صفحه نخست

فیلم

عکس

ورزشی

اجتماعی

باشگاه جوانی

سیاسی

فرهنگ و هنر

اقتصادی

علمی و فناوری

بین الملل

استان ها

رسانه ها

بازار

صفحات داخلی

اجرای «کندو» در نخستین جشنواره تئاتر «جحت»؛رقابت مونولوگی

۱۳۹۶/۱۲/۰۴ - ۱۲:۱۰:۵۹
کد خبر: ۶۸۰۸۵۳
نمایش «کندو» به نویسندگی و کارگردانی مسعود احمدی و بازی شیما پورسهم الدین به جشنواره تئاتر «جحت» راه یافت؛ این تئاتر مونولوگ تاکنون از جشنواره های مختلف موفق به کسب ١٧ جایزه شده است.
   به گزارش خبرگزاری برنا از فارس، این دهمین حضور تئاتر «کندو» در جشنواره های کشوری و استانی می باشد که تاکنون برای کادر اجرایی آن ١٧ جایزه ملی و استانی به همراه داشته اس
نمایش کندو حکایت زن است؛ حکایت جغرافیایی که درآن زندگی می کند؛ حکایت ذهن مغشوش اوست؛ حکایت مبارزه است؛ کندو مبارزه ذهنی زنی با جغرافیای تحمیلی در هر نقطه از دنیاست.
به گفته کارگردان این اثر، فرم انتخابی در این نمایش بر پایه مشت زدن به مخاطبش انتخاب شده است، مخاطبی که قرار است با بازیگر نمایش در یک رینگ بایستد و با هر راند که می گذرد خونین و مالین تر از راند قبل بلند شود و ادامه دهد تا جایی که خسته و ناتوان صحنه را ترک کند. کندو مبارزه ای است که از دل باخت بیرون می آید و به دل باخت برمی گردد.
احمدی با بیان اینکه تئاتر «کندو» در حوزه اکسپریمنتال یا همان تئاتر تجربه گرا سعی در تجربه های جدید در القاء حس و روایت دارد، عنوان می کند: شیوه طوری است که روایت را مانند پازلی به هم می ریزد تا مخاطب خود دست به کشف و شهود بزند و چیدمان قصه را با ذهنیت خود کنار هم قرار بدهد.
وی، یادآورشد: این نمایش شیوه ای تجربی و اکسپریمنتالی دارد به گونه ایی که انگار مخاطب هم می تواند تئاتر ببیند و هم ویدیو آرت و این نمایش تک بازیگر است و ما فقط یکی از بازیگران را بر صحنه می بینیم و بازیگر مرد را در فیلم و به صورت ویدیو آرت دیده می شود
احمدی بیان کرد: بازیگر این نمایش شیما پورسهم الدین است که برای بازی در این نمایش موفق به کسب مقام دوم بازیگری در بیست و هفتمین جشنواره استانی تئاتر فجر فارس شد و این بازیگر برای بازی در این نقش حدود یک سال تمرینهای مداوم سنگین ورزشی و بوکس پرداخته و حاضر به تراشیدن موی سر خود شده است.
طراحی صحنه این نمایش که مقام برتر طراحی صحنه بیست و هفتمین جشنواره استانی تیاتر فجر فارس را برای  مسعود احمدی داشت به شکل یک رینگ کامل بوکس طراحی شده بود به گونه ای که مخاطب وارد یک مسابقه ورزشی می شود نه یک تئاتر اما با روند شکل گیری داستان مخاطب متوجه می شود، این رینگ بوکس فضای خارجی ندارد و صرفا در ذهن دختر شخصیت اصلی داستان می گذرد و ابزاری است که با مشکلاتی که در ذهنش به جای مانده شروع به مبارزه کند.
نظر شما