ژیلا صادقی در گفت‌وگو با خبرنگار برنا گفت: من سالهاست با رسانه محترم تلویزیون به عنوان مجری در ژانرهای مختلف از نوجوان گرفته تا گونه های سیاسی، اجتماعی و... همکاری داشته ام و خوشحال هستم که بگویم تلویزیون برای من یک رسانه امن است چرا که چارچوب مشخص اعتقادی، اخلاقی و البته فکری من با این رسانه هماهنگ است. اگرچه اعتقاد دارم اگر دست ما در پرداختن به مسائل مختلف باز باشد و اجازه داشته باشیم مسائل مختلف اجتماعی را تا آنجا که باید با هدف اطلاع رسانی و نقد به چالش بکشیم قطعا موفق تر خواهیم بود، اما نکته مهم این است که هر محیطی قاعده و قانون خودش را دارد و من به عنوان کسی که علاقه مند هستم و متعهدم به این رسانه، بایستی قواعد و قوانین آن را رعایت کنم و بر آن اساس فعالیت کنم.
صادقی ادامه داد: با این اوصاف باید گفت اینکه ما بتوانیم حرفمان را هنرمندانه و با رعایت این قاعده و قانون مشخص بزنیم کار مهمی کردیم. به طور مثال برنامه «نگی که نگفتی» که بیش از 120 قسمت روی آنتن شبکه دو سیما رفت با فرمول نزدیک شدن به خطوط قرمز و معضلات اجتماعی و گاهی شوخی با هنجارها و ناهنجاری های جامعه به دنبال یادآوری مسائلی بود که تمام گروه سنی نیازمند آن هستند که با اطلاع از آن وارد جامعه شوند. ما همان چیزی را می گوییم که مردم بهتر از خود ما می دانند، اما یادآوری آن از وظایف رسانه است. با آغاز ماه مبارک رمضان برنامه به استراحت یک ماهه رفت، اما هرگز اتاق فکر برنامه تعطیل نشد. تقریبا در طول ماه مبارک در چند جلسه به بررسی مسائلی که قرار است پس از عید فطر با مخاطبان در میان بگذاریم پرداختیم.
مجری برنامه سال تحویل شبکه دو افزود: شاید برایتان جالب باشد بدانید با اضافه شدن چند عضو جدید به اتاق فکر برنامه ما به آحاد مردم نزدیک تر شدیم. در واقع تجربه بیش از 120 برنامه به ما گفت موضوعاتی که از دل جامعه برداشت می شود بازخورد دو چندانی خواهد داشت.
وی اضافه کرد: بررسی معضلات و هنجارهای جامعه و پیدا کردن زاویه ای متفاوت با آنچه در برنامه های دیگر به آن پرداخته می شود اتفاقی است که در اتاق فکر ما به معنای واقعی کلمه تمرین می شود، لحن ما، شوخی ما، جدی گویی‌های ما و ... تماما از قبل تعیین می شود شاید جالب تر باشد که بدانید ما امروز می دانیم که تا یک ماه آینده قرار است راجع به چه چیزی صحبت کنیم و قرار است کجا شوخی کنیم و کجا جدی و تلخ برخورد کنیم. اگرچه ماهیت برنامه «نگی که نگفتی» مفرح و شاد است، اما یادمان نرود که گاهی پرداختن به مسائل جامعه نیازمند نگاهی جدی و ریزبینانه است.
ژیلا صادقی در خصوص فعالیت همکارانش در فضای مجازی ادامه داد: حضور فعال دوستان و همکاران عزیز من در فضای مجازی اگر چه برایم جالب است، اما باور کنید گاهی متوجه نمی شوم که این همه وقت را عزیزان من از کجا می آورند. نزدیک شدن به مخاطب، تبادل نظر، گپ و گفت هنرمندان در فضای مجازی خوب است و گاهی حتی مفید، اما من خیلی علاقه مند به حضور و فعالیت در فضای مجازی نیستم، اگرچه سال ها در عرصه تبلیغات فعالیت حرفه ای و حتی مطلع هستید که بین المللی داشته ام، اما علاقه ای ندارم که در فضای مجازی فعالیت تبلیغاتی داشته باشم و این روزها تمام تمرکز و وقتم را روی برنامه «نگی که نگفتی» گذاشته ام چرا که بازخورد و انرِژی خوب مخاطبم به من اجازه نمی دهد حتی برای لحظه ای از برنامه جدا شوم.
مجتبی احمدی به عنوان تهیه کننده و سردبیر محتوایی برنامه مدام در حال جمع آوری منابع، کتاب و تحقیق راجع به مسائل مختلف برنامه است که در اختیار من و اتاق فکر برنامه می گذارد تا مطلع و با اشراف کامل سر برنامه حاضر شویم.
ژیلا صادقی اشاره کرد: خیلی دوست ندارم راجع به همکاران عزیزم که همگی از دوستان من هستند اظهارنظر کنم و معتقد هستم هر کدام از این عزیزان آن قدر با تجربه و در کارشان مطلع هستند که حتما با عقیده و اعتقاد کار می کنند.
وی ادامه داد: به دوستان جوان خودم، نه توصیه که پیشنهاد می کنم بیش از هر چیز مطالعه کنند. شاید فضای مجازی در معروف شدن ما بسیار مضر باشد، اما برای ماندگاری باید مطالعه کرد، باید مطلع شد و باید برنامه داشت. من امروز پس از سال ها کار متوجه شده ام که مجری رسانه ملی باید سواد عمیق داشته باشد و سواد عمیق آن چیزی نیست که یک روزه به دست بیاید.
ژیلا صادقی در پایان گفت: مجری و حتی هنرمند تلویزیونی با فاصله گرفتن از حواشی و تمرکز روی کارش قطعا می تواند حضوری مفیدتر و مؤثرتر داشته باشد. خیلی از دوستان من لطف دارند و از من دعوت می کنند تا در مراسم های مختلف افتتاح، اختتامیه و... حضور داشته باشم، اما من با احترام عذرخواهی می کنم و معتقد هستم مخاطب من باید مرا بیش از هر کجا در رسانه ایی که با هم قرار ملاقات داریم ببیند نه در هر کجا و در هر شرایط و با هر نوع از پوشش و... امیدوار هستم دوستان من در این عرصه موفق تر و پرکارتر از قبل باشند و فراموش نکنیم در رسانه هیچ کس جای دیگری را نمی گیرد، هر کس براساس توانایی، استعداد و ژانر کاری اش می تواند حضور فعال داشته باشد، دیده شود و مورد تقدیر و تشویق مخاطبان قرار بگیرد.