش درباره یک کارگر است که در زیرزمینی مامور به از بین بردن و خمیر کردن کتاب‌هاست. ما در این نمایش یک مقطع زمانی از زندگی او را می بینیم که نابودکردن کتاب‌ها به از بین بردن خودش ختم می‌شود.
وی در پاسخ به این سوال که چرا از بازیگران چهره در این نمایش استفاده نکرده است؟ گفت: ما بازیگران ستاره و چهره در این نمایش زیاد داریم مثل گروه تئاتر سولو که چهارمین سال تشکیل خود را می گذراند و متشکل از جوانان مستعد آکادمی هنرهای نمایشی است. آنهایی که مستحق و مستعد باشند به گروه اصلی راه پیدا می‌کنند و تجربه حرفه‌ای بدست می‌آورند. من در نمایش «بارانداز» از اعضای جوان گروه خودمان استفاده کردم و اصلا چهره‌ای نداشتم. اما در این نمایش به غیر از خانم همتی و فیروزآذر ما بانیپال شومول را داریم که از بازیگران حرفه‌ای تئاتر محسوب می‌شود. علاوه برآن روزبه اختری، ابوالفضل حاجی علیخانی بازیگران حرفه ای و کارکشته این حرفه هستند و از نظر من خیلی هم ستاره اند ولی از تعریف عامی که از این کلمه می شود شاید کمی فاصله داشته باشند.
آهنین جان افزود: تجربه دوم ما در این نمایش شاید تعاملی است که بین دو نسل به وجود آورده‌ایم. یعنی حضور بازیگرانی که اولین بار است روی صحنه می‌روند در کنار بازیگرانی با تجربه و حرفه ای.
سالن زیاد و نمایش خوب کم است
اما نکته قابل توجه سالن های خصوصی تئاتر این است که هر روزه تعدادشان بیشتر می‌شود ولی عموما با مشکل مواجه اند. آهنین جان دراین‌باره توضیح داد: درباره هر حرکت فرهنگی نمی‌توان لزوما مثبت یا منفی قضاوت کرد . تاسیس سالن‌های خصوصی آن هم به شکل انبوه امروزی در ظاهر و در ابتدای امر نکته بسیار مثبتی به نظر می‌آمد برای اینکه بخش اعظم نیرویی که در این حرفه آموزش می‌دیدند فعالیتی نداشتند واین موجب می شد آنها به کار مشغول شوند. از طرف دیگر عدم نظارت روی این اقدام باعث شده یک آشوبی به پا شود به این شکل که هر کسی که با حداقل یا با نداشتن اصول و نداشتن مقدمات اولیه این حرفه بدون هیچ آموزشی و فقط به خاطر داشتن سرمایه به کار هنری ورود پیدا کند.
وی ادامه داد: در جریانی که الان وجود دارد متاسفانه اتفاقات خوبی نیفتاده و هیچ نظارت و فیلتری هم وجود ندارد تا مانع مسیر هنری این حرفه به روزهای بدی که الان افتاده است شود. در حال حاضر ما سالن‌های زیادی داریم اما تعداد نمایش های خوب به اندازه انگشتان یک دست هم نمی‌رسید.
در نگارش متن با حسین پاکدل مشورت کردم
وی در پاسخ به این سوال که حسین پاکدل چقدر در فرم و صحنه نمایش حضور داشته است؟ گفت: بعد از اینکه من متن را از آقای پاکدل گرفتم فقط یکبار با او راجع به تغییر اسم کار صحبت کردم و دیگر هیچ. در نگارش متن با هم مشورت داشته‌ایم اما میزانسن و طراحی فرم مربوط به کارگردان است نه نویسنده.
من سال‌هاست که از تلویزیون خداحافظی کرده‌ام
این بازیگر و کارگردان در پاسخ به این سوال که چرا او را کمتر در تلویزیون می بینیم؟ گفت: من سال‌هاست که از تلویزیون خداحافظی کرده‌ام، به همان دلیل مشترکی که خیلی از بازیگران از تلویزیون فاصله گرفته اند زیرا در این حوزه بستری مناسب برای بازیگری که دارای نگاه خیلی جدی و موشکافانه ای باشد وجود ندارد. شما می توانید یک بازیگر بسیار سطحی ولی دائم مشغول کار باشید و از این سریال و به آن سریال بروید و یک نقش را در هزار سریال بازی کنید و از این راه امرار معاش کنید. اما دغدغه من هیچ وقت امر معاش نبوده بنابراین وقتی بستر فعالیت بازیگری برای من که دوست دارم چالشی را در بازیگری یا در هر کاری داشته باشم وجود ندارد، من هم فاصله گرفتم. تقریبا همه با این رسانه ورشکسته خداحافظی کردند. آنهایی هم که آنجا مانده‌اند اغلب دغدغه بازیگری ندارد اما هر دغدغه دیگری دارند محترم است.