به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری برنا به نقل از روزنامه نیویورک تایمز، سه مقام آمریکایی که نامشان را فاش نکردند به نیویورک تایمز گفتند: این رویکرد در یک بخش قبلا فاش نشده از استراتژی جنگی که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا سال گذشته اعلام کرد، توضیح داده شده است.
هدف از این رویکرد محافظت از نظامیان ارتش افغانستان در مقابل حملات خطرناک‌تری که در مناطق دور افتاده و آسیب پذیرتر متوجه آنها می‌شود، اعلام شده است تا آنها را بر شهرها و مناطق پرجمعیت‌تر و بزرگتر متمرکز بسازد.
این رویکرد عقب‌نشینی مشابه با استراتژی‌هایی است که در دوره دولت‌های جورج دبلیو بوش و باراک اوباما در پیش گرفته شد.
این عملا تضمین می‌کند که شبه‌نظامیان طالبان و دیگر گروه‌های شبه‌نظامی تسلطشان بر مناطقی که قبلا تصاحب کرده بودند را ادامه می‌دهند و دولت تنها کنترل بر شهرهای اصلی و بزرگ نظیر قندهار، قندوز، مزار شریف و جلال آباد را تامین می‌کند.
این رویکرد عقب نشینی نشان می‌دهد که دولت افغانستان هنوز به قابلیت تامین امنیت مناطق دورافتاده و روستایی نرسیده است.
طی سال‌های گذشته با آمدن و رفتن گروه‌های مختلف نظامیان آمریکایی و ناتو، دولت افغانستان به تدریج مجبور به عقب نشینی از بخش‌هایی از اراضی این کشور به نفع طالبان شده که همین موجب می‌شود که نتوان فعلا پایانی برای جنگ در افغانستان متصور بود.
این راهبرد عمدتا بر تمایل دولت افغانستان برای عقب بردن نیروهایش متکی بوده است.
با این حال یک مقام وزارت دفاع آمریکا گفت: تعدادی از فرماندهان ارتش افغانستان در مقابل این تلاش‌های آمریکا مقاومت کرده و گفته‌اند که این موجب می‌شود برخی مردم محلی احساس کنند که به آنها خیانت شده است.
محمد کریم اتل، یک عضو شورای استانی هلمند گفت: رها کردن مردم در وضعیتی که به خواستشان احترام گذاشته نشود نقض حقوق بشر است. این بدترین نقطه ضعف دولت است که نمی‌تواند امنیت را تامین کرده و به مشکلات مردم دسترسی داشته باشند.
از مجموع 407 ناحیه افغانستان دولت این کشور 229 ناحیه را تحت کنترل دارد و برآورد شده که طالبان 59 ناحیه را در دست دارد. 119 ناحیه باقی مانده نیز طبق گفته دفتر بازرس ویژه کل بازسازی افغانستان "سیگار" مابین دو طرف، مورد مناقشه است.
با این حال حمدلله محب، سفیر افغانستان در آمریکا با این مساله که نیروهای آمریکایی و افغان مناطق روستایی را به حال خود رها کرده و در اختیار طالبان داده‌اند، مخالف است.
محب گفت: نیت عقب‌نشینی نیست بلکه اولویت دادن به تامین امنیت مناطق شهرنشین است تا بعدا نیروهای امنیتی اجازه تمرکز بر مناطق روستایی را پیدا کند.
هر هفته تقریبا صدها نظامی افغان کشته یا زخمی می‌شوند که اکثرا ناشی از حملات طالبان به ایست بازرسی‌ها در مناطق دورافتاده است.
تنها در سال گذشته تعداد سربازان، ماموران پلیس، خلبان‌ها و دیگر نیروهای امنیتی افغان براساس اعلام سیگار به میزان حدود پنج درصد کاهش یافته است.
پل ایتن، یک ژنرال بازنشسته ارتش آمریکا که در جریان حمله آمریکا به عراق مسئول آموزش نیروهای عراقی بوده گفت: این وضعیت تنش بسیار جدی به وجود می‌آورد چون شما شاهد از بین رفتن چشمگیر جان انسان و از بین رفتن منابع مالی است.
ایتن اظهار کرد که رویکرد وادار کردن نظامیان افغان به ترک مناطق کم جمعیت و عقب نشینی به سمت شهرها یک رویکرد منطقی برای تامین امنیت شهرها بوده و در عین حال به دولت افغانستان اجازه می‌دهد که فرصت سیاسی برای تلاش‌های صلح با طالبان پیدا کند.
این استراتژی عمدتا شبیه به راهبرد نظامی باراک اوباما در افغانستان است که بعد از خروج عمده نظامیان خارجی از افغانستان در سال 2014 به کار گرفته شد. سیاستی که در سال 2009 و در دوره ریاست جمهوری بوش نیز به شکل محدود در دره کرنگال افغانستان اجرا شد.
در دولت اول باراک اوباما و دولت‌های جورج بوش، پنتاگون مجموعه‌ای از ایست بازرسی‌ها در سراسر افغانستان به وجود آورده تا نشان دهد که ائتلاف تحت رهبری آمریکا در مناطق روستایی دورافتاده نیز جنگ را پیاده می‌کند.
در سال 2015 دولت اوباما فرماندهان افغان را تشویق کرد که دست از دفاع از برخی ایست بازرسی‌های دورافتاده به دلیل دشوار بودن وضعیت امنیتی آنها بردارد.
یک مقام آمریکایی گفت: ژنرال نیکلسون بعد از آنکه در سال 2016 فرمانده ارشد نظامیان خارجی در افغانستان شد از این ایده حمایت کرد.
در صورتی که نظامیان افغان اکنون از این مناطق عقب نشینی کنند دفاع از نواحی دورافتاده عمدتا به دوش نیروهای پلیس محلی قرار داده می‌شوند که عمدتا آموزش‌های ضعیف‌تری دیده و خیلی بیشتر در مقابل خشونت‌های طالبان آسیب پذیر هستند.
در برخی مناطق گزارش شده که افسران پلیس با طالبان در راستای محافظت از خودشان در مقابل حملات معامله کرده‌اند.
با این حال هنوز همه حدود 14 هزار نظامی آمریکایی که در حال حاضر در افغانستان حضور دارند به شهرها عقب نشینی نکرده‌اند.
تعدادی از آنها که مشغول آموزش و مشورت به نظامیان افغان در راستای راهبرد دونالد ترامپ هستند در پایگاه‌هایی در شهرهای کوچکتر و مناطق دورافتاده مستقر هستند.
ترامپ عمدتا خواهان پایان یافتن جنگ در افغانستان بوده و به سختی توصیه جیمز ماتیس، وزیر دفاع آمریکا برای اعزام 4000 سرباز بیشتر به افغانستان را پذیرفت.
دولت ترامپ همچنین به دیپلمات‌های آمریکایی دستور داده تا برای مذاکرات مستقیم با طالبان در راستای جان گرفتن دوباره فرایند مذاکرات برای پایان یافتن این جنگ تلاش کنند.
دو مقام ارشد طالبان روز شنبه گفتند: این مذاکرات یک هفته پیش در قطر صورت گرفته است. در صورتی که این مذاکرات اتفاق بیفتند نشان دهنده تغییری بزرگ در سیاست‌های آمریکا بوده و خروج بیشتر نیروهای آمریکایی از افغانستان را ممکن خواهد کرد.