شب گذشته گفتگوی رئیس جمهور با مردم با اجرای رضا رشیدپور گفتگوی متفاوتی شد. این تفاوت را از وجوه مختلف در قیاس با همکاران سابقش میتوان بررسی کرد. اولین وجه تمایز در ظاهر این مجری دیده شد ؛ رضا رشیدپور به جهت ظاهری سعی کرد متفاوت عمل کند و با ظاهری فارغ از کت و شلوار مرسوم مجریان این برنامه‌ها روبروی رئیس جمهور ظاهر شد و با کتی تک و حتی گویا با تعمد بدون لباس رسمی و پیراهن مردانه با بافتی یقه اسکی و به رنگ مشکی روی صندلی اجرا نشست.
او به نظر راحت‌تر از مجریان سابق بود ( این راحتی را البته پیش از این در رفتار محمدرضا شهیدی‌فرد هم دیده بودیم) ؛ زبان بدنی درست و بدون ذوق زدگی در نشستن پیش چشم رییس جمهور یکی دیگر از امتیازهای ظاهری او در این گفتگو بود . این راحتی در بیان او هم دیده شد و سعی کرد دایره واژگان خود را هم به رخ بیننده بکشد و کوبندگی خاصی هم از او در ادای کلمات دیده شد ، ناگفته نماند که اگر از جمله «جسارت میکنم می‌پرسم» برای بیان دغدغه های مردم کمتر استفاده می‌شد نتیجه درخشان تر بود. قطعا مطالبات مردم جسارت نیست که بیان شفاف و صادقانه مجری را می‌رساند و نباید ترسی از این انتقال وجود داشته باشد!
او همچنین سعی کرد شوخی‌منتقدانه و کنایه‌آمیز را چاشنی اجرایش کند و در چند مورد تلاش داشت گفتگو را زنده کند از کلید تا فیلترینگ و حتی عنوان تکیه کلام دکتر روحانی و بیان علی برکت الله توانست ضرباهنگی به این گفتگو بدهد.
رشیدپور در پاسخ به برخی از انتقادات اجرای شب گذشته برای درنیامدن برخی از چالش ها اعلام کرد که او با رییس جمهور مناظره نکرده و این دلیل قانع‌کننده ای است و باید گفت یکی از ویژگی های اصلی حضور رشیدپور این بود که برخلاف اکثر گفتگوهای دیگر با رئیس جمهور پرسش و پاسخ صورت نگرفت و تلاش مجری برای این بود که گفتگو کند و شکل گفتگوی ژورنالیستی داشته باشد و پینگ پنگی عمل کند. وجه اپوزسیون او هم در پاره ای از موارد با دیگر همکارانش در همین میزانسن متفاوت بود اینکه حتی در بدبینانه ترین حالت شوآفی مخالف خوان داشت هرچند که در برخی موارد اطلاعات مکفی نداشت و همین موضوع کار دستش داد. نمونه اش اصرار بر انتشار عکس و فیلم های حضور رییس جمهوری در میان مردم و ساختمان فروریخته بود که همان زمان منتشر شد اما رشیدپور از آن اطلاعی نداشت.
یکی دیگر از این تفاوت ها این بود که گفتگوی رشیدپور گفتگویی مردمی بود که شبیه مطرح کردن مسائل مورد سوال مردم در فضای مجازی و کوچه و بازار بود و همین نکته مردم را با اجرای او همراه می‌کرد و برخلاف نفرات قبلی گفتگوکننده شبیه نشست های خبری نشد که قاعده این برنامه که شویی با مخاطبان 0 تا 100 مردمی است توسط رشیدپور رعایت شد. تنها انتقادی که اینجا به او میتواند وارد باشد و مهم هم هست این است که رشیدپور به شدت در طرح مسئله درست عمل کرد اما در گرفتن پاسخ تلاشش عبث بود و نتوانست برای مسائل مردم و سوال های جدی آنها به پاسخی جدی و درست برسد که کاربردی باشد و امیدوارکننده و رندی رییس جمهور فرصت گرفتن پاسخی روشن را از او و مخاطبش سلب کرد. مهم ترین این موارد در فاجعه سانچی و روشن نشدن حق و حقوق مالی و وضعیت سخت معاش آنها با وجود عنوان فرمایشی (شهید راه خدمت) در ادامه و از طرف دیگر مطرح نشدن درد مردم در زمین خوردن جمع کثیری از افراد در نوسانات این روزهای بازار ارز و بسنده کردن به یک جمله «قول میدهید آقای رئیس و قول میدهم!» شاید در این موضوعات کفایت نمی‌کرد و رشیدپور که تجربه سامان دادن به خیلی از مسائل اجتماعی با پیگیری فراوان را دارد میتوانست اصطلاحاً سمج‌تر عمل کند و به جملات کاربردی تری برسد.
در کل اگر بخواهیم منصفانه نظر بدهیم شاهد گفتگویی متفاوت بودیم ، تفاوت در بعضی نکات با خروجی مثبت و در برخی نکات هم بدون اثربخشی دیده شد اما معدل این اجرا برای رشیدپور با توجه به نکات قید شده نمره بالایی است و باید به او با اغماض به همه این ایرادات خسته نباشید گفت.
نویسنده: دنیاخمامی (دبیر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا)