به گزارش خبرنگار حوزه زنان خبرگزاری برنا، حقوق زنان همواره یکی از مباحث جنجالی و پرحاشیه در ایران بوده است که از زمان قاجار در ایران مطرح بوده و مسیر پرفراز و نشیبی را طی کرده است. یکی از مباحثی که چند سالی است در حوزه زنان مطرح شده ؛ بحث پرداخت حقوق به زنان خانه دار است که البته با وجود حاشیه هایی که این طرح داشت هنوز اخباری موثقی از آخرین وضعیت آن در دسترس نیست. بسیاری از زنان خانه دار علی رغم زحمات زیادی که در خانه می کشند هیچ حقوقی برای کارهایی که انجام می دهند دریافت نمی کنند و برخی از آنان علی رغم زحماتی که می کشند مشکلات فراوانی دارند و از طرف همسرانشان هم مورد حمایت قرار نمی گیرند.
بهشید ارفع نیا عضو کانون وکلا دادگستری و دانش آموخته دانشگاه سوربن فرانسه، درباره بحث بیمه زنان خانه دار در ایران و مقایسه آن با سایر کشور های جهان به خبرنگار گروه اجتماعی برنا گفت: « در اکثر کشورهای پیشرفته برای زنان خانه دار و افراد فاقد شغل حقوقی در نظر گرفته شده است و این افراد تحت حمایت بیمه هستند اما این استدلال در خصوص زنان خانه دار در ایران بدین صورت است که زن خانه دار از بیمه همسر خود استفاده می کند. »
او درباره چگونگی تامین بودجه چنین طرحی گفت: « بودجه کشور بودجه کمی نیست که نگران منابع تامین آن باشیم. به عنوان مثال یکی از مبالغی که قوه قضاییه تحت عنوان دادرسی اخذ می کند، سالانه 800 هزار تومان بابت تمدید پروانه وکالت از وکلا اخذ است و این در حالی است که کانون وکلا 150 هزار تومن بابت تمدید این پروانه از وکلا اخذ می کند. تمامی این ها و هزاران هزار مبلغی که تحت عناوین مختلف از شهروندان اخذ می شود، می تواند منبع تامین این بودجه شود.»
در فضای ادرات و محل های کاری معیاری برای تامین میزان کارکرد هر کارمند زن و مردی وجود دارد و براساس آن حقوق و مزایا دریافت می کند وی درباره چگونگی دقت بر نوع عملکرد زنان خانه دار در صورت تصویب این طرح گفت: « میزان عملکرد زنان خانه دار را می توان از استحکام و موفقیت زندگی زناشویی آن ها فهمید. موفقیت آمیز بودن این زندگی راندمان کاری زن خانه دار را نشان میدهد. همانطور که ممکن است فرد شاغلی در انجام وظایف خود کوتاهی کند، زن خانه دار هم می تواند دچار این مشکلات شود. در هر صورت نمی توان ناظری فقط برای این کار در نظر گرفت. زنان شاغل از حقوق و مزایای بیشتری نسبت به زنان خانه دار برخوردار هستند اما زن خانه دار هیچ مزایایی ندارد. نه از بیمه و مرخصی برخوردار است و نه آخر هفته و روز تعطیلی دارد و باید همواره در حال کار کردن باشد. منظور در اینجا یکی کردن زن شاغل و خانه دار نیست بلکه این است که زنان خانه دار که تا به حال از هیچ حمایتی برخوردارنبودند از حداقل حمایت ها برخوردار شوند. اگر مرد خانه بخواهدبرای این کارها فردی را استخدام کند، باید مبلغی تحت عنوان حقوق به او بدهد وبه او مرخصی و روز تعطیل بدهد. این ها کمترین حقوقی هستند که زنان خانه دار از آن برخوردار نیستند.»
ارفع نیا با بیان اینکه پیشرفت زنان در ایران بسیار کند پیش می رود و دارای موانعی بسیار است و زنان برای پیشرفت باید راه صعب العبوری را طی کنند و اصولا پیش نمی رود در خصوص کندی روند تغییرات و موانع آن افزود: «زنان عربستان توانستنددر عرض مدت زمان کوتاهی تمامی حقوقی که ما سالیان سال است برایش مبارزه می کنیم بدست آورند.عربستانی که برخی ایرانیان به لحاظ فرهنگی آنان را در حد پایین تری از ما می دانند، ظرف مدت کوتاهی راه پیشرفت را طی کرد. اما روند این تغییرات در ایران بسیار کند است و اگر تلاش برخی فعالان این حوزه نبود در حال حاضر زنان ایرانی کوچکترین حقوق اعم از رای دادن و حق مراجعه به دادگاه برای طلاق را نداشتند. علت اصلی آن هم این است که برخی از سردمداران و مسئولان مرد کشور ما، چندان تمایلی به پیشرفت زنان ندارند و ترجیح می دهند وضعیت زنان به همین منوال بماند.»