این اندیشکده با اذعان به این‌که ایران یک «برنامه فعال توسعه موشکی» دارد، بخشی از گزارش خود را به توصیف قدرت موشکی تهران اختصاص می‌دهد و در ابتدای این بخش می‌نویسد:
«مقامات آمریکا می‌گویند زرادخانه موشکی ایران در منطقه تهدید بالقوه‌ای برای متحدان منطقه‌ای آمریکا و هم‌چنین ناوها و نیروهای آمریکا در منطقه است. کوتز [دَن کوتز، مدیر اطلاعات ملی و مشاور اصلی رئیس‌جمهور در امور اطلاعاتی و رئیس‌جامعه اطلاعاتی آمریکا] در تاریخ ۱۱ می‌سال ۲۰۱۷ (و هم‌چنین با عبارت‌هایی مشابه در تاریخ ۱۳ فوریه ۲۰۱۸) شهادت داد که «موشک‌های بالستیک ایران ذاتاً قادر به حمل سلاح‌های [کلاهک‌های] کشتار جمعی هستند» و این کشور «همین الآن هم دارای بزرگ‌ترین زرادخانه موشک‌های بالستیک در خاورمیانه است.» علاوه‌بر این، جامعه اطلاعاتی آمریکا نیز معتقد است که ایران «می‌تواند اهدافی با فاصله ۲۰۰۰ کیلومتری از مرزهایش را هدف قرار دهد.»
سرویس تحقیق کنگره آمریکا ادامه می‌دهد: «اطلاعاتی وجود ندارد که نشان دهد ایران ظرفیت [ساخت] «موشک‌های بالستیک قاره‌پیما» (موشک‌هایی با بُرد بیش از ۴۶۰۰ کیلومتر [طبق برخی تعریف‌ها، ۵۵۰۰ کیلومتر]) را دارد، اما مدیر اطلاعات ملی در سخنرانی ارزیابی تهدیدات جهانی خود در تاریخ ۱۳ فوریه ۲۰۱۸ اعلام کرد که «تمایل ایران برای بازدارندگی مقابل آمریکا ممکن است این کشور را به سوی حل این چالش سوق بدهد.» این در حالی است که «[محمد]علی جعفری» فرمانده سپاه پاسداران ماه اکتبر سال ۲۰۱۷ گفت که بُرد کنونی موشک‌های ایران «فعلاً کفایت می‌کند»، احتمالاً به این معنا که تهران برنامه‌ای برای ساخت موشک‌های بالستیک قاره‌پیما ندارد.»
اندیشکده کنگره آمریکا در عین حال خاطرنشان می‌کند: «اگر ایران تصمیم به انجام این کار [ساخت موشک‌های بالستیک قاره‌پیما] بگیرد، پیشرفت‌ها در برنامه فضایی این کشور می‌تواند راه تهران به سوی یک موشک بالستیک قاره‌پیما را کوتاه‌تر کند، چراکه پرتابگرهای فضایی نیز از فناوری مشابهی استفاده می‌کنند. برنامه‌های موشکی ایران تحت مدیریت نیروی هوایی سپاه پاسداران، به ویژه فرماندهی موشکی «الغدیر» درون این نیرو است؛ نهادی که تحت دستور اجرایی ۱۳۳۸۲ [دولت آمریکا] تحریم شده است.»
در ادامه می‌خوانیم: «ایران در سطح تاکتیکی‌تر، در حال دست‌یابی، ساخت یا صادرات موشک‌های بالستیک و کروز کوتاه‌بردی است که نیروهای این کشور می‌توانند با هدف حفاظت از متحدان و نیروهای نیابتی تهران در منطقه یا تقویت توانایی این کشور در اِعمال قدرت، از این موشک‌ها استفاده کنند و یا آنها را در اختیار متحدان خود قرار دهند. مدیر اطلاعات ملی در سخنرانی ارزیابی تهدیدات جهانی خود در تاریخ ۱۳ فوریه ۲۰۱۸، شهادت داد که ایران «هم‌چنان به تولید و تقویت طیفی از ظرفیت‌های نظامی جدید به منظور هدف قرار دادن امکانات نظامی آمریکا و متحدانش در منطقه ادامه می‌دهد که از جمله این ظرفیت‌ها، پهپادهای مسلح، موشک‌های بالستیک، مین‌های دریایی پیشرفته، قایق‌های انفجاری بدون سرنشین، اژدرهای پیشرفته و زیردریایی، و موشک‌های کروز ضدکشتی و حمله زمینی است.»
