در سال های اخیر تلویزیون و سینما تلاش بسیاری در جهت پرداختن به تولیدات نمایشی در حوزه کودک کرده اند اما این تلاش نه تنها کافی نبوده که در برخی مراحل نتیجه مطلوبی هم نداشته است. شکست اقتصادی فیلم در حوزه کودک در سیما باعث شده است که سرمایه گذاران و تهیه کنندگان علاقه ای برای تولید کار در این ژانر حساس نداشته باشند و رسانه ملی هم به رغم تولیدات متعدد در این حوزه نتوانسته با کودک امروز هم پا پیش برود به رغم این که شبکه های تازه تأسیس در حوزه کودک و نوجوان بسیار موفق عمل کرده اند و شبکه دو نیز در حوزه تولیدات نمایشی و آثار ترکیبی زمان مفصلی را به این گروه سنی اختصاص داده اند و تلاش بر این بوده که کودکان در بحث رسانه مغفول واقع نشوند و با دعوت به کار مجدد از صاحب نامان اجرا و کارگردانی رنگ و لعاب بهتری نسبت به گذشته پیدا کرده ایم اما در روز جهانی کودک باید اعتراف کرد که این همه سهم همه کودکان از رسانه نیست.
کودکان امروز، کودکان امروز هستند و با کودکان گذشته متفاوت فکر می کنند، متفاوت نگاه می کنند، سلیقه و مذاق متقاوت دارند، کنجکاوی های مخصوص به خودشان را دارند، از ضریب هوشی متفاوتی برخوردار هستند و خواسته های رسانه ایشان متفاوت با آن چیزی است که شاید سال ها پیش کودک گذشته را پای رسانه می نشانده با این اوصاف باید گفت برای به روز شدن با کودک امروز نیازمند نویسنده به روز، ایده های به روز، ساختار به روز و البته سبک و سیاق تولید به روز هستیم؛ چرا که کودک امروز به انواع مدیا و رسانه دسترسی دارد و جنس نامرغوب رسانه ای را برنمی تابد.
از سینما که نگاهی بیزینسی و صنعتی در این حوزه دارد که بگذریم تلویزیون بایستی جور سینما را هم بکشد و تمام متریال مورد نیاز مخاطب کودک را در بهترین ساعات رسانه در اختیارش قرار دهد تا کودک ما به آن چه نیاز دارد در رسانه مورد اعتمادش برسد.
حضور صاحبان ایده نو، کارگردانان خوش فکر، نویسندگان صاحب سبک و مطلع و در کنار آنها روانشناسان اجتماعی حوزه کودک می تواند موثر باشد.
سهم کودکانمان را به سرعت پرداخت کنیم تا آن ها را از دست ندهیم.