آرش پروین کارگردان نمایش «کوهستان» در گفتگو با خبرنگار فرهنگی برنا تهران، با اشاره به متن این نمایش گفت: من در دانشگاه رشته ادبیات نمایشی می خوانم و می خواستم برای جشنواره میکرو لیو طرحی درباره نقشه تهران ارائه کنم، اما از متن آن اطلاعی نداشتم. چگونه راه رفتن و چگونه زیستم در تهران برایم بسیار مهم بود؛ اینکه قبل و بعد ما چگونه بوده است و اتفاقا در نگارش متن بسیار مشکل داشتم زیرا نمی دانستم چه می خواهم بنویسم اما با یک قالب بداهه نویسی سعی کردم فرمی را رعایت کنم که شهر را هم بین خود و خانواده ام و هم اعضای شهری که در آن زندگی می کنیم تقسیم کنم. در این راستا سعی کردم از یک سری المان های شهری استفاده کنم و متنی خیالی را به گونه ای که هم واقعی است و هم نه را به روی صحنه ببرم.
او در رابطه با قالب اجرایی «کوهستان»، ابراز داشت: من از ابتدا قالب اجرایی کار را می شناختم و می خواستم شهری را روی یک صفحه نقاشی کنم و با چند مهره که برایم الهام گرفته از بازی های فکری بود، نه گونه ای که در خیابان ها می بینیم بلکه آنطور که در ذهن من از طریق نقاشی های بسیار ساده ثبت شده جلو ببرم تا به یک فرم تصویری برسد که در نهایت می شود خیابان ولیعصر.
پروین با اشاره بر پوستر متفاوت این نمایش گفت: آن آدمک ها که جنسش هم از سفال می باشد، خمیر مجسمه هستند. هر کدام از آن ها نماینده یکی از اعضای خانواده من هستند که بر اساس متنی که نوشتم یک حالت دست دارند. برای مثال یکی دستش بالاست، یکی اشاره می کند و دیگری دست ندارد. کار من از راه آهن شروع می شود و به سمت بالا می رود و من در طول این مسیر پیش رو، آنها را به طور واقعی در آن مکان ها می کذارم و از آن ها ه نمایندگی از خودم و آنها عکس می گیرم، اما در پس این نقاشی آن ها نیز واقعا دارند مسیر را بالا می روند.
او ادامه داد: از تبلیغات خیلی خوشم نمی آید، بنا بر این به این فکر کردم تا به جای تبلیغ تکراری در فضای مجازی، گونه ای جدید مانند ویدئو مسیج را به وسیله آن آدمک ها با استفاده از نکاتی که در زندگی روزمره ام من را چهار روز پیش از اجرا من را یاد نمایش می انداخت، انتخاب کنم.
کارگردان نمایش «کوهستان» در پاسخ به سوالی مبنی بر شیوه همکاری با میکرولیو بیان کرد: من پیش از این آثار مربوط به گروه میکرو لیو را دیده بودم و عوامل کار نیز از دوستان خود من هستند. بسیار از اینکه چقدر خلاقیت انسان با این جشنواره باز می شود، تحت تاثیر قرار گرفتم، زیرا شما مجبور نیستید تا از بدن و متن یا صدا استفاده کنید و تنها با چیز هایی که می سازید و با یک ویدئو پروژکشن در فضایی کوچک یک اجرا تئاتر را نمایش می دهید که به نظر من بسیار فوق العاده است. من تمام سه اجرایی که تا کنون در این جشنواره دیده ام را بسیار دوست داشته ام.