به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا، گروهی از پژوهشگران "بیمارستان کودکان بوستون" (Boston Children's Hospital) و "دانشگاه بوستون" (BU) در آمریکا، روش غیرمنتظره‌ای را برای تشخیص اختلال اوتیسم ابداع کرده‌اند.
پژوهش آنها نشان می‌دهد که شاید سنجش فعالیت مغز از طریق نوار مغزی در سن سه ماهگی، رشد احتمالی اوتیسم را در نوزاد پیش‌بینی کند.
بر اساس این پژوهش، مداخله زودهنگام و راهنمایی در نوزادان مبتلا به اوتیسم، می‌تواند برای متعادل کردن آغاز نشانه‌های بیماری، سودمند باشد؛ اما تشخیص واضح اختلال اوتیسم با وجود نشانه‌هایی که عموما تا سن دو سالگی ظاهر نمی‌شوند و تشخیص رسمی بیماری که پس از چندین سال صورت می‌گیرد، دشوار است.
اخیرا، پژوهشگران برای یافتن راه‌های تشخیص زودهنگام اوتیسم، روش‌های بسیاری از جمله آزمایش خون و ردیابی چشم انجام داده‌اند. یکی از امیدوارکننده‌ترین پژوهش‌های اخیر که سال گذشته در "دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل" (UNC) انجام شد، روش تقریبا دقیقی را برای استفاده از اسکن‌های "تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی" یا " اف‌ام‌آرآی" (fMRI) در نوزادان 6 ماهه ارائه داد. با این که این پژوهش هنوز مراحل ابتدایی را می‌گذراند، مشخص شده که اسکن‌های اف‌ام‌آرآی پرهزینه و زمان‌بر هستند و آزمایش آنها روی نوزادان دشوار است؛ بنابراین نمی‌توان گفت ایده‌آل‌ترین ابزار برای تشخیص اوتیسم هستند.
اکنون، گروه پژوهشی دانشگاه بوستون ادعا کرده‌اند شاید بتوان با استفاده از نوار مغزی که اغلب در زمینه مربوط به امراض کودکان به کار می‌رود، تشخیص موفقی را ارائه داد.
"چارلز نلسون" (Charles Nelson)، از نویسندگان این پژوهش می‌گوید: نوارهای مغزی، کم‌هزینه و غیرتهاجمی هستند و استفاده از آنها برای معاینه نوزادان، آسان است.
در بخشی از این پروژه، نوار مغزی 188 نوزاد در سنین سه، 6، 9، 12، 18، 24 و 36 ماهگی بررسی شد. پژوهشگران، بیش از نیمی از نوزادان را که خواهر یا برار مبتلا به اوتیسم داشتند، در معرض خطر رشد اوتیسم تشخیص دادند؛ درحالی که 89 نفر، کمتر در معرض خطر بودند. پس از آن، برای تحلیل عمیق 6 ترکیب موج متفاوت نوار مغزی، از الگوریتم‌های رایانه‌ای استفاده شد که نتایج آن، واقعا امیدوارکننده بود. “
"ویلیام بوسل" (William Bosl)، از اعضای "برنامه رایانه‌ای انفورماتیک سلامت" (CHIP) بیمارستان کودکان بوستون می‌گوید: نتایج این بررسی، شگفت‌آور بود. دقت پیش‌بینی ما تا سن 9 ماهگی، تقریبا 100 درصد بود و توانستیم شدت اوتیسم را هم پیش‌بینی کنیم.
این پژوهش در مورد اتصال عصبی، در بررسی تشخیص ابتدایی اوتیسم، نقش مهمی دارد. به خاطر پیچیدگی این شرایط، آغاز آن، بیشتر ناشی از ترکیب انتزاعی آن با شرایط محیطی و ژنتیک است.
این موضوع نشان می‌دهد که ممکن است نشانگرهای زیستی ساده موجود در خون، بزاق و ادرار، سنجش دقیق یا قابل اعتمادی از این شرایط در سنین ابتدایی ارائه دهند.
نلسون ادامه داد: ما باور داریم ممکن است نوزادانی که خواهر یا برادر بزرگتری با اختلال اوتیسم دارند، استعداد ژنتیکی رشد اوتیسم را داشته باشند. این موضوع به همراه تعامل با یک عامل ژنتیکی یا محیطی دیگر، برخی نوزادان را در معرض رشد اوتیسم قرار می‌دهد. البته لازم به ذکر است همه نوزادانی که خواهر یا برادر مبتلا به اوتیسم دارند، در معرض ابتلا به این بیماری نیستند.
شاید توانایی ردیابی رشد عصبی نوزاد از طریق سنجش نوار مغزی، روش دقیقی را برای بررسی مغز در حال رشد ارائه دهد و امکان مداخله در مواردی را که امکان تشخیص اوتیسم در آنها وجود دارد، فراهم کند.
این پژوهش، در مجله " Scientific Reports" به چاپ رسید.