به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا ؛ خیلی وقت‌ها طوری غرور و تکبر ما را فرا می‌گیرد و طوری برای خودمان و خواسته‌ها و آرزوهایمان ارزش قائل هستیم که فکر می‌کنیم شخصیتی هستیم و چه قدرتی داریم.
می‌گوییم: برای من افت دارد که ماشین مدل پایین سوار شوم. فلانی باید از من عذرخواهی کند. من فلان کار را نمی‌کنم چون خوشم نمی‌آید. من هر کاری دلم بخواهد می‌کنم. هیچ کسی نمی‌تواند به من «تو» بگوید!
گاهی همین ادبیات تکبر و خودخواهانه‌ای که در رابطه با دیگر انسان‌ها داریم العیاذبالله در رابطه با خدا هم به کار می‌بریم. حالا در گفتار هم نباشد در اعمال و کردار گاهی اینطور می‌شویم.
می‌گوییم: نماز نمی‌خوانم چون حال ندارم، چه کسی می‌تواند من را اجبار کند که چه لباسی بپوشم؟ من هرجوری که بخواهم حرف می‌زنم. هر جوری بخواهم رفتار می‌کنم. و یا در رفتار و اعمال مسامحه می‌کنیم وظایف دینی خود را انجام نمی‌دهیم گویی فکر می‌کنیم که کسی نمی‌تواند ما را مجبور به کاری کند.
قرآن کریم برای اینکه با این هوس‌رانی‌ها و قدرت‌طلبی‌های نفسمان مقابله نماید و ما را متذکر به ضعف خودمان نماید می‌فرماید که:
وَ کَذَّبَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ ما بَلَغُوا مِعْشارَ ما آتَیْناهُمْ فَکَذَّبُوا رُسُلی فَکَیْفَ کانَ نَکیرِ «کسانى که پیش از آنان بودند (نیز آیات الهى را) تکذیب کردند، در حالى که اینها به یک دهم آنچه به آنان دادیم نمی‌رسند! (آرى) آنها رسولان مرا تکذیب کردند پس ببین مجازات من (نسبت به آنها) چگونه بود!»[سبا/45]
بنابراین ما هر چقدر هم که قوی و زرنگ باشیم چنان قدرتی نداریم که در مقابل خدای متعال بایستیم.
آیا ندیدى پروردگارت با قوم «عاد» چه کرد؟!و با آن شهر «ارَم» با عظمت، همان شهرى که مانندش در شهرها آفریده نشده بود! و قوم «ثمود» که صخره‌هاى عظیم را از (کنار) درّه مى‌بریدند (و از آن خانه و کاخ مى‌ساختند)! و فرعونى که قدرتمند و شکنجه‌‌گر بود، همان اقوامى که در شهرها طغیان کردند، و فساد فراوان در آنها به بار آوردند. به همین سبب خداوند تازیانه عذاب را بر آنان فرو ریخت! به یقین پروردگار تو در کمینگاه (ستمگران) است![فجر/6تا14]
بیشتر بخوانید: چگونه با 6 قدم طلایی جاده خوشبختی و آرامش را طی کنیم؟
پس بهتر است خودمان را با اعمال نیک مهیای جهان آخرت نماییم تا در آنجا دستمان پر باشد و شامل این آیه شریفه شویم که می‌فرماید:
کسانى که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند و نماز را برپا داشتند و زکات را پرداختند، اجرشان نزد پروردگارشان است و نه ترسى بر آنهاست، و نه غمگین می‌شوند. [بقره/277]
منبع: رهروان ولایت