صفحه نخست

فیلم

عکس

ورزشی

اجتماعی

باشگاه جوانی

سیاسی

فرهنگ و هنر

اقتصادی

علمی و فناوری

بین الملل

استان ها

رسانه ها

بازار

صفحات داخلی

برگ چای و مهار سرطان ریه

۱۳۹۷/۰۳/۲۸ - ۰۶:۱۱:۰۳
کد خبر: ۷۱۸۹۵۶
عده‌ای از پژوهشگران در هند و دانشگاه سوانزی انگلستان به‌تازگی دریافته‌اند که نانوذراتِ برگرفته از برگ‌های چای قادرند سلول‌های سرطان ریه را مهار و نابود کنند.

به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا؛ ماجرای این کشف از نانوذرات فوق‌ریزی موسوم به «نقاط کوانتومی» آغاز شد که فقط چهارهزارم یک تار مو ضخامت دارند. این نانوذرات به‌قدری ریزند که می‌توانند از منافذ بسیار ریز سلول‌های سرطانی عبور کنند و این سلول‌ها را به نابودی بکشانند. نانوذرات در حوزه‌های مختلفی کاربرد دارند. برای مثال دانشمندان در تلاشند تا از نانوذرات برای ارتقای کیفیت رنگ تلویزیون‌ها و صفحات نمایشگر و همچنین بهبود کارکرد صفحه‌های خورشیدی استفاده کنند. از نانوذرات در تصویربرداری از تومورها نیز استفاده می‌شود، زیرا اگر این ذرات با نور برخورد کنند، به‌خاطر ساختار تغییرپذیرشان دارای خواص فلورسنت خواهند شد. نانوذرات با همه کاربردهای گسترده‌ای که دارند، فرآیند تولید شیمیایی آنها بسیار پیچیده و هزینه‌بردار است و حتی می‌تواند اثرات سمی از خود بر جای بگذارد.

اما تیم پژوهشی فوق کوشیده‌اند تا با استفاده از عصاره برگ چای کاملیا سینِنسیس و دو ماده شیمیایی دیگر نانوذرات غیرسمی تولید کنند. این نانوذرات قرار بود در تصویربرداری زیستی از سلول‌های سرطانی آزمایش شود، اما در همین حین مشاهده شد نقاط کوانتومی توانسته‌اند سلول‌های سرطانی را از بین ببرند. بنابراین پژوهش مذکور ثابت می‌کند که عصاره برگ چای می‌تواند جایگزین غیرسمی مناسبی برای تولید نقاط کوانتومی با استفاده از مواد شیمیایی باشد. البته پژوهشگران تأکید کرده‌اند نتایج اخیر به این معنی نیست که مصرف چای از ابتلا به سرطان ریه جلوگیری خواهد کرد یا باعث درمان سرطان ریه خواهد شد.

اکنون که شواهد نشان داده است نقاط کوانتومی در حوزه تحقیقات سرطان نیز کاربرد دارد، پژوهشگران سعی دارند این یافته جدید را با همکاری مراکز تحقیقاتی پیشرفته به ثمر برسانند. مرحله بعدی پژوهش فوق قرار است به تمرکز بیشتر روی نقش عصاره برگ چای در تصویربرداری از سلول‌های سرطانی و کشف ارتباط بین نقاط کوانتومی و سلول‌های سرطانی اختصاص داده شود. پژوهشگران امیدوارند این پژوهش تا دو سال آینده به مرحله آزمایش‌های انسانی برسد و در دهه پیش‌رو نیز در ردیف درمان‌های کاربردی واقع شود.

 

نظر شما