به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، عضو تیم ملی کبدی بانوان با حضور در خبرگزاری برنا درباره آخرین وضعیت تیم ملی کبدی صحبت کرد.
*بازی های جاکارتا با طلای تیم ملی کبدی بانوان ایران تکمیل شد. این چندمین تجربه بازی های آسیایی شما بود و در مورد این اتفاقات صحبت کنید.
بعد از گوانژو و اینچوئون این سومین تجربه آسیایی من بود. در مسابقات گوانژو سوم شدیم در مسابقات اینچوان به هند باختیم و دوم شدیم و در این مسابقات توانستیم هند را پس از 15 سال شکست دهیم و یک اتفاق تاریخ ساز برای رشته کبدی بود چون ما تا حالا نتوانسته بودیم نه در قسمت آقایان و نه در قسمت خانم ها آنها را شکست بدهیم. واقعا قشنگ ترین و شیرین ترین اتفاقی بود که در زندگی من افتاد زیرا واقعا کبدی جزئی از زندگی ما شده است و وقتی اول شدیم خوشحالی آن آنقدر قشنگ بود که نمی توانم بیان کنم. خدا را شکر این پدیده جاکارتا شد.
*قبل از اعزام به مسابقات چیزی که در ذهن خودتان بود برای کسب مقام چه مدالی بود؟ فکر می کردید طلا را بدست بیاورید؟
راستش من از مسابقات اینچوان تا مسابقات جاکارتا متأسفانه نبودم به خاطر اینکه یک سری مشکلاتی که با فدراسیون داشتم در سن 23 سالگی خداحافظی کرده بودم و واقعا یک جوری ناامیدانه از کبدی رفتم بیرون چون خیلی اتفاقات افتاد و مشکلاتی پیش آمد. اما وقتی برگشتم دکتر اورسجی زحمت کشیدند و دکتر مقدم که توانستم برگردم یک سری صحبت ها شد و با تیمی که من دیدم و با برنامه ریزی که وزارت ورزش برایمان در نظر گرفت، اردوهایی که در سرتاسر کشور برگزار شد توانستم واقعا به این صد در صد برسم که من یا بر نمی گردم یا برگردم باید اول شوم. وقتی تیم را دیدم دیدم که واقعا پتانسیل اول شدن را داریم. سال‌های گذشته مشکلاتی داشتیم. هیچوقت به حق ورزشکاران صد در صد انتخاب نمی شدند ولی الان ما از هر استان دو بازیکن داشتیم بعضی از استان ها سه تا ولی از سرتاسر کشور بهترین هایمان انتخاب شدند و همین باعث شد با پتانسیل بیشتر برویم که هند را شکست دهیم و خوشبختانه این اتفاق افتاد.
*به نظرتان این موفقیت می تواند ادامه داشته باشد؟ یعنی در مسابقات بعدی، مسابقات جهانی و بازی های آسیایی بعدی می تواند ادامه دار باشد؟
بدست آودن مدال طلا خیلی سخت بود ولی از آن سخت تر نگه داشتن آن است. این فقط در صورتی به هدف می رسد که وزارت ورزش به حمایت های خود ادامه دهد. بتوانیم اسپانسرهایی را داشته باشیم که سرتاسر کشور برایمان اردو بگذارند و امکاناتمان بیشتر شود یعنی همیشه بچه ها با انگیزه بیشتری جلو بروند. من مطمئن هستم اگر با همین انگیزه جلو برویم دیگر هند نمی تواند مدال طلا را از ما بگیرد و مطمئن باشد که الان رقیب سرسختش ما باشیم و شاید هیچوقت دیگر نتواند طلا را برگرداند.
*شما در یک مقطعی همزمان هم در رشته فوتبال فعالیت می کردید هم کبدی اگر باز هم به گذشته برگردید کبدی را به صورت حرفه ای ادامه می دهید؟
صددرصد بله چون وقتی فوتبال کار می کردم دروازه بان تیم ملی فوتبال بودم ولی وقتی که کبدی را دیدم، دیدم آنقدر هیجان این رشته مرا جذب کرد چون واقعا یک رشته ای است که برایتان هیچوقت بی حوصله و یکنواخت نمی شود و هر بار یک هیجان بیشتر، یک شور بیشتری در زندگی تان ایجاد می کند. تکنیک هایش مدام جدید می شود مثلا تکنیک های کشتی را که باید حتما همه را بلد باشی و تکنیک های راگبی را باید بلد باشی و در عین حال چون مثل بازی است هیچوقت برایت خسته کننده نمی شود. من در گذشته تکواندو هم کار می‌کردم. در فوتبال دیگر به جایی می رسید که خسته می شوید ولی واقعا در کبدی این این اتفاق نمی افتد. مثلا با اینکه از جاکارتا آمدیم و همه مان خسته بودیم از هفته بعدش به شخصه تمرینات لیگ را شروع کردم و مطمئن هستم دوستانم هم مثل من هر کدام در استان های خودشان دارند فعالیت می کنند به خاطر اینکه هیچوقت از بازی کردن رشته کبدی خسته نمی شویم و امیدوارم که مسابقه خیلی خوبی در لیگ داشته باشیم. اکنون 22 تیم در لیگ فعالیت می کنند و همه آنها هم قدرت زیادی دارند مخصوصا بچه های جاکارتا هر کدام دو تا دو تا در تیم ها پخش هستند برای لیگ پویایی خواهیم داشت.
