به گزارش گروه آموزش خبرگزاری برنا، مهرزاد حمیدی معاون تربیت‌بدنی و سلامت در خصوص ممنوعیت آزمون‌های دوره ابتدایی اظهار داشت: خوشحالم در این فشار اجتماعی و این روندی که مبدل به یک عادت شده و روز به روز هم افزوده می‌شود، مسئله کنکور و برگزاری آزمون‌های شبه کنکوری در یک تصمیم خردمندانه و انقلابی، علیرغم همه جریان‌های جاری و فشارهایی که از طریق فرهنگ‌سازی‌ای که سالیان دراز برای آماده شدن برای کنکور دراز عقبه دارد و توام با فشار خانواده‌ها برای آمادگی در این آزمون همراه نیز شده بود؛ امروز برای متوازن کردن ابعاد فکری، جسمی و روحی دانش‌آموزان آموزش و پرورش در تصمیمی خردمندانه این آزمون‌ها که متاسفانه به مدارس ابتدایی هم تسری پیدا کرده بود، رسما ممنوع اعلام شد.
وی افزود: یک انسان از بعد فکر، روح و جسم تشکیل شده و به همین خاطر است که امام راحل(ره) به جامعه توصیه کردند که در همه ابعاد وجودی ورزش کنید؛ این یعنی همه ابعاد وجودی خود را رشد دهید و مقام معظم رهبری هم فرمودند اگر جوانان از من بپرسند که از ما چه می‌خواهید خواهم گفت تحصیل، تهذیب و ورزش یعنی پرورش فکر، روح و جسم. هر چیزی باعث این شود که انسان یک بعدی بار بیاید یعنی انحراف در تربیت رخ داده و حتی نظام تعلیم و تربیت را با خودش بهمن‌وار غرق می‌کند.
معاون وزیر آموزش و پرورش با اشاره به ماهیت دوران ابتدایی تصریح کرد: این که ما در مدارس ابتدایی که دوران انس و علاقه به مدرسه، و دوران شادی و نشاط و ایجاد علاقه به تحصیل و تفکر به جای انباشت حافظه است، بیاییم آزمون‌های استرس‌زا و ایجادکننده اضطراب برگزار کنیم و به نوعی آنها را برای کنکور آماده کنیم چندین مسئله رخ می‌دهد؛ اول اینکه دانش‌آموز دچار کتاب‌زدگی می‌شود و از فرهنگ اصیل کتاب‌خوانی دور می‌شود و آن قدر کتاب تست و کنکور می‌خواند که دیگر از کتاب خوشش نمی‌آید و این یکی از پیامدها است و برای همین است که کتاب خوانی که باید رو به تزاید باشد الان وضعیت خوبی ندارد.
وی ادامه داد: مسئله دوم اینکه ما انباشت حافظه می‌کنیم در صورتی که ما باید تفکر خلاق، نوآورانه و نقاد و گفتمان فیمابین را توسعه دهیم که این آزمون‌ها نمیگذارند بلکه تنها به بعد ذهنی می پردازند اما نه از بعد مسئله تفکر و خلاقیت بلکه از نوع انباشت حافظه و حافظه محوری که آسیبی جدی است. بنابراین اضطراب‌های پی در پی که در ارتباط با این آزمون‌ها ایجاد می‌شود، از نظر روحی به دانش‌آموز آسیب می‌زند. دانش‌آموز دبستانی تحمل این همه اضطراب و استرس را ندارد. او آمده از مدرسه لذت ببرد، مهارت زندگی بیاموزد، تربیت شود، وفاق و سازگاری و کار تیمی را بیاموزد اما از این طریق می‌بینیم که پی در پی در معرض آزمون هایی قرار می‌گیرد که خلاف جریان تربیت اصلی کودکان است.
حمیدی به بعد دیگری از مضرات آزمون‌های دوره ابتدایی اشاره کرده و تاکید کرد: در این آزمون‌ها پر استرس و اضطراب، تنها تعداد محدودی از بچه‌ها موفق به کسب نمره بالا می‌شوند که آثار سوء آن برای سایرین این است که مهر ناتوانی به پیشانی مابقی می‌زند و اعتماد به نفس خیل وسیعی از دانش‌آموزان را نشانه‌گیری می‌کند. ما در واقع در نظام مدرسه دانش‌آموز تنبل نداریم؛ این حرف منسوخ شده‌ای است. ما تفاوت‌های فردی داریم اما دانش‌آموز تنبل نداریم.
وی افزود: هر دانش‌آموزی در یکی از مقوله‌های زندگی استعداد دارد که باید بگردیم و آن استعداد را کشف کنیم. این استعدادها باید دامن زده شود. اما کنکورزدگی استعدادکش است و فقط استعداد سرعت تست‌زنی، استعداد حافظه‌پروری را شاخص و ملاک توانایی دانش‌آموز می‌کند در صورتی که یکی استعداد هنری، یکی ورزشی، یکی استعداد شغلی، یکی استعداد مهارتی خاص و مثلا برخی مشاغل اجتماعی در حوزه های مختلف برق، صنعت و... که در زندگی مورد نیاز است را دارد اما وقتی در کودکی مهر بی‌کفایتی با این آزمون‌ها به پیشانی دانش‌آموز می‌خورد او دیگر سراغ استعدادهای دیگرش نمی‌رود و فکر می‌کند در سایر جنبه های زندگی هم توانایی ندارد. در واقع یک القای غلط به کودک و نوجوان است.
معاون وزیر آموزش و پرورش با اشاره به نقش معلمین درس تربیت‌بدنی در نظام تعلیم و تربیت یادآور شد: دبیران تربیت‌بدنی و مراقبین سلامت متوازن کننده رشد ابعاد فکری، جسمی و روحی دانش‌آموزان هستند. در ساعت درس تربیت‌بدنی است که دانش‌آموزان شاد می‌شوند چون با فطرت‌شان سازگار است و لذت می‌برند و انس به مدرسه بیشتر ایجاد می‌شود. دانش‌آموزان در میدان عمل رفتارهای اجتماعی را تمرین می‌کنند و مهارت پیدا می‌کنند. ما نیاز داریم این فرصت را افزایش دهیم. نیاز داریم با رویکردهای تلفیقی مثل تلفیق بازی‌های ورزشی با مفاهیم علمی، علاقمندی بچه‌ها را افزایش دهیم. لذت از آموزش را ایجاد کنیم.
وی در خاتمه گفت: ماهیت این کنکورها به گونه‌ای است که در واقع دانش‌آموزان از درون از آن رنج می‌برند، آموزش توام با لذت از محورهای نظام تعلیم و تربیت مترقی است، نه آموزش توام با استرس و اضطراب. ما نیاز داریم آحاد جامعه در آینده و نسل‌های مسلسل، از یک رشد همه جانبه در تمام ابعاد وجودی شخصیتی خود برخوردار باشند.