به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، با آغاز فصل تابستان، مدارس تعطیل شده و اوقات فراغت خصوصا برای دانش آموزانی که حالا سه ماه فرصت استراحت و تجدید قوا برای سال تحصیلی جدید را دارند بیشتر می شود. خیلی از کودکان خصوصا در مناطق حاشیه ای و روستاها با شروع تابستان بدون هیچ مراقبتی و تنها برای پر کردن اوقات بیکاری خود بدون هیچ برنامه ای در کوچه و خیابان رها می شوند تا مثلا فضایی برای سرگرمی خود در روزهای تعطیل و دور از مدرسه داشته باشند. این معضل فقط گریبانگیر مناطق حاشیه ای نیست، بعضا ما در مناطق شهری هم شاهد چنین برنامه ریزی تفریحی از سوی کودکان و نوجوانان و بعضا خانواده ها برای گذران تابستان هستیم که چنین فضایی اگر به دور از نظارت و تربیت محافظتی کودکان از خودشان باشد زمینه ساز معضلات و آسیب های جبران ناپذیری است .
در این خصوص با سیما فردوسی، روانشناس حوزه کودک و نوجوان گفت و گویی داشتیم که در ادامه میخوانید.
فردوسی در این خصوص اذعان داشت:« تمام کسانی که به نحوی با کودک سروکار دارند از جمله والدین، مدارس، رسانه ها، صدا و سیما و ... در مقابل آگاه سازی وی از آسیب های اجتماعی مسوول هستند.»
این روانشناس در خصوص اوقات فراغت کودکان گفت:« به هیچ عنوان کودکان نباید بی برنامه و بی هدف تمام تابستان خود را بگذرانند. این امر خود زمینه ساز آسیب های فراوانی می شود. باید در این دوران برای کودکان برنامه های محتلف فرهنگی و هنری و... گذاشته شود. »
وی در ادامه افزود:«منظور این نیست که حتما کودکان در کلاس های با شهریه های گزاف ثبت نام شوند. مدارس، فرهنگسراها و... کلاس های ارزان قیمتی را برگزاری می کنند که می توان از آن بهره برد. در ثانی نباید نقش ارتباطات دوستانه و فامیلی را برای پرکردن اوقات فراغت کودکان از یاد برد. این ارتباطات نقش بزرگی برای سرگرم کردن کودکان و آموزش به آن ها ایفا می کنند. در هر صورت باید برنامه ای برای پرکردن وقت خالی کودکان و نوجوانان باشد.»
او در خصوص آسیب هایی که با بی برنامه گی و بی هدفی در اوقات فراغت به سراغ کودکان و نوجوانان می آید گفت:« هوای گرم کودکان را ترغیب به فضای آزاد پارک ها و خیابان ها می کند که شمار آسیب های اجتماعی هم در آن ها کم نیستند لذا در این جاست که لزوم این برنامه ها آشکار می شود.»
سیما فردوسی در خصوص آموزش های پیشگیرانه به خانواده ها برای جلوگیری از آسیب های اجتماعی و جنسی که در کمین کودکان است گفت:« آموزش های خودمراقبتی و پیشگیرانه رأسا باید توسط آموزش و پرورش و در کنار آن توسط نهادهایی مثل شهرداری، فرهنگسراها و... صورت پذیرد. بعد از آن رسانه ملی نقش مهمی در این بین بازی می کند. صدا و سیما باید برنامه هایی در این راستا را برای مخاطبان به نمایش بگذارد تا افراد ضمن بهره وری از آن از بروز هزاران آسیب جلوگیری کنند.»
او در خصوص راهکارهایی برای جلوگیری از افزایش آسیب ها در مناطق حاشیه ای و روستا ها گفت:« منشا تمام این آسیب ها بیکاری و بی برنامگی است. نباید کودکان را بیکار رها کنیم .اگر اوقات فراغت کودکان و نوجوانان توسط فرهنگسراها، خانه های بهداشت، مدارس، رسانه ها و... پر شود و یا ارتباطات جمعی گسترش یابد و آموزش های لازم به آنها داده شود ما کمتر شاهد بروز آسیب ها خواهیم بود. وقتی بحث آموزش به میان می آید نباید تفاوتی قائل شد.»
سیما فردوسی خاطرنشان کرد:« حضور نیروهای امنیتی در مناطق حاشیه ای به جد می تواند در کاهش معضلات و آسیب های اجتماعی جلوگیری کند. البته برخورد پلیس باید در جهت ساماندهی و به نوعی پیشگیرانه باشد چرا که برخورد خشن و بازداشت در این مواقع چندان مدنظر نیست. حضور بیشتر نیروهای انتظامی در تامین امنیت در سطح شهر و روستا و مناطق حاشیه ای تقش به سزایی ایفا می کند.»