به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا؛ سید علی اصغر هاشمی چهارشنبه به ایرنا گفت: بیماری هپاتیت انواع مختلف دارد که هپاتیت حاد ویروسی، نوع پیشرونده و خطرناک این بیماری است و مبتلایان را در معرض خطر مرگ قرار می دهد.
وی افزود: اغلب بیماران مبتلا به هپاتیت ویروسی، علامتی مبنی بر وجود بیماری ندارند و بیماری آنها با انجام آزمایش‌های روتین مشخص می‌شود.
او ادامه داد: علائم ابتلا به این بیماری از یک حالت سرماخوردگی و شبه آنفلوانزا، بی‌اشتهایی، ضعف و بی‌حالی، احساس کسالت، تیره شدن ادرار، کم رنگ شدن مدفوع، خارش و سردرد تا حالت یرقان شدید، متغیر است.
این کارشناس مسئول واحد مبارزه با بیماری های واگیر اضافه کرد: با توجه به نوع هپاتیت و شدت بیماری، سیر بیماری متفاوت است به عنوان مثال هپاتیت A مرگ و میر بسیار کمی دارد و پس از بهبودی نیز هیچ گونه عارضه‌ای بر جا نمی‌گذارد.
هاشمی با بیان اینکه هپاتیتC در مدت زمان طولانی مثلا 20 تا 35 سال می‌تواند منجر به نارسایی کبد شود، افزود: بیماری هپاتیت B نیز در اکثر موارد بهبود می‌یابد و در پنج درصد بیماران، ویروس در بدن آنها باقی می ماند و با تکثیر خود می تواند مشکلاتی را در آینده برای بیمار ایجاد کند.
او ادامه داد:واکسیناسیون یکی از راه‌های جلوگیری از مبتلا شدن به این بیماری است، اما تنها برای هپاتیت B انجام می شود و واکسنی برای سایر هپاتیت ها در دسترس نیست.
هپاتیت نوعی بیماری التهاب کبد است که عمدتا بوسیله عوامل ویروسی ایجاد می شود. پنج ویروس اصلی برای ایجاد بیماری هپاتیت وجود دارند که با نامهای D, C, B, A و E شناخته می شوند.
دریافت خون یا محصولات خونی آلوده ، آلوده بودن وسایل جراحی و یا هر وسیله ای که با خون و مایعات بدن در تماس باشد ، انتقال از مادر مبتلا به نوزاد در زمان تولد ، انتقال از طریق اعضای خانواده به کودک و تماس جنسی غیر ایمن از جمله راه های انتقال هپاتیت است.