به گزارش گروه اجتماعی برنا ، دکتر حسن خجسته ـ دانشیار دانشگاه صدا و سیما در این نشست با ابراز خرسندی از اینکه دغدغه مناسبی در زمینه سواد رسانه ای در کشور شکل گرفته است، اظهار کرد: ریشه و زادگاه «سواد رسانه ای» کشور کاناداست و این سواد و مهارت در ایران نیز ذیل وزارت ارشاد مورد توجه قرار گرفته است اما هنوز درباره اینکه نیاز خانواده ها در این زمینه چیست و باید به آنها چه محتوایی ارائه دهیم، محل بحث است.
این عضو هیات علمی دومین همایش سواد رسانه ای و اطلاعاتی خاطرنشان کرد: فضای رسانه ای باید فضایی سالم و فرصتی برای رقابت صحیح باشد و از این روست که شناخت و تحلیل چنین فضایی اهمیت پیدا می کند. نکته مهم دیگر اینکه طرح بحث چیستی فضای مجازی برای خانواده ها ضرورتی غیر قابل انکار است. شاید یکی از بزرگترین مشکلات فضای مجازی این باشد که مدیریت این فضا به فنی ها سپرده شده است و این اقدام مانند این است که سینما را کسانی که دوربین می سازند، اداره کنند. از این روز می توان گفت متاسفانه فضای مجازی در دست کسانی است که درک اجتماعی صحیحی از آن ندارند.
وی تصریح کرد: بحث دومی اینکه مخاطب باید بداند که فضای مجازی مانند کوه یخ است و لایه های اصلی این فضا زیرزمین است و در واقع دیده نمی شود.
این استاد دانشگاه با اشاره به برخورد سلبی بدون نتیجه با چنین فضاهایی که معمولا از سوی برخی مسئولان پیشنهاد می شود، افزود: ایراد دیگری که در مسیر شناخت دقیق و آگاهی بخشی به خانواده ها درباره چنین فضایی وجود دارد، برخورد سلبی است که گاها شاهد آن هستیم؛ اینگونه برخوردها باعث می شود همه چیز مخفی شده و اجازه باز بودن فضا و ارائه تحلیل برای شناخت به خانواده داده نشود.
وی در پایان اظهار کرد: وقتی رسانه ها از لحاظ محتوا و مالکیت و ذی نفعان متنوع شوند بخشی از مشکلات در این زمینه کم خواهد شد و میتوان مدیریت صحیح تری اعمال کرد.
همچنین دکتر صدیقه ببران ـ استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد نیز در این نشست، گفت: در ایران سواد رسانه ای چندان خوب شناخته نشده است. خانواده ها با ظهور رسانه های نوین و فضای مجازی درگیر آن شدند و خلط مباحث مطرح شده در این فضا، برای خانواده ایجاد ابهام کرده است.
وی افزود: حتی گاهی می بینیم که رسانه های جمعی مانند صدا و سیما هم از این خلط رنج می برد، مانند پخش تیزها و آگهی هایی که برای گروه سنی کودکان مفید نیست در لابه لای کارتن ها و برنامه های حوزه کودکان که مستقیما در رشد و روحیه این سنین تاثیر گذار است.
ببران در پایان اظهار کرد: سیاست فیلترینگ کاملا شکست خورده است و باید دید که چه پیشنهادی بهتر برای مدیریت این فضای مبهم وجود دارد.
بر اساس این گزارش، دکتر حسین ابراهیم آبادی ـ دانشیار پژوهشکده مطالعات فرهنگی اجتماعی وزارت علوم نیز در این نشست با بیان اینکه سواد در فرآیند رخ می دهد و یادگیری زمان می برد و نمی توان با سرعت به سواد رسید، تصریح کرد: رسانه، لجام گسیخته و ویران کننده است و گیج کننده پیش می رود. اما در این مسیر باید اتفاقی رخ دهد که گرفتار مفاهیم نشویم. واقعیت این است که اگر در فرآیند یادگیری یاد نگرفته باشیم نمی توانیم پیش رفته و به نتیجه برسیم که چه اقدام ضروری باید برای گسترش و ارتقای سواد رسانه ای و همچنین درک لزوم کسب این مفهوم صورت دهیم.
وی خاطرنشان کرد: واقعیت این است که حضور بدون دانش و بدون کنترل برخی از اعضای خانواده در این فضا ارتباط شخصی و پنهان خطرناک می آورد که باید نسبت به آن به خانواده ها هشدار داده شود.
در ادامه دکتر بهاره نصیری دبیر علمی دومین همایش بین المللی سواد رسانه ای و اطلاعاتی و استادیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی به عنوان برگزار کننده این نشست گفت: به نظر میرسد آنچه که در حوزه سواد رسانه ای مغفول مانده بحث خانواده است زیرا سبک‌های برخورد افراد با فضای مجازی از عادت های خانوادگی شان نشات میگیرد. در این میان آنچه مهم است این است که ابتدا به تعریف واحدی از حوزه سواد رسانه ای برسیم و سپس مهارتهای مورد نیاز خانواده ها را در سبک و شیوه استفاده از رسانه ها آموزش دهیم و به بیان مباحث صرفا نظری اکتفا نکنیم.
بر اساس این گزارش، دکتر محمدصادق افراسیابی ـ دبیرکل دومین همایش بین المللی سواد رسانه ای و اطلاعاتی با تاکید بر ضرورت برگزاری چنین نشست هایی، گفت: شیوه بحث امروز باید لزوم اهمیت سواد رسانه ای برای خانواده ها را تبیین کند و مشخص کند اینکه خانواده در این چارچوب کجا واقع می شود و چطور می تواند به بالا رفتن سواد رسانه ای اعضایش کمک کند.
درادامه این نشست مهندس خسرو سلجوقی ـ عضو هیات علمی همایش سواد رسانه ای و اطلاعاتی نیز در این نشست گفت: بیش از 70 درصد شاخص تولید ناخالص و ارتباطی خانواده ها در حوزه ارتباطات رسانه ای است و کمتر از سی درصد به بخش های دیگر مرتبط می شود از این رو درک برخورد صحیح با این فضا ضرورتی است که باید به درستی بیان شود.
وی افزود: در همین مسیر باید در ابتدایی ترین هسته تشکیل دهنده اجتماع یعنی خانواده هدف گذاری و حداقل هایی را برای ارتقای دانش آن رعایت کرد. البته همواره درباره بایدها و نبایدها صحبت می شود اما برای خانواده ها کمتر گفته می شود که چطور می توانند فرزندشان را در این حوزه راهبری کنند. خانواده ها انتظار دارند به آنها گفته شود که چه بگویند، چه کارهایی باید انجام دهند و ... تا در این فضا مصون بمانند.
سلجوقی در پایان تاکید کرد: واقعیت این است که هه چیز به فرهنگ خودمان مربوط است و این فرهنگ خودمان است که در فضای مجازی نمود می یابد. ببینید وقتی منشور اخلاق رسانه ای در سال 1972 در نروژ نوشته می شود و ما هنوز آن را نداریم قطعا همین نقیصه در فرهنگ و دانش برای بهره بردن مناسب از فضای رسانه نیز تاثیر می گذارد.