ایران قادر به دفاع از خود مقابل هرگونه تجاوز قابل‌تصور است
سرویس تحقیق کنگره آمریکا مدعی می‌شود که ارزیابی‌های کنونی نشان می‌دهد نیروهای متعارف ایران توانایی شکست دادن ارتش آمریکا در یک تقابل کلاسیک نظامی را ندارند، اما یادآور می‌شود: «ایرانی‌ها توانایی بالقوه آن را دارند که آسیب‌های چشمگیری به نیروهای آمریکایی وارد کنند. هم‌چنین به نظر می‌رسد ایران قادر به دفاع از خود مقابل هرگونه تجاوز قابل‌تصور از سوی همسایگانش است، اگرچه توانایی استقرار متمرکز نیروهای مسلحش در مسافت‌ها یا آبراه‌های دور را ندارد. ژنرال «ژوزف ووتل» فرمانده ستاد فرماندهی مرکزی آمریکا، ۲۷ فوریه سال ۲۰۱۸ شهادت داد که نیروهای زمینی ایران دارند «توانایی خود در بسیج و اعزام سریع در واکنش به تهدیدهای داخلی و خارجی را تقویت می‌کنند.»
اِعمال قدرت ایران مقابل منافع آمریکا در منطقه با نیروهای مقاومت
این اندیشکده سپس به موضوعی می‌پردازد که اکثر گزارش‌های اندیشکده‌های آمریکایی درباره قدرت نظامی و منطقه‌ای ایران، ساده از کنار آن عبور نمی‌کنند. سرویس تحقیق کنگره آمریکا با این جمله به استقبال موضوع ظرفیت‌های ایران در جنگ نامتقارن می‌رود: «ایران نه لزوماً از طریق قدرت نظامی متعارف، اما از طریق حمایت از دولت‌ها و نیروهای نیابتی هم‌جهت با خودش می‌تواند مقابل منافع آمریکا و متحدانش در منطقه، اِعمال قدرت نماید. خلاصه‌ای از توضیحات کتزمن درباره ظرفیت‌های نامتقارن و هم‌چنین ظرفیت‌های متعارف ایران از این قرار است:
«طبق گزارش‌های وزارت دفاع و جامعه اطلاعاتی آمریکا، ایران در حال توسعه نیروها و تاکتیک‌هایی برای کنترل بر نزدیک شدن [نیروهای خارجی] به این کشور، از جمله در تنگه هرمز است و نیروی قدس سپاه پاسداران هم‌چنان یکی از ابزارهای کلیدی برای «اِعمال قدرت و سیاست خارجی» این کشور است. به نظر می‌رسد استراتژی دریایی ایران مبتنی بر ایجاد ظرفیت «یورش فوجی» [تاکتیکی پرکاربرد در دکترین نیروی دریایی ایران با هدف مغلوب کردن دشمن از طریق برتری منسجم و استراتژیک عددی] علیه ظرفیت‌های دریایی آمریکا با استفاده از ناوگان قایق‌های کوچک ایران، تعداد فراوان موشک‌های کروز ضدکشتی ایران، و زرادخانه موشک‌های کروز دفاع ساحلی این کشور (مانند «کرم ابریشم» Silkworm یا «شیرشکری» Seersucker) است. طبق گزارش وزارت دفاع آمریکا، تهران هم‌چنین دارد به فناوری‌های مرگ‌بارتری نظیر مین‌های پیشرفته‌تر دریایی و «زیردریایی‌های کوچک اما قدرتمند» نیز دست می‌یابد و طی سال‌های اخیر در امتداد سواحل خود، پایگاه‌های دریایی احداث کرده است.»