به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، به نقل از footballtimes ، پله 32 گل، کریستیانو رونالدو 24 و مسی 45 گل کمتر از علی دایی به ثمر رسانده اند. در واقع هیچ یک از فوتبالیست های گذشته یا حال حاضر نمی توانند با تطبیق اهداف بین المللی علی دایی منطبق باشند. کار حرفه ای افسانه ای ایران به صورت اعداد تعریف شده است. او از سال 1993 تا زمان بازنشستگی اش در سال 2007، 109 گل برای کشورش وارد دروازه حریفان کرد و از این رو او را تبدیل به برترین گلزن جهان کرد.
دایی از آن دسته از بازیکنان خاصی بود که مانند هریستو استویچکوف،دیه گو مارادونا و گئورگی حاجی در هنگامی که پیراهن های کشورشان را بر تن داشتند رشد کرد. در حالی که دایی این گل 109 را در 149 بازی بین المللی به ثمر رساند، هر چند که در 287 بازی لیگ برای تیم هایی که به میدان رفت تنها توانست سه بار گلزنی کند.
برخلاف بسیاری از بازیکنان آسیایی و خاورمیانه آن دوران، دایی نگران این بود که نتواند برای فوتبال بازی کردن به اروپا نقل مکان کند. او در 19 سالگی در باشگاه شهری استقلال اردبیل کار خود را آغاز کرد، جایی که پنج سال در تیم های مختلف بازی کرد . پس از تنها یک فصل، به تاکسیرانی رفت، قبل از رفتن به بانک تجارت.
در چهار فصلی که در بانک تجارت بود فقط 46 بازی انجام داد، هرچند که هدف او گلزنی در هر بازی بود. زمانی که به باشگاه بعدی خود یعنی پرسپولیس نقل مکان کرد در آن سال، در 18 بازی بین المللی برای تیم ملی 22 گل به ثمر رساند و همین عامل درخشان موجب شد تا او به السد قطر نقل مکان کند.
دایی در رقابت های جام ملت های آسیا سال 1996 که در امارات متحده عربی برگزار شد هشت گل در چهار بازی برای کشورمان زد که بی شک اوج کار او در پیروزی 6-2 برابر کره جنوبی بود. هر چند که ایران در نیمه نهایی این رقابت ها در برابر عربستان سعودی شکست خورد، اما با این وجود عملکرد فوق العاده او باعث شد تا در جایگاه دوم برترین بازیکنان سال آسیا آن سال پس از خداد عزیزی جا بگیرد.
در لیگ ستارگان قطر ، دایی در 16 بازی لیگ 10 گل زد پیش از آن که پیشرفت کند. او پس از آن در سال 1997 به آرمینیا بیلفلد آلمان رفت. همانطور که دایی پیش از شروع جام جهانی 1998 در ایالات متحده آمریکا، هفت گل در 25 بازی برای تیمش در بوندسیگا به ثمر رساند.
در مرحله پلی آف جام جهانی 1998 فرانسه تیم ایران می بایست برای صعود به این رقابت ها رودرروی تیم تری ونبلز از استرالیا می رفت که بازی رفت این دو تیم در ورزشگاه بزرگ آزادی و با حضور 128000 به تساوی یک بر یک رسید تا تکلیف تیم صعود کننده به بازی برگشت کشیده شود. در دیدار برگشت تیم ایران توانست در یک اتفاق تاریخی و با توجه به تساوی 2 بر 2 و گل زده بیشتر در خانه حریف راهی جام جهانی 1998 شود.
پس از پایان این مسابقه بازیکنانی مانند دایی، عزیزی، علی کریمی و سایرین به عنوان قهرمانان ملی ایران شناخته شدند.هر چند که با وجود حذف تیم جلال طالبی در مرحله گروهی رقابت های جام جهانی 1998 فرانسه اما بدون شک پیروزی تاریخی دو بر یک ایران مقابل ایالات متحده هنوز هم معروف ترین پیروزی ایرانی ها در طول این سال های اخیر به شمار می رود.
دایی در اوج فعالیتش بود و در آن تابستان به بایرن مونیخ پیوست. در بایرن، او با وجود نیمکت نشینی توانست همراه با تیمش قهرمانی بوندسلیگا را کسب کند، در لیگ قهرمانان هم شاهد شکست دردناک و لحظات پایانی تیمش مقابل منچستریونایتد در فینال لیگ قهرمانان اروپا سال 1998-19999 بود. با این حال، دایی پس از کسب این افتخارات عمده همراه با باواریایی ها به عنوان بازیکن آسیا در همین سال انتخاب شد. پس از یک فصل، در بایرن مونیخ او راهی دیگر تیم آلمانی یعنی هرتابرلین شد. آقای گل فوتبال جهان پس از اتمام بازی خود در بوندسلیگا به تیم الشباب امارات رفت و پس از دو فصل بازی در این تیم تصمیم گرفت به پرسپولیس بپیوندد.
سال 2000، دایی 20 گل در 19 بازی بین المللی برای کشورش وارد دروازه حریفان کرد که، از جمله آنها سه گل در جام ملت های آسیا 2000 لبنان بود. در سال 2003 و در بازی مقابل لبنان او از رکورد 84 گل فرانس پوشکاش عبور کرد و سال بعد در لیگ قهرمانان آسیا، یک گل دیگر به ثمر رساند. او در سال 2006 در برابر کاستاریکا به رکورد 109 گل ملی برای کشورش دست یافت تا از این حیث در جهان رکورد دار شود.
با پایان جام جهانی 2006 آلمان، دایی 36 ساله بود و به وضوح مشخص بود که از دوران اوجش فاصله زیادی گرفته بود، با این حال، دایی، حمایت فرانتس بکن باوئر را که او را یک سفیر عالی و یکی از بهترین بازیکنان بایرن مونیخ نامید، دریافت کرد.
اما در رقابت های جام جهانی 2006 آلمان هیچ افسانه ای وجود داشت.چرا که ایران در همان مرحله گروهی از گردونه مسابقات کنار رفت تا بدین ترتیب دنیای شگفت انگیز دایی به پایان برسد. امروزه، هنوز هم ایرانی ها به عنوان بزرگترین بازیکن این کشور به دایی نگاه می کنند.