خبرگزاری برنا: تقریبا همه آگاه هستند که شرایط عمومی کشور و مساله فساد چه شاخص هایی را تجربه می کند، چه جریان های اجتماعی و نهاد های مدنی و چه جریان های سیاسی امروز همه به نوعی برای مقابله با فساد در مظان توجه هستند. بدون شک یکی از علل وقوع نارضایتی ها همین مساله است که باید چاره ای برای آن پیدا کرد.
واقعیت این است که حوادثی مانند زلزله کرمانشاه نشان داد که جامعه و سرمایه اجتماعی و اعتماد به عنوان شاخص مهم آن نه تنها با دیده تردید به نهاد های دولتی نگاه می کنند بلکه نهاد ها و تشکل های مردم نهاد هم از جایگاه بهتری نزد اینان برخوردار نیستند. درک دلیل این بی اعتمادی پیچیده نیست و می توانیم در کلید واژه نبودن" شفافیت" آن را تعریف کنیم. نبود شفافیت علاوه بر سوق دادن اقدامات به سوی منابع غیر شفاف باعث می شود اعتماد مردم روز به روز کاهش پیدا کند و مصونیت منابع غیر شفاف منافع جامعه را تا لبه پرتگاه بی تفاوتی هدایت کند.
ترکیب شفاف نبودن ، مصونیت و نبودن نظارت فساد را تقویت می کند و اگر امروز شاهد بهره فلان آقا زاده از امکانات عمومی هستیم فردا شاهد استفاده آقا زاده دیگری خواهیم بود که در صورت عدم برخورد به رویه تبدیل می شود . اتفاقا در این موارد باید در نظر داشت که اعتراض و نقد نشانه مطلوب و روشنی از وابستگی و چسبندگی عاطفی و اعتقادی جامعه به ساختار هاست و باید از روزی ترسید که این اعتراض ها به سکوت و بی تفاوتی برسد.
مقابله با فساد الزاماتی دارد که همه باید به آن تن بدهند الزاماتی مانند نظارت گسترده و همه جانبه ، بها دادن به سیستم های بازتولید شونده که بر اساس منطق درونی پرتو های خود را بر هزار توی فساد بتاباند و از همه مهمتر فراهم کردن بستری برای نظارت جامعه و نهاد های مردمی بر فرایند های اجرایی که قطعا باعث می شود مصونیت های باندی و محفلی ترک بردارد.
فراموش نکنیم فساد فقط مختص کشور ما نیست در سایر کشور ها و ساختار ها هم چنین پدیده ای وجود داشته و دارد که می توانیم با بهره گرفتن و استفاده تجربیات آنان مبارزه کارامد تری را در این میدان اغاز کنیم.امروز وجود رسانه های مستقل و آزاد که بستری برای دوری آنان از خودسانسوری فراهم شده باشد ،نهاد های مدنی و مردم نهاد که در معادلات با دیده تردید و شک به آنها نگاه نشود می تواند با ایجاد عزمی ملی در کنار حاکمیت با این خطر هراسناک مقابله کنند.