چرا نهنگ ها خودکشی می کنند؟

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا، پستاندران دریایی به ۱۲۸ گونه مختلف تفکیک می شوند و به جانورانی  گفته می شود که زندگی‌شان وابسته به اقیانوس‌ها است. این گروه شامل فک ها، نهنگ ها، دلفین ها و گرازهای دریایی می‌شود. در این بین آن گروهی که زندگیشان کاملاً به آب وابسته است شامل آب‌بازسانان و گاودریاییان می‌باشد. آب‌بازسانان گوشتخوار بوده اما گاودریاییان از گیاهان دریایی تغذیه می‌کنند. آب‌بازسانان گروه یکسانی را تشکیل نمی‌دهند و خود به دو زیرراسته تقسیم می‌شوند: نهنگان بی‌دندان که از چهار خانواده شبیه نهنگ ها و نهنگان بزرگ‌باله و نهنگان خاکستری و نونهنگیان تشکیل می‌شوند.

دومین زیرراسته را نهنگان دندان‌دار می نامند که شامل چندین خانواده از جمله دلفین‌های اقیانوسی و گرازماهیان می‌شوند. گاودریاییان نیز دارای دو گروه عمده به نام های Manatee و Dugong می باشند. در تصویر زیر انواع مختلف نهنگ های دندان دار و بی دندان را مشاهده می کنید. همچنین می توانید به مقایسه اندازه آن ها با هم و با جثه انسان بپردازید.

در ژوئن ۲۰۱۵، ۳۳۷ نهنگ مرده در یک آبرفت و خلیج در پاتاگونیای شیلی یافت شد. این قضیه به سرعت از طرف دانشمندان به یکی از بزرگترین رویدادهای گیر افتادن نهنگ ها شناخته شد.
محققان در ابتدا حدس زدند که ممکن است در پشت پدیده مرموز، انفجار و افزایش شدید جلبکهای قرمز سمی اخیر قرار داشته باشد، اما نمی توانستند از صحت و درستی این موضوع قطعی سخن بگویند.
در سال بعد، بیش از ۸۰ نهنگ باله کوتاه خلبان، در سواحل خلیج بنگال در هند، خود را به ساحل انداختند. به طوری که قادر به حرکت و دور شدن از خط ساحلی نبودند.

هنگامی که امدادگران موفق به جابجایی ۳۶ نفر از آن ها به سمت دریا شدند، به نظر می رسید این نهنگ ها، دچار بی نظمی شده و دوباره تلاش می کردند تا به ساحل و زندان خود بازگردند. بعضی از آن ها حتی راه خود را به سوی ساحل تغییر دادند و یک بار دیگر خود را به کشتن دادند.

در فوریه ۲۰۱۷، اتفاقی که تبدیل به یکی از بزرگترین رویدادهای خودکشی دسته جمعی نهنگ ها در تاریخ نیوزیلند شد، ۴۱۶ وال خلبان خود را در ساحل جزایر جنوبی فارول اسپیت Farewell Spit beach به دنبال ۲۴۰ رهبر خود به ساحل بین دو منطقه پوپونگا Puponga و پاکاواوPakawau انداخته بودند که در نهایت بسیاری از آن ها به دریا برگردانده شدند.

حتی در خلیج فارس و دریای عمان در سال گذشته (۱۳۸۶) ۷۹ دلفین خود را به ساحل انداخته و خودکشی کردند. که اگر چه علت مرگ را دلایل و فعالیت های صیادی عنوان کردند اما به دلیل تکرار این اتفاق در بندر جاسک (خودکشی ۷۲ دلفین)، بسیاری از دانشمندان علل دیگری همچون عوامل طبیعی  را برای دومین خودکشی دلفین ها در این بندر مطرح می کنند. دلیلی که در این مطلب به آن می پردازیم.

برای خودکشی نهنگ ها توضیحات مطرح شده فراوان است، از جمله طوفان های خورشیدی، سونار نظامی و حتی کشش گرانشی ماه، اما هر بار که این اتفاق رخ می دهد، هیچ کس واقعاً علت این اتفاق را نمی داند.
طبق نظر مارک هیندل، استاد علوم دریایی در دانشگاه تاسمانی در استرالیا، این امر (ندانستن علت این موضوع) لزوماً بد نیست!.

گفته می شود که امروزه به دلیل افزایش وسایل ارتباط جمعی و وجود شبکه های اجتماعی این اخبار به سرعت به عنوان بزرگترین بحران و پدیده ای مرموز شناخته می شود. در صورتی که اگر به تاریخ برگردیم. در سال ۱۹۱۸ در جزایر چاتام Chatham Islands در نیوزیلند ما شاهد خودکشی  که ۱۰۰۰ نهنگ و وال بودیم که آن را تبدیل به بزرگترین خودکشی نهنگ ها کرده است که در تاریخ به ثبت رسیده است.

