در بخش اول این مطلب جای خالی تولیدات طنز تلویزیونی را مطرح کردیم در این شماره و در بخش دوم برهوت طنزسازی تلویزیون را با موضوع طرح و ایده و فیلمنامه ادامه می دهیم.
طرح طنز بکر
بسیاری معتقد هستند که نویسندگی در آثار طنز به مراتب سخت تر و سنگین تر از آثار دراماتیک و ژانرهای دیگر است نکته اینجاست که آیا در عرصه تولید آثار مفرح (نگارش) کفگیر تلویزیون به ته دیگ خورده است یا نویسندگان علاقه ای ندارند در این حوزه دست به قلم شوند. این سوال پیش می آید که آیا نویسندگان طناز دیگر علاقه مند نیستند سریال طنز بنویسند یا اینکه ذوق طنازی‌شان کور شده است.
بی شک ما در نگارش سریال های طنز در این سال ها غنی و قوی حرکت نکرده ایم معمولا به تکرار خودمان رسیده ایم یا اینکه یک نسخه ی به نسبت موفق را بارها تکرار کرده ایم که این مسئله از چند زاویه قابل بررسی است.
آیا تلویزیون نتوانسته در این عرصه افراد جدیدی را معرفی کند یا نخواسته که این اتفاق بیفتد؟
در گپ و گفتی با نویسندگان کارنامه دار این ژانر، به سرعت به این نتیجه رسیده ایم که بسیاری از طنزنویسان از مقوله آزاردهنده ممیزی فرار می کنند که این ژانر را کنار گذاشته اند و بسیاری بیکار و بسیاری در گونه جدید قلم می زنند این در حالی است که این روزها اتفاقا بیش از هر روز تلویزیون به خندیدن و خنداندن احتیاج دارد. این را می توان از حال گرما زده مخاطب امروز سیما به خوبی حدس زد.
خندیدن گران است!
وقتی که تلویزیون نتوانسته افراد جدیدی را در این حوزه معرفی کند و کماکان قدیمی ترهای این عرصه مدیریت امور را به دست دارندخب منطقی است که ببینیم بازار طاقچه بالا گذاشتن آرتیست ایرانی هم داغتر می شود.
در روزهایی که ممیزی های سیما برای برخی رعایت می شود و برخی نه ، منطقی است که خیلی از نویسندگان از نگارش طنز برای این تلویزیون هراس داشته باشند.
نیاز مبرم است که مدیران در این رابطه با سعه صدر بیشتر به نویسندگان اجازه دهند ذهنشان را پویا تر کنند نه اینکه در عرصه نگارش طنز ما به خودسانسوری و در نهایت به فرار از این گونه ی پر مخاطب برسم.
بی شک بازیگران صاحب گیشه سینمایی به تلویزیون نمی آیند و دارایی های تلویزیون نیز بدون مزه ی لازم بالاتر از قیمت‌شان اتیکت می خورند و تهیه کنندگان دلسوز عطای طنزسازی تلویزیون را به لقای آن می بخشند و با شعار اشک تماشاگر ایرانی دم مشکش است با یک ملودرام نیم بند عاشقانه به ماموریت خود در این حوزه پایان می دهند .
این حکایت کماکان با بررسی حوزه بازیگری و کارگردانی در طنزسازی تلویزیون ادامه دارد.
ادامه دارد...