به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، چندماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم گروهی از اصولگرایان جمنا را تشکیل می دهند، جمنایی که قرار بود خروجی اش شکست روحانی در 29 اردیبهشت ماه باشد.
هرچند آنها از نامیدن مجموعه شان به اسم اصولگرایی ابا داشتند و خود را فراجناحی معرفی می‌کردند؛ اما ردیف اول همه میتینگ هایشان همان اصولگرایان سابق و جدید نشسته بودند تا نتوان نامی دیگر بر آنها نهاد.
از سوی دیگر اصلاح طلبان از ماه ها قبل کاندیدای نهایی خود را مشخص کرده بودند. حسن روحانی اعتدالگرا گزینه نهایی آنها بود و حرفی روی آن نداشتند تا دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری هم به مانند دوره های پیشین به دو قطبی اصلاح طلب- اصولگرا ختم شود؛ هر چند که کاندیدای اصلاح طلبان عنوان اعتدالگرایی داشت.
جمنایی ها در تبلیغات خود اعلام کردند که گزینه نهایی را از روندی دموکراتیک و با رای اعضای این تشکل انتخاب می کنند. 14 کاندیدا حاصل غربالگری آنها در مرحله اول بود؛ کاندیداهایی که حتی برخی از آنها هیچ اعتقادی به جمنا و سازوکارش نداشتند و میثاق نامه آن را هم امضا نکرده بودند. درحالی از 14 کاندیدای جمنا 5 نفر باقی ماندند که در آخر کسی به میثاق جمنا پایبند نماند.
اما دیگر اصولگرایانی که خط خود را از سایرین جدا کرده بودند هم برای انتخابات فعال شده بودند. سعید جلیلی در کنار احمدی نژاد و دوستانش که به یاران بهاری معروف شده بودند از دیگری افرادی بودند که سابقا در میان اصولگرایان تعریف می شدند ولی در این انتخابات راه خود را از آنها جدا کرده و مستقلا شرکت کردند.
روند اعلام حضور ها تا مرحله ثبت نام کاندیداها ادامه یافت. اکثر اصولگرایانی که اعلام حضور کرده بودند، ثبت نام کردند تا شاید در روزهای آخر قرعه شانس به نامشان بیفتد و گزینه نهایی اصولگرایان شوند.
در این بین انتخابات یک مهمان ناخوانده هم داشت. محمود احمدی نژاد که در شهریور ماه سال 95 زمانی که زمزمه حضورش به گوش رسیده بود، از سوی رهبری منع شده بود، بی توجه به توصیه ایشان پا به انتخابات گذاشت و همه را غافلگیر کرد. اما ظاهرا این اقدام او پایانی بود بر حیات سیاسی اش. آنچنان که برخلاف انتظاری شورای نگهبان او را رد صلاحیت کرد تا تحلیلگران این اتفاق را مهر پایانی بر حیات سیاسی رئیس دولت های نهم و دهم بدانند.
اما این تنها اتفاق خاص انتخابات نبود. اصلاح طلبان و در راس آنها رئیس دولت اصلاحات در تلاش بودند در کنار روحانی، کاندیدای اصلاح طلب دیگری هم قرار گیرد تا زهر حملات احتمالی اصولگرایان گرفته شود. اصولگرایانی که اظهارات شان در آن زمان و سابقه آنها نشان می داد به احتمال فراوان با قصد تخریب دولت و روحانی به میدان می آیند.
اسحاق جهانگیری جدی ترین گزینه ای بود که اصلاح طلبان اعتقاد داشتند باید در کنار روحانی پابه عرصه انتخابات بگذارد.
با وجود ثبت نام تعداد کثیری از مردم عادی و سیاسیون، 6 چهره از سوی شورای نگهبان رجل سیاسی و مذهبی تشخیص داده شدند که توانایی قرار گیری در جایگاه ریاست جمهوری را دارند. حسن روحانی، اسحاق جهانگیری، ابراهیم رئیسی، مصطفی میرسلیم، مصطفی هاشمی طبا و باقر قالیباف شش نفری بودند که صلاحیت شان مورد تایید قرار گرفت تا 3 اصلاح طلب و اعتدالگرا در برابر 3 اصولگرا قرار بگیرد.
اما از همان ابتدا مشخص بود که رقابت اصلی میان دو چهره ای است که حامیان بیشتری در بین سیاسیون دارند. حسن روحانی به عنوان کاندیدای همه جریان های اصلاح طلب و اعتدالگرا و ابراهیم رئیسی به عنوان کاندیدای اصولگرایان. هر چند قالیباف تا لحظات آخر تلاش داشت رئیسی را از گردونه خارج کند و پس از سه بار کاندیداتوری، به پاستور برسد.
در حالی این اتفاقات رقم می خورد که بر اساس نظرسنجی ها روحانی یکماه پیش از آغاز انتخابات هم نزدیک به 40 درصد آرا را در اختیار داشت. یعنی او باید برای تمدید دوره ریاست جمهوری خود در ایام تبلیغات تنها 10 درصد آرای خود را افزایش بدهد. از سوی دیگر آرای رقبای او در اندازه ای نبود که بتوانند خود را پیروز انتخابات بدانند. با این حال تا یک هفته مانده با انتخابات فضای نسبتا سردی حاکم بود. اما همچون سال 92 این بار هم روحانی بود که با سخنرانی ها و تبحرش در مناظرات آرای مردمی را به سوی خود جلب کرد.
او در مناظرات با آنکه از سوی رقیبانش تحت شدیدترین تخریب ها قرار گرفته بود، با دفاع از عملکرد چهارساله اش، حملات را دفع و حتی به فرصتی برای خود تبدیل کرد.
آنچنان که او در آخرین مناظره زمانی که محمدباقر قالیباف هر چه در چنته داشت را به کار بست تا روحانی را منکوب کند، اما به مانند مناظرات دوره یازدهم مبهوت یک جمله روحانی شد؛ آنجا که او، زمانی که قالیباف از آزادی سخنی می گفت، رفتارش در سال های ابتدایی دهه هشتاد را یادآور شد و گفت که «اگر ما جلوی شما را نگرفته بودیم که دانشگاه ها پر لوله بود!»
در آخر هم قالیباف با توصیه ای که مشخص نشد از کجا آمد، به نفع رئیسی کنار کشید تا بتوان نام بزرگترین ناکام انتخابات ریاست جمهوری در ادوار مختلف را بر روی او گذاشت. جهانگیری هم که توانسته بود با موضع گیری های خود نظر بسیاری را جلب کند، همانطور که پیش بینی می شد به نفع روحانی کنار کشید تا انتخابات در یک دو قطبی کامل بین روحانی و رئیسی برگزار شود. انتخاباتی که نتیجه اش حضور بیش از 70 درصد مردم پای صندوق های رای و رای تاریخی 24 میلیونی مردم به حسن روحانی بود؛ در حالی که به گفته مقامات این تعداد رای رشدی چند میلیونی می داشت؛ اگر ساعات رای‌گیری تمدید می شد.