در حقیقت برای برخی حلقه های این زنجیر، قبل از آن که هدفی چون توسعه مدنظر قرار گیرد ،استقرار در هرم قدرت است که اصل تلقی می شود و بدیهی است که در چنین رویکردی همه نقض غرض ها هم یکی پس از دیگری بروز می کند.
در صنعت پالایشی کشور نیزاین موضوع سال هاست که به چشم می خورد ومنافع ملی کشور قربانی منافع فردی و جناحی افراد می شود.
مدعیان فرو رفته در لاک نحله های سیاسی و جناحی همواره خود را زبان حال مردم جا می زنند و به گونه ای رفتار می کنند که گویی مصلح اجتماعی اند و بر همین اساس در حرف و شعار رگ گردنشان از ساق دستشان کلفت تر می شود اما به عمل که می رسند یا جا می زنند و یا با بافتن رطب و یابس و چیدن صغرا و کبرا توپ را به زمین حریف می اندازند.اما این مدعیان غافلند آن روزگار گذشت که می شد با استخدام تیم های رسانه ای و ایجاد شانتاژ و جو سازی های احساسی نان را به تنور چسباند و از آب گل آلود ماهی گرفت.
در این سو هم هستند کسانی که به اصطلاح گوشی دستشان است و می دانند این شهر بی کلانتر اینقدر ها هم بی در و پیکر نیست که رسانه ها ندانند پشت پرده چنین ماجراهایی چه بوی حلوایی به هوا رفته است.
یکی از آخرین نمونه های این سنت سیاه، در لوای طرح پرسش های معمولا بی شمار برخی از نمایندگان مجلس خود نمایی می کند و این بار نیز نماینده مردم اصفهان گریبان زنگنه را گرفته است که در پالایشگاه ستاره خلیج فارس چه گرد وخاکی بپا شده ؟
حجت الاسلام احمدسالک کاشانی عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی هفته گذشته از وزیر نفت پرسیده علت تغییراتی که در هیات مدیره پالایشگاه ستاره خلیج فارس انجام شده چه بوده است؟ البته ،وقتی هم که بیژن نامدار زنگنه پاسخ وی را می دهد (بر اساس همان سنت سیاه ) ایشان به مانند همفکران نحله خود هرگز قانع نمی شوند.چون اصولا مبنا بر این است که فقط پرسش و تشکیک ایجاد شود وقرار بر این است که قانع شدنی هم در کار نباشد!
آقای سالک معتقدند که این تغییرات ،فرآیند درستی را طی نکرده است و عجیب این جاست که ایشان نمی گویند فرآیند درست در یک دستگاه و تشکیلات نفتی چیست تا خود نفتی ها بدانند کجای کارشان اشتباه است و چگونه است که افرادی از بیرون تشکیلات نفت از ساز و کار عزل و نصب ها بهتر خبر دارند تا مسئولان و متولیان اصلی؟
این تفکر جا زدن سکه قلب به جای سکه اصل، پیش از این نیز در همه جای صنعت نفت خود را نشان داده بود.نمونه هم بسیار است.
طرح های معروف به ۳۵ ماهه و حکایت های خط لوله اتیلن غرب و لایه نفتی پارس جنوبی و داستان غم انگیز تولید به اصطلاح صیانتی از میادینی مانند آب تیمور ومنصوری وخصوصی سازی پتروشیمی و گم شدن دکل نفتی و چندین و چند نمونه دیگر حاکی از تسلط آریستو کرات هایی است که لزوما قرار نیست فک و فامیل خود را سر کار بیاورند و کافی است اتوبوسی از افراد همفکر و بله قربان گو را در اختیار بگیرند تا خاک آن حوزه را به توبره بکشند.
برای رسیدن به چنین هدفی چه کاری بهتر از این که با طرح سوآل های وقت گیر و بیهوده از وزیر ، تشکیک ایجاد کنیم و سپس از آب کره بگیریم؟ چه کار بهتر از این که بپرسیم سروکله این جوان (صادق آبادی ) دیگر از کجا پیدا شد که نیامده غوغا به پا کرد.
لازم است برای توضیح این مفهوم کمی به گذشته نه چندان دور بازگردیم و ببینیم بعد از این تغییرات چه اتفاقاتی در صنعت پالایشی کشور افتاده است.
جناب سالک هم کمی عینک دقت خود را متوجه این نکته کنند وحاصل این اتفاقات را با دوره قبل در ترازوی انصاف و سنجش قرار دهند.
مدیر عامل سابق شرکت نفت ستاره خلیج فارس پیش از این طی نامه ای از وزارت نفت برای راه اندازی فاز اول اعتباری معادل ۲۲۹ میلیون یور و و ۷۲۰۰میلیارد ریال درخواست کرده بود و گفته بود با اخذ چنین وجهی می تواند تا انتهای دی ماه سال ۹۶ این فاز را به مدار بهره برداری برساند.او همچنین خواسته بود که برای فاز دوم نیز ۱۶۲ میلیون یورو و ۵۴۰۰ میلیارد ریال اعتبار به او بدهند تا بتواند تا انتهای دی ماه سال ۹۷ این فاز را هم به جریان تولید بیاندازد.
