صاحبی در ابتدای این برنامه گفت: از آنجایی که در سال های اخیر نویسندگی جنبه آکادمیک یافته است، در این حوزه از نظریه های جدید استفاده می‌شود. اخیرا نویسندگان آثار تئوریک و روش شناختی را مطالعه می‌کنند و نقص ها در حال برطرف شدن است اما هنوز فاصله به خصوص برای نویسندگانی که عامه تر می‌نویسند بسیار است.
وی افزود: اصطلاحات نا آشنا که از سوی برخی از نویسندگان که تنها براساس ذوق و قریحه خود اقدام به نوشتن می‌کنند مطرح می‌شود پشتوانه علمی‌ندارد و این افراد توجهی به منتقدان ندارند.
عضو هیئت علمی‌فرهنگستان زبان و ادب فارسی ادامه داد: به عنوان مثال اخیرا شعر ساده نویس فارسی که ابداع شده است و طرفدار آن از انواع دیگر شعر بیشتر و به ویژه در فضای مجازی بیشتر باب شده است. در حالی که این نوع شعر براساس نامش ساده به نظر می‌رسد اما سهل الممتنع است که افراد از نکاتی که بزرگان رعایت می‌کنند غافل هستند بنابراین به سوی ابتذال می‌رود.
صاحبی گفت: منتقد و خواننده به هنگام خوانش متن ادبی تجارب شخصی و جهان بینی خود را به متن فرا می‌خواند و رابطه منتقد با متن یک طرفه نیست بلکه تبادلی و تعاملی است. در واقع او در هنگام خواندن متن به گفت و گو با آن می‌پردازد. به همین دلیل می‌توان گفت نقد در تحکیم و ترویج فرهنگ گفت و گو بسیار مهم است.
در ادامه برنامه مستکین در ارتباط تلفنی گفت: وضعیت فعلی آثار در کشور به گونه ای است که وقتی مخاطب و خواننده کتاب را به فرجام می‌رساند چیزی بدست نمی‌آورد که این موضوع از آفاتی است که به آن دچار شده ایم.
وی افزود: متاسفانه در حال حاضر دو حافظ پژوه یا دو شعر نو پژوه را نمی‌توان یافت که در کنار هم قرارگیرند و اتفاق نظر داشته باشند و به گفتگو بنشینند.
مدیر بخش فرهنگی کمیسیون ملی یونسکو در ایران همچنین گفت: اگر نقدی بر ادراک درست استوار باشد سبب پویش و زایش خرد و اندیشه می‌شود اما اگر وارد بحث های شخصی شود و افراد بخواهند یکدیگر را تحقیر کنند سبب بروز همین وضعیتی می‌شود که شاهد آن هستیم.