به گزارش خبرگزاری برنا از فارس، مسوول واحد سلامت روان مرکز بهداشت شهدای انقلاب شیراز، با معرفی دو نوع کلامی – عملی و منفعلانه پرخاشگری، گفت: پرخاشگری در نوع «کلامی – عملی» به صورت توهین، سر و صدا و پرتاب اشیاء و آسیب به دیگران دیده می شود، اما در پرخاشگری «منفعلانه» فرد خشم خود را فرو برده و به مرور زمان دچار افسردگی می شود.
«ندا محمدی» عوامل بیرونی ایجاد کننده خشم را شامل ناکامی، مورد استهزا واقع شدن، محرومیت، یادگیری مشاهده ای، تبعیض و حسادت برشمرد و عوامل روانی را به خصیصه های ذاتی و مراحل مختلف رشدی و جنسیتی مرتبط دانست.
شیوه های صحیح و غلط بروز خشم کدامند؟
او اضافه کرد: در نخستین گام درمان پرخاشگری کودکان، باید نوع پرخاشگری شناسایی و علت آن بیان شود؛ باید به کودکان شیوه مهار عصبانیت و خشم و تفاوت این دو را آموزش داد و کودکان بیاموزند در هیچ جا بروز عصبانیت با پرخاشگری، آزار رساندن به دیگران، شکستن اشیا و ایجاد آشوب، پذیرفتنی نیست.
مسوول واحد سلامت روان مرکز بهداشت شهدای انقلاب، همچنین بروز خشم با عصبانیت، داد و فریاد، بی اعتنایی و مسخره کردن را از انواع نادرست ابراز خشم برشمرد و افزود: باید ابراز صحیح خشم را با لحنی آرام و مودبانه آموزش داد و نباید با حالت سرزنش، تحقیر، توهین و تهدید بیان شود.
«محمدی» روش مقابله با عصبانیت دیگران را آرام کردن خود، سوال کردن، گوش دادن، معذرت خواهی و گفتن نظرات خود عنوان کرد و گفت: به کودکان بیاموزیم در مواقع لزوم از چراغ راهنمای عصبانیت استفاده کنیم، بدین معنا که در چراغ قرمز به هنگام عصبانیت سکوت کرده، در چراغ زرد صبر و تحمل داشته و نسبت به اتفاقات روی داده فکر کنیم و در چراغ سبز با فرد مقابل در مورد حرف یا رفتاری که باعث عصبانیت شده، صحبت کنیم.
او شمارش از یک تا ۱۰، تنفس عمیق، ترک محل و صحبت با دوست را از عوامل آرام سازی دانست و افزود: یکی از عوامل بسیار مهم مهار خشم در کودکان، آموزش مهارت خودکنترلی است؛ به این معنا که کودک یاد بگیرد دیگران را با تمام تفاوت هایی که دارند، پذیرا باشد.
مسوول واحد سلامت روان مرکز بهداشت شهدای انقلاب از دیگر عوامل مهم در ایجاد خود کنترلی به مشخص کردن قوانین و اهداف برای کودک اشاره کرد و ادامه داد: وضع قوانین به کودک کمک می کند بر رفتار خود کنترل داشته باشد؛ در سنین پیش دبستانی دعوا نکند و در سنین مدرسه صحبت دیگران را قطع نکند، قوانین زمان خواب را بپذیرد و در زمان عصبانیت از جیغ و فریاد و کتک کاری، خودداری کند.