خبرگزاری برنا؛ جام جهانی برای ایران تمام شد اما امید به آینده و زندگی بهتر نه!
جام جهانی هیچ چیزی هم که برای‌مان نداشت این حسن بزرگ را به ارمغان آورد که در عمل متوجه شدیم خواستن توانستن است و اگر بخواهیم تنه به تنه بزرگان فوتبال بزنیم، می‌توانیم!
درست است که بازهم در حسرت صعود به دور دوم ماندیم اما اینبار زنگ تفریح نبودیم، اینبار کتک‌خور تیم‌های گردن کلفت نبودیم، اینبار غرورمان جریحه‌دار نشد، اینبار عزت‌مان زیر سوال نرفت و ...
اینبار مردانه جنگیدیم برابر قهرمان جهان، قهرمان اروپا و قهرمان آفریقا، این بار اگر یکی زدند دو تا خوردند، این بار اجازه ندادیم ایسکو، اینیستا، راموس، رونالدو، پپه و ... ما را و فوتبال‌مان را به تمسخر بگیرند!
جهان حالا فوتبال ایران را باور کرده و به احترامش کلاه از سر برمی‌دارد. اگر تا دیروز نفت و فرش و پسته ایران معروف بود حالا فوتبالش هم شهرتی جهانی یافته است.
خیلی دوست داشتیم صعود کنیم، اما نشد! منطق فوتبال هم می‌گفت: برابر قهرمان جهان، قهرمان اروپا و قهرمان آفریقا نباید یک تیم گمنام صعود کند! شاید فیفا و اسپانسرهایش هم دوست نداشتند کریس رونالدو و ستاره‌های چند دد میلیاردی اسپانیا به خانه بروند و تیم ما راهی مرحله یک شانزدهم نهایی شود اما همه دنیا دیدند و همه کارشناسان منصف دیدند حق تیم ما بود که از گروه مرگ صعود کند.
اما طبیعتا فوتبال ادامه دارد. برای ما و برای همه رقبای‌مان. برای تیم‌های صعودکرده به مرحله حذفی و برای تیم‌های بازمانده از این مرحله. چرخ دنیا می‌چرخد در یک چشم به‌هم زدن جام ملت‌های آسیا از راه می‌رسد. مسابقاتی که آخرین قهرمانی ایران در آن به 42 سال پیش برمی‌گردد.
رقبای سختی هم در این بازی‌ها داریم؛ تیم‌هایی که برنامه‌ریزی دارند، مشکل پول و تحریم ندارند، با رقبای تدارکاتی قدری روبرو می‌شوند و در یک کلام تا بن دندان مسلح هستند.
برای رسیدن به قهرمانی باید متحد شد، باید یکدل بود، باید کار کرد آن‌هم کار شبانه‌روزی. باید سختی کشید و از موانع سخت عبور کرد و جام جهانی 2018 نشان داد «ما می‌توانیم».
فردا دیر است، همین امروز باید استارت زد، استارت قهرمانی! استارت آقایی و استارت بزرگی.