به گزارش خبرگزاری برنا-ایلام; روحانی درواقع با شفاف سازی بودجه شهامت به خرج می دهد و دست به یک رفراندوم اقتصادی می زند تا با کمک افکار عمومی آنچه را که خود نتوانست به تنهایی انجام دهد با بازخوردهای موجود از طرف مردم اصلاح نماید ...
این روزها در فضای مجازی غوغایی به پا شده است. من بیشتر از صدای مهیب این واقعه متوجه یک حرکت ظریف و البته بزرگ می‌شوم. برخی در این فضای وهم آلود دنبال ماهی طمع خویش‌اند و برخی دنبال تصفیه حساب! اما در لابه لای این هیاهو یک کار بزرگ دولت پنهان مانده که نیازمند توجه بیشتر است. تدبیر روحانی در شفاف‌سازی بودجه آن هم در روزهایی که اقتصاد به مسئله اول کشور تبدیل شده همان کار بزرگی است که منتقدان با سر و صدای بلند سعی در کم رنگ کردن آن داشتند. چیزی که احتمالا به مذاق برخی خوش نیامده است چراکه شفاف‌سازی بودجه احتمالا بازخوردهایی را به دنبال خواهد داشت.
حال اگر از حاشیه‌ها‌ی این موضوع بگذریم باید اذعان کنیم که روحانی با شفاف سازی بودجه شهامت به خرج داد و دست به یک رفراندوم بزرگ اقتصادی زد و البته در این راه باید هزینه‌ها‌یی نیز بپردازد! امروز همه روحانی را سیبل مقابل قرار داده‌اند! فرقی ندارد منتقد باشد، مخالف باشد یا هوادار دوآتشه روحانی!
البته دراینجا ذکر این نکته حائز اهمیت است و آن اینکه اگرچه امروز حامیان و هواداران روحانی نسبت به وی انتقاد دارند اما نه تنها از انتخاب خود پشیمان نیستند بلکه از اینکه می‌توانند به صراحت و به راحتی از رئیس‌جمهور خود انتقاد کنند راضی تر هم هستند.
روحانی با رفراندوم اقتصادی خود برای مردم مشخص کرد که ارگان‌ها‌ی مختلف چقدر بودجه می‌گیرند تا به نسبت بودجه‌ای که دریافت می‌کنند پاسخگو باشند. روحانی با شفاف سازی بودجه خواست بگوید هرآنکه از بیت المال مصرف می‌کند باید در برابر ملت پاسخگو باشد و آنان هم که مقاومت می‌کنند و خود را از پاسخگویی بی نیاز می‌دانند ناخودآگاه مورد قضاوت قرار می‌گیرند و ناچار به اصلاح خواهند شد.
روحانی می‌خواهد اعتماد را به سیستم اقتصادی برگرداند و زین پس فرصتی برای سوء مدیریت در امور مالی باقی نگذارد. از این رو بودجه سال ۹۷ را باید نظارتی ترین و پاسخگوترین بودجه تاریخ ایران قلمداد کرد.
روحانی با شفاف‌سازی بودجه می‌خواهد که مردم بدانند چگونه بیت‌المال اداره می‌شود. به هرحال بودجه باید متناسب به نیاز جامعه و اقتضای کشور سامان دهی گردد. به دیگر سخن اطلاع مردم از کم و کیف بودجه منتج به بازخوردهایی متناسب با سطح نیاز جامعه می‌شود که این مهم می‌تواند به یک تعدیل گر مناسب در امر بودجه ریزی کشور مبدل شود. جایی که بودجه و شاخص‌ها‌ی آن نیاز به افزایش، کاهش یا تغییر دارد پیش از آنکه اثرات زیانباری در جامعه به وجود آورد به موقع اصلاح می‌گردد.