به گزارش گروه اجتماعی برنا ، بشر امروز در تقابل با بزرگترین و بی‌سابقه‌ترین آلودگیِ زباله‌های پلاستیکی در تاریخ است. در پنجاه سال گذشته، تولید و مصرف جهانی پلاستیک افزایش چشمگیری داشته، طبق گزارش تحلیلگران صنعت جهانی، مصرف این محصول شیمیایی تا پایان سال ۲۰۱۵ به ۲۹۷.۵ میلیون تن رسیده است.
ایران یکی از ۱۰ کشور نخست دنیا در زمینه مصرف پلاستیک است. بر اساس آمار موجود، میزان پلاستیک تولیدی در ایران بیش از ۱۷ هزار تن در سال تخمین زده شده که این رقم معادل حدود ۵۰ تن در روز است. هر شهروند تهرانی به طور متوسط روزانه ۳ نایلون پلاستیکی را وارد چرخه محیط زیست می‌کند. بقایای پلاستیک باعث مرگ بیش از یک میلیون پرنده در سال و همچنین مرگ بیش از صدهزار پستاندار می‌شوند.
در جوامع پیشرفته در حال حاضر تنها ۵ درصد از پلاستیک‌های تولید شده، بازیافت می‌شود و باقی در طبیعت رها شده و یا بدون هیچگونه تمهیدات خاص دفن می‌شوند.
امروزه علاوه بر رهاسازی غیر اصولی پلاستیک و مواد پلاستیکی در حاشیه شهر و جاده های کشور، کشاورزی به شیوه کشت زیر پلاستیکی و جالیزی نیز عامل اصلی تهدید کننده‌ی محیط زیست است.
محصولاتی که به این روش کشت می‌شوند، شامل هندوانه، خربزه و طالبی است، پیش رس کردن محصولات ، مدیریت منابع آب، استفاده بهینه از آب و مدیریت عوامل خسارت زا از مهم ترین مزیت های کشت این نوع محصولات است، که اواسط خرداد زمان برداشت محصولات جالیزی است و در استان سمنان، گرمسار ، سرخه و سمنان بیشترین مناطق کشت محصولات جالیزی هستند.
اغلب بعد از برداشت محصول در این نوع کشت، پلاستیک ها در زمین‌های کشاورزی رها می‌شوند، رهاسازی پلاستیک های استفاده شده برای این نوع کشت در کشاورزی، تهدیدی بزرگ برای محیط زیست و گونه‌های جانوری و حیوانی منطقه است.
تجزیه پلاستیک پس از یک دوره بسیار طولانی (حدود ۱۰۰ الی ۵۰۰ سال) آغاز می شود. ویژگی‌هایی که سبب شده‌اند پلاستیک در بازار جهانی تا این حد مهم باشد همان‌هایی هستند که آن را به آلاینده‌ای فراگیر تبدیل کرده‌اند: دوام و مقاومت در برابر تجزیه!