واقعیت این است که این اتفاق ها در واقع جدید نیست، تنها به دلیل تماشای تلویزیون و اخبار بیشتر این موضوع برای ما خیلی دراماتیزه شده است. همچنین هیندل Hindell عنوان می کند که اگر برای حل چنین مشکلی تنها به دنبال یک جواب باشیم ممکن است هیچ وقت به آن دست نیابیم. هیندل می گوید: “مردم سعی می کنند به گونه های مختلف و سایر خودکشی های دیگری که رخ می دهد این موضوعات را تعمیم دهند و می گویند باید این اتفاق در همه جا اتفاق بیفتد.” “اما احتمالا علت های مختلفی برای چنین اتفاقات و حوادث خودکشی وجود دارد.”

این که آیا دخالت انسان یا طبیعت دلیل رفتن نهنگ ها به سمت ساحل است، یک سوال پیچیده است، زیرا شواهد گوناگونی وجود دارد که به هر دوی آن ها اشاره می کند.
سونار نظامی، که از صداهای مختلف برای حرکت، ارتباط و شناسایی اشیاء در بالا و یا در زیر آب استفاده می شود، نهنگ ها، دلفین ها و این گونه پستانداران را گیج می کند.
در مارس ۲۰۰۰، پس از تمرین سونار نیروی دریایی ایالات متحده، ۱۷ دلفین در سواحل باهاما خود را به ساحل انداختند و شاهد واقعی این مطلب این موضوع بود که این دلفین ها در اطراف گوش های خود خونریزی های ناشی از صدا را تجربه کرده بودند که منجر به اختلال شدید شنوایی آن ها شده بود.

در یک خودکشی نهنگ ها که در سال ۲۰۰۲ در سواحل قناری اتفاق افتاد، مشخص شد که آن نهنگ ها از یک بیماری بسیار نادر- تشکیل شدن اشکال حبابی در اندام ها و بافت های بدن- رنج می بردند که در نتیجه سونارهای نظامی به وجود آمده بود.

هیندل در ادامه توضیح می دهد که دلیل دیگر این اتفاق ها به  پدیده های طبیعی بر می گردد، و اشاره می کند که گرداب های اقیانوسی ویژه ای که در اطراف تاسمانی وجود دارد، به افزایش میزان خودکشی نهنگ ها در این منطقه مرتبط می باشد.
او می گوید: “عوامل محیطی بر تمام حیات حیوانات تاثیر می گذارد.”
در حال حاضر ناسا احتمال دیگری را بررسی می کند – طوفان های خورشیدی که انفجار های عظیم پرتوهای کیهانی مضری را به سمت لایه مغناطیسی زمین از سمت خورشید روانه می کند.

نهنگ ها و دیگر پستانداران دریایی از توانایی خود برای حس کردن میدان مغناطیسی زمین استفاده می کنند تا بتوانند موقعیت خود را در اقیانوس ها شناسایی کرده و حرکت کنند. طوفان های خورشیدی می تواند بر روی مغناطیس زمین و این موضوع اثر بگذارد.
در حقیقت، یک طوفان خورشیدی بسیار قدرتمند در سال ۲۰۱۵ اتفاق افتاد که به نظر می رسد لایه مغناطیسی زمین را شکافت.

با وجود تمام احتمالاتی که در متن بالا، برای خودکشی نهنگ ها بیان می شود، باز هم باید در عنوان کردن دلیل اصلی آن، بسیار محتاط عمل کرد. چرا که هنوز به طور قطعی نمی توان دلیلی واضح را برای خودکشی نهنگ ها، وال ها و دلفین ها مطرح کرد و باید بیشتر در این مورد شواهد علمی جمع آوری شود و بیشتر تحقیق شود. هیندل به عنوان رهبر یک پروژه تحقیقاتی گسترده در زمینه دریا، همکاری با دانشمندان در سراسر جهان را برای ارائه توصیه های مبتنی بر شواهد بسیار مهم می داند. با این حال چه سونار نظامی، چه طوفان های خورشیدی، چه عملکرد صیادان، چه رشد بی وریه جلبک های قرمز سمی و چه آلودگی های اقیانوسی و بیماری های این گونه ها باعث این اتفاق ناخوشایند شده باشند، تمام دانشمندانی که در حوزه اقیانوس شناسی و جریان های اقیانوسی و موجودات دریایی کار می کنند، باید بیشتر تحقیق کرده و شواهد خود را با هم به اشتراک بگذارند.