به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری برنا، نیویورک تایمز در تحلیلی نوشت: پس از یک سال اشارات گیج‌کننده از جانب دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، از جمله دیدار دوستانه در ماه مه در کاخ سفید با محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین و پس از آن سخنان خشونت بار وی در بیت لحم، محمود عباس تلاش‌های صلح ترامپ را رد کرد و آن را «سیلی قرن» خواند. او میانجیگری آمریکا را نپذیرفت.
ترامپ رئیس جمهوری است که شعار سیاست خارجه وی «تناقض» است. اقدام ماه گذشته ترامپ در به رسمیت شناختن قدس به عنوان «پایتخت» اسرائیل و توئیت‌های وی پس از اعلام این خبر یک اقدام تحریک‌آمیز بود. فلسطینیان همه جنبه‌های این رئیس جمهور را دیده‌اند.
محمد اشتایه، عضو کمیته مرکزی فتح، گفت: «ما شاهد این اقدام یکجانبه درباره قدس بودیم که همه چیز را خراب می‌کند. بنابراین، رئیس جمهور آمریکا با چنین رفتار‌هایی چه پیامی برای ما خواهد داشت؟»
در ادامه این مطلب آمده است: با گذشت یک سال از ریاست جمهوری ترامپ، بسیاری از مردم سراسر جهان این سوال را می‌پرسند. یک کشور آشفته و ستیزه‌گر جای نظم جهانی را گرفته است. نهاد‌های چندجانبه این نظم، از سازمان ملل گرفته تا ناتو، از این رئیس جمهور ناامید شده‌اند.
نیویورک تایمز افزود: جهان ترامپ جای ترس است نه توافق. در راهبرد امنیت ملی آمریکا که در دسامبر منتشر شد، عنوان فرعی برای «دیپلماسی و کشورداری» «دیپلماسی رقابتی» است نه همکاری. طرز فکر ترامپ کوچک کردن وزارت امور خارجه و افزایش زیاد بودجه نظامی است.
ظاهرا خطرپذیری هسته‌ای او با کره شمالی، بر این عقیده استوار است که جنگ هسته‌ای امکان پذیر است. به هر حال یک جنگ هسته‌ای محدود غیرممکن نیست به خصوص اگر ترامپ احساس کند با تحقیقات روسیه در تنگنا قرار گرفته است و نیاز به یک سورپرایز در عرصه سیاست خارجی دارد. این سورپرایز ممکن است درباره ایران باشد. اقدام احمقانه رئیس جمهور آمریکا در تضعیف توافق هسته‌ای ایران، اقدامی لجوجانه است.
در انتهای این مطلب آمده است: اما ترامپ در مقابل حرف حساب کر است. وی درباره احیای بزرگی آمریکا سخن می‌گوید، اما به عنوان رئیس جمهور هنوز به کالیفرنیا پا نگذاشته است، ایالتی که شرکت‌های فن‌آوری و نوآوری آن توجه جهان را به خود جلب کرده است. اما همه آن چه که توجه وی را جلب کرده این است که مردم کالیفرنیا وی را دوست ندارند. انتقاد چه داخلی باشد و چه خارجی از نظر او غیرقابل تحمل است.