چالش های پیش روی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری اردیبهشت 96 طیف گسترده ای از جریان های سیاسی اصلاح طلب، اعتدالی ، اصولگرا ، هنرمندان، ورزشکاران ، روشنفکران ، دگراندیشان و... به کنشگران فعال سیاسی تبدیل شدند تا اینکه کاندیدای اعتدالی پیروز شود. این کنش سیاسی در سپهر سیاسی تاریخ معاصر ایران خیلی مهم و معنی دار است در حالیکه کمتر به این اصل پرداخت شده است. لذا ضرورت دارد که کنش سیاسی اردیبهشت 96 دوباره تحلیل ، تفسیر و تبیین شود. شهروندان با صبر و تحمل و مدارا تمامی مطالبات را صنفی دنبال می کنند. همچنانکه شاهد هستید کارگران، معدن کاران ، افراد درگیر با موسسات مالی ، بازنشستگان و... این رویکرد نوین در سپهر سیاسی ایران حاصل یک قرن تجربه کشوروندان ایرانی است. این کنش نوین نوید بخش آینده دموکرات برای ایران می باشد.
اما حسن روحانی با اینکه از مشروعیت مردمی مضاعف برخوردار است ولی با چالش های متعدد داخلی و خارجی روبرو است. اولین و مهمترین چالش دیپلماسی خارجی است در زمان پرزیدت حسین باراک اوباما دیپلماسی خارجی با سرعت مناسب در جاده آسفالت حرکت می کرد ولی با پیروزی پرزیدنت ترامپ دیپلماسی خارجی در یک باتلاق گیر کرده و دیپلمات ها میلیمتر به میلیمتر حرکت می کنند. اقتصاد ایران جزیره ای منفک از اقتصاد دنیا نیست ، بلکه در بطن اقتصاد جهانی قرار دارد. در نظر بگیرید یک روز اینترنت ایران را قطع کنند ،کلیه مراودات اقتصادی بانکی تعطیل می شود. لذا برای بسامان شدن جریان اقتصادی لازم است که دیپلماسی خارجی با عقلانیت سیاست ها را به پیش ببرند که همین رویکرد هم دنبال می شود. پس در دیپلماسی خارجی دیپلماسی اقتصادی در باتلاق ، میلیمتر به میلیمتر به جلو حرکت می کند.
آری تمامی این چالش ها پیش روی حسن روحانی و دولت تدبیر و امید است ولی همه باید دست در دست دهند تا این چالش ها ختم به خیر شود،دولت به تنهایی نمی تواند با چالش ها رودرو شود. حال برخی از گردش به راست حسن روحانی صحبت می کنند در حالیکه این مسائل در شرایط کنونی ایران حرف مفتی بیش نیست و افراد می خواهند از آب گل آلود ماهی صید کنند.
از نقطه نظر سیاست داخلی ، سیاست منطقه ای و سیاست بین المللی در شرایط خطیر قرار داریم برای عبور از این بحران ها حسن روحانی و دولت تدبیر و امید بهترین گزینه برای هدایت دیپلماسی است. در آینده این رویکرد بیشتر خود را نشان خواهد داد. لذا در شرایط کنونی دولت تدبیر و امید نیازمند حمایت همه جانبه از طرف جریان های سیاسی و روشنفکری است تا آرامش سیاسی –روانی ازهم نپاشد. برخی افراد نتیجه گرا خسته شدند باید آنها هم صبر پیشه کنند تا کنش نوین مردم ایران به سرمنزل مقصود رسد.