به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا؛ آیت الله هاشمی رفسنجانی در دوران قبل از انقلاب در زندان بودند. شرایط خانواده در آن زمان چگونه بود. دیدارها با حاج آقا در زندان به چه صورت انجام می شد؟
یاسر هاشمی در پاسخ به این سوال گفت: من متولد سال 1350 هستم و وقتی انقلاب شد، 7 ساله بودم. در آن دوره رفت و آمدهای ایشان به خصوص با اعضای شورای عالی انقلاب قبل از ورود حضرت امام به کشور و قبل از اینکه انقلاب به شرایط اوج خود برسد، زیاد بود. یکی از خاطرات خوب من، حضور شهید بهشتی، شهید محمد منتظری و شهید مطهری در منزل مان بود.
مهمترین خاطره من مربوط به زمان زندانی بودن پدر است. پدر در سال 54 و کمی قبل تر از آمدن امام به ایران در زندان بودند. ما با خانواده به صورت هفتگی منظم و در برخی موارد غیر منظم به زندان اوین می رفتیم. ساعت ها برای ملاقات جلوی در زندان اوین می نشستیم. من بچه بودم و از درخت توت بالا می رفتم تا پس از اعلام ساعت ملاقات به داخل زندان اوین برویم. ملاقات ما با پدر دو حالت داشت؛ یا در چادر و در ارتفاعات اوین با ایشان ملاقات می کردیم یا اینکه به اتاقک خاصی می رفتیم که از طریق تلفن و شیشه امکان صحبت داشتیم. آیت الله هاشمی هیچ وقت با لباس زندان پیش ما نمی آمدند و اقلامی که در زندان به دست شان می رسید را به من می دادند. دلخوشی من بعد از دیدن پدر این بود که شکلات به من بدهد. فرصت گفتگو زیاد نبود و ایشان فضا را جوری مدیریت می کرد که شرایط سختی در زندان ندارند. حاج آقا را همیشه خندان و شاداب می دیدیم و سفارش های لازم را به مادر می کرد. چون آیت الله هاشمی امکان ارتباط با بیرون را نداشتند، سعی می کردیم نظرات ایشان با اطرافیان از طریق اعلامیه ها، پیغام ها و ملاقات ها را به بیرون از زندان منتقل کنیم.
در نبود پدر، بیشترین وظیفه به دوش مادرم بود تا ارتباط میان مبارزان داخل و خارج زندان برقرار باشد. کار آسانی نبود زیرا ما کاملا در رصد بودیم تا چیزی را به زندان نبریم و چیزی از زندان خارج نکنیم. بعد از ورود امام به تهران پدر آزاد و زمزمه پیروزی آرام آرام محقق شد. این اتفاقات برای ما چون در دل جریان بودیم، شیرینی زیادی داشت و تلخی نبودن پدر با اتفاقاتی که می دیدیم، پاک می‌شد و کم کم شاهد انقلاب 57 بودیم.