*مدال آوران جاکارتا دیداری هم با مقام معظم رهبری داشتند. حس و حالتان از دیدار و صحبت هایی که رهبر معظم انقلاب با ورزشکاران داشتند بگویید و به نظرتان این دیدار در روحیه شما چقدر تأثیر داشت؟
همه‌ی اعضای تیم نخستین تجربه ما بود. واقعا یک انرژی خاصی به ما دادند. معتقدم با صحبت های مقام معظم رهبری پشتوانه خوبی برای این رشته ورزشی شدند. امیدوارم کاری کنند با صحبت هایی که کردند امکاناتمان را بیشتر کنند. با صحبت های ایشان مطمئنا ما یک خانه کبدی در تهران می توانیم داشته باشیم خیلی به ما انرژی دادند و به نظر من تأثیرگذار بود. ولی امیدوارم که حداقل بگویند بیشتر به ما برسند چون کبدی یک رشته نوپا است یعنی از نظر مردم کشورمان وگرنه ما 12 سال است بازیکن تیم ملی هستیم ولی به خاطر اینکه زیاد از نظر صدا و سیما درگیر کبدی نمی شدند زیاد مردم نمی شناختند. با کمک رسانه‌ها مردم خیلی بیشتر کبدی را شناختند. مخصوصا به خاطر مدال طلایمان هیمن باعث شد بتوانیم برای لیگ برتر اسپانسر پیدا کنیم و ما تا به حال اسپانسر نداشتیم. مسابقات لیگ را خود استان تهران برگزار می کرد ولی با کمک دکتر علیخانی که واقعا از ایشان ممنونم شرکت آداک اسپانسر تیم تهران شدند. مطمئنم این لیگ بهترین لیگ برای بانوان کبدی خواهد بود چون از نظر امکانات و رسیدگی بهترین را خواهیم داشت.
*یک اتفاق خوب در چهار سال گذشته اگر بخواهیم در نظر داشته باشیم بحث موفقیت بانوان در ورزش بوده یعنی به یک خودباوری رسیدند که بانوان هم می توانند هم‌پای آقایان در خیلی از میادین بین المللی بدرخشند این خودباوری از کجا رسید؟
ما مسابقاتی که داشتیم تیم های بانوان در رشته های متنوع تیراندازی قایق رانی همه به خوبی درخشیدند. مخصوصا در اینچوان که بهترین امتیازات را آوردیم و در جاکارتا خیلی بیشتر از آن توانستیم امتیاز آور باشیم و الان مطمئنا کل کشور ایران می دانند که خانم ها هم‌پای آقایان مدال کسب می‌کنند. با همه این امکانات ضعیف و با همه این پوششی که داریم نمی گوییم پوششمان مشکل ساز است نه عادت کردیم و حجابمان را دوست داریم و مشکلی هم با آن نداریم ولی خب نسبت به آقایان و حتی تیم های دیگر بانوان مثلا آنها با تی شرت و شلوارک بازی می کردند ولی ما با این لباس ولی باز هم توانستیم شکست شان بدهیم همین یعنی اقتداری که بانوان ایران دارند را هیچ کشوری ندارد.
*آرزوی ورزشی تان را فکر می کنید به آن رسیدید؟
من یکی از آرزوهای مهم زندگیم شکست هند بود که به آن رسیدیم ولی هر چقدر جلو می رویم آرزوهایمان هم بزرگتر می شود مثلا الان دوست داریم رشته کبدی بیاید در المپیک جهانی و در آن جا هم بتوانیم کشورهایی مثل آمریکا، انگلیس و همه کشورهایی که الان در اروپا و آمریکا مطرح هستند بتوانیم شکستشان بدهیم یعنی آخرین آرزوی ورزشی ام همین است که رشته ما هم المپیکی شود.