به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا؛ رییس اورژانس اجتماعی کشور وضعیت ۳ کودکی را که در ماهشهر توسط پدر و نامادری‌شان شکنجه شدند، تشریح کرد و بیان داشت :«بنا به اظهارات عموی بچه‌ها، این کودکان (فاطمه ۱۲ ساله،ام البنین ۸ ساله، علی اکبر ۵ ساله) توسط پدر و نامادری مورد آزار و اذیت و شکنجه جسمی و روحی قرار گرفته‌اند و حتی به تغذیه و تحصیل کودکان نیز رسیدگی نمی‌شد.
رییس اورژانس اجتماعی کشور تاکید کرد که بنا بر گزارش حاصله، پدر کودکان دستگیر و با دستور قضایی در بازداشت است.»
روز گذشته این خبر فضای رسانه ها را به خود اختصاص داد ؛ خبری که هر چند تلخ بود ولی بهت برانگیز نبود . آنهم از آن حیث که آنقدر از این دست اخبار در طول سالیان از گوشه به گوشه ایران شنیده ایم که دیگر متعجب نمی شویم . این خبر بهت ایجاد نکرد ولی مثل همیشه غمگین شدیم که چرا چنین اتفاقاتی در کشور رخ می دهد و درادامه وقتی به قانون مجازات پدرانی که فرزند خود را آزار می دهند می رسیم غمگین تر می شویم و باز این سوال که چرا قانوگذار فکری نمی کند و از همه مهمتر اینکه سلامت جامعه ما در چه مسیری در حال حرکت است ؟
شاید برای خیلی ها غیرقابل باور باشد که پدری بی رحمانه تکه ای از وجودش را به قدری شکنجه کند که جای سالم در بدن کودک خردسالش نباشد. شاید حتی تصورش هم وحشتناک باشد که پدری بچه هایش را با چاقو چند تکه و سلاخی کند اما وحشتناک تر از آن نداشتن مجازات برای پدر در قبال قتل فرزندش است.
در رابطه با مجازات های مقرر در قانون در قبال کودک آزاری با بهمن کشاورز، وکیل پایه یک دادگستری گفت و گویی داشتیم که در ادامه می خوانید.
کشاورز در این باره گفت: « معلمان، مربیان و والدین طبق قانون در حد تنبیه و چنانچه کودک آسیبی نبیند، می توانند علیه کودک اقدامات فیزیکی انجام دهند. اگر کودک آسیب ببیند، با اعلام شکایت، کسی که کودک را تنبیه بدنی کرده است مجازاتی در حد ضرب و جرح عادی دارد. مجازات اشد در این رابطه بستگی به شدت جرح دارد که میزان مجازات را دادگاه تعیین می کند. »
او درباره حدود وظایف بهزیستی در قبال کودکان بدسرپرست و بی سرپرست گفت: « مواقعی که صلاح کودک در این باشد که تحت سرپرستی والدین خود نباشد، با هزینه والدین، به بهزیستی، مقامات دولتی یا فردی که دادگاه مشخص می کند، سپرده می شود. در صورت اعسار والدین، دولت هزینه های آن را پرداخت می کند. البته پدر نسبت به فرزند، ولایت قهری دارد اما اگر مصلحت کودک در دوری از خانواده باشد، در این جا حاکمیت قانون اعمال می شود و فرزند از تحت ولایت کودک خارج می شود.»
کشاورز در خصوص تحت درمان روانی قرار گرفتن والدینی که کودکان خود را شکنجه می کنند گفت: « متاسفانه کودک آزاری در حد کتک زدن و بدحرفی در فرهنگ ما به خصوص در بعضی طبقات امری رایج است که والدین این را حق خودشان می دانند که کودکان را کتک بزنند و این مسائل با زندان درست نمی شود بلکه نیازمند فرهنگ سازی است تا افراد یادبگیرند که وقتی بچه ای را بدنیا آورده اند حق کتک زدن و بدرفتاری و بدحرفی با کودک را ندارند. اکثر والدینی که موجب کودک آزاری می شوند، دچار مشکلات روانی هستند و باید تحت درمان قرار گیرند و متاسفانه تحت درمان قرار نمی گیرند و آنطور که باید به این قسمت توجه نمی شود و لازم است که مورد توجه ویژه قرار گیرند.»