وقتی ما آدم ها تصمیم می گیریم کاری را با عشق شروع کنیم و هدف مان، خدمت رسانی به گروهی از افرادی است که به آن نیاز دارند، من و تو بودن ها و ثبت نام اولین ها را گاه فراموش می کنیم و تنها به هدف می اندیشیم.
بوچیای ایران هم از این قاعده مستثنی نبوده است. هر وقت از کارشناسان و مسؤولان این رشته در مورد آغاز آن، سؤال کرده ایم همه اشاره به یک نام کرده اند:
دکتر بهروز برجسته، استاد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه علم و صنعت. مهربان و آشنا با جامعه ی افراد دارای معلولیت و نیز آشناتر با افراد دچار آسیب های مغزی (Cerebral Palsy- CP ) و کارشناس با تجربه ی بین المللی کلاس بندی پزشکی- ورزشی بوچیا.
دکتر برجسته، از مسـابقـات قهرمانی رابین هود در ناتینگهام یاد می کند:
«بوچیا را دیده بودم، در ناتینگهام هم دیدم. فکر می کنم سال 2001 بود. سی.پی.ایزرا برگزار می کرد برای افراد سی.پی. به نظرم جالب بود و با شکوه. به بچه ها کمک می کرد. بررسی کردم. برگشتم. پیشنهاد دادیم، به فدراسیون جانبازان و معلولان، آقای خسروی وفا. با بوچیا، افرادی با شدیدترین معلولیت ها هم می توانستند ورزشکار باشند، هویت ورزشی پیدا می کردند و این گام مؤثری بود.
سال 1382، فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولان جشنواره ی بزرگ ورزشی کوثر را برگزار کرد که برای نخستین بار مسابقات بوچیا به صورت نمادین ولی رسمی در این جشنواره برگزار شد.
اولین سری توپ ها را با حمایت فدراسیون همان حدود ده سال پیش خریداری شد. امکانات البته خیلی نبود. توپ ها گران بود و رمپ های ورزشکاران BC3 (سطوح شیب دار) نیز گران. بنابراین از لوله های پلیکا استفاده می شد. این لوله ها را با یک برش طولی به دو قسمت تقسیم می کردند و به عنوان رمپ استفاده می کردند.
افراد بسیاری در توسعه ی بوچیا نقش داشتند.
در سال 1384 نیز سه مربی، داور و کارشناس از سازمان بین المللی CPIARA برای تدریس مربیگری و داوری به ایران دعوت شدند که پس از این دوره مربیانی در استان های مختلف شروع به فعالیت در عرصه بوچیا و تربیت بازیکنان نمودند.»
بوچیا با همه ی دشواری ها به سادگی و تنها با عشق چند نفر به ورزش ویژه ی افراد دارای معلولیت به رشته های ورزشی راه پیدا کرد و علی رغم موانعی چون کمبود سالن ها، تجهیزات اختصاصی و مسأله ی ایاب و ذهاب افراد دارای معلولیت به حیات خود ادامه داده است.
ورزشکاران ایرانی در نخستین اعزام های برون مرزی خود، در گروه سنی جوانان و بازی های آسیایی توکیو 2010 و مالزی 2013 مدال های نقره و برنز را از آن خود کردند و در رقابت های آسیایی اینچئون نیز موفق به کسب عنوان چهارم شدند.