به گزارش خبرگزاری برنا از قم در سروده این شاعر جوان آمده است:
به دست آورده ام اینجا بهشتی را که گم کردم
مسیر عاشقی را...سرنوشتی را... که گم کردم
مقیم این حرم ، روزی بزرگی می کند نامش
که اینجا کودکی ها کرده اند آیاتِ اعظامش
که اینجا دورم از خویش و جهان دیگری دارم
به هر صحن و رواقی حس و حال بهتری دارم
صدای جبرئیلم ، غرق در آواز قرآنم
نفسهایم پر از وحی ست وقتی در شبستانم
تلاطم می کند در سینه ام این حس دیرینه
که خاک خلقتم بوده غبار صحن آیینه
چنان لبریز از شعرم کنار حجره پروین
که هر بیتی که بر دیوار دیدم میکنم تضمین
سرا پا آتشم وقتی به گنبد چشم می دوزم
زیارتنامه ام اشک ست و چون خورشید می سوزم
به خلوت می نشینم با خدا ، در حیرتم اینجا
پُرم از عبد بودن غرق شور و بهجتم اینجا
نمی بخشم به عالم ، حال شبهای زیارت را
که روزی ، روزی ام گرداند این بانو شفاعت را
چه بانویی؟ که صبح صادق از فجر طلوعش گفت
رضای بندگی نیز از خشوع و از خضوعش گفت
چه بانویی ؟ که قدرش چون شب قدرست نامعلوم
که خواند این عصمت صدیقه را معصومه اش ، معصوم
چه بانویی ؟ که دارد اسم و رسم و صبر زهرا را
که روشن کرده فانوس مزارش قبر زهرا را
غبار چادرش را خاک کوه طور می سازند
به هر جا سایه اش افتاده بیت النور می سازند
به تعظیم قدومش قم ز جا برخاست سر تا پا
به گرد خود فراوان دید او موسی بن خزرج ها
زنان قم به شوق دیدن او با وضو رفتند
به همراه سلام و گل به استقبال او رفتند
به استقبال او که خواهر خورشید هشتم بود
به استقبال او که زینب کبری دوم بود
به استقبال او که زخمها بر روح و پیکر داشت
که بی اندازه بر دل داغ دوری از برادر داشت
نه سنگش می زدند این قوم و نه زخم زبان او را
نه دشنامی به او دادند و نه بر هم نشان او را
چنان مشتاق بود این شهر گرد محمل او را
که چون خاک تمیم کرد خاک منزل او را
تمام لطف این دنیاست در همسایه گی با او
بهشت اینجاست ، اینجا که قیامت کرده این بانو
به دست آورده ام اینجا بهشتی را که گم کردم
مسیر عاشقی را ... سر نوشتی را که گم کردم
#سید_محمد_جواد_میرصفی