در برنامه های این مدیر ، برای راه اندازی فاز سوم این پالایشگاه نیز تقاضای ۹۷ میلیون یورو و ۳۱۰۰ میلیارد ریال اعتبار شده بود تا عالی جناب قادر باشند در انتهای خرداد سال ۹۸ این بخش را هم وارد مدار تولید کنند.
البته این خوش اشتهایی در جای دیگری هم نمود پیدا می کند.آنجا که حضرات به جناب رییس هیات مدیره وقت تاپیکو نامه می نویسند و تقاضای ۱ میلیارد و ۱۰۰ میلیون دلار اعتبار می کنند تا بتوانندستاره خلیج فارس راراه اندازی کنند.(این مبلغ بدون بررسی ادعاهای پیمانکاران وسود و هزینه های وام بوده است) ودر این میان هم جماعت کاتولیک تر از پاپ هیچ نمی پرسند که در آمد محصولات جانبی پالایشگاه به کجا می رود و صرف چه می شود.
در عین حال خیال می کنند رسانه ها هم درخوابند و کسی از آنها جوابی نمی خواهد.
حال خوب است از این دایه های عزیزتر از مادر بپرسیم که آیا به چشم خود ندیدید که صادق آبادی جوان با ۲۰ میلیارد تومان چگونه فاز اول را راه اندازی کرد؟ ندیدید با راه‌اندازی فاز دوم پالایشگاه ستاره خلیج فارس، میزان تولید بنزین یورو ۵ از ۱۲ به ۳۰ میلیون لیتر در روز و تولید نفت گاز نیز از ۴ به ۱۲میلیون لیتر درروز رسید؟ آنهم در تیرماه سال ۹۷ و نه مهرماه این سال؟
همچنین لازم است بپرسیم چگونه است که مرد جوان شرکت پالایش و پخش هنوز بدون آنکه پشیزی از ۲۶۰ میلیون یورو وعده داده شده را دریافت کرده باشد از راه اندازی فاز سوم صحبت می کند؟
به نظر باید دوباره قضیه عصای حضرت موسی (ع ) را به یاد بیاوریم.
نپرسیدید چه شد که بدون صرف چنین هزینه های گزافی فاز دوم هم به میدان آمد؟نکند آقای صادق آبادی عصای موسی (ع ) داشته و ما وشما نمی دانستیم؟
نکند “کارآگاه کوجک” های پالایشگاه ستاره خلیج فارس دوست ندارند بدانند که اگر قرار بود اعتبارات درخواستی مدیران قبلی در اختیار آنها قرار بگیرد هم اکنون کشور برای این پروژه ملی می بایست چیزی حدود ۱۸ هزار میلیارد توان هزینه می کرد؟نپرسیدید که حضرات می خواستند با این پول ها چه بکنند؟ آیا اگر این اتفاق می افتاد، بزرگترین خطای اقتصادی کشور در سال های بعد از انقلاب رقم نمی خورد؟ و این در حالی است که بزرگترین خطای اقتصادی کشور با ۳ هزارمیلیارد تومان به امیرمنصور آریا تعلق داشت که اعدام شد .
در این میان نمایندگان محترم پارلمان در پی چه سودایی بودند؟شک نیست که همه ما برای جناب سرلک و کسوت ایشان سخت حرمت قائلیم اما اگر ایشان نمی توانند پاسخ دهند، همفکران ایشان پاسخ این پرسش ها را بدهند که چرا از ابزارهای نظارتی و رسمی کشور در این راه استفاده نمی کنند. ابزارهایی مانند همان سازمان بازرسی کشور که بارها زنگنه را پاکدست ترین مدیر نفتی جمهوری اسلامی نام نهاده است.
جناب سالک هیچ می دانند که اگر فازهای ستاره خلیج فارس وارد میدان تولید نمی شد هم اکنون کشور می بایست هر روز حدود ۴۰میلیون لیتر بنزین وارد می کرد؟ کاری که می دانیم در حال حاضر هرگز دولت از پس آن بر نمی آمد؟ آنوقت چه می شد؟جواب خیل پرشمار مصرف کنندگان بنزین کشور را چه کسی می داد؟ متولیان کشور در برابر اعتراضات گسترده این مصرف کنندگان چه پاسخی داشتند که بدهند؟
بله در دوران “کارآگاه کوجک ها” وقتی که خبرنگاران را به بازدید از ستاره خلیج فارس می بردند، مدیران مدام از ناکارآمدی قبلی ها سخن می گفتند و بدون آنکه برنامه های خود را به زبان بیاورند ، بقول قدیمی ها “ایز به گربه” گم می کردند.اینک هم نیزه ها را به سمت بعدی ها نشانه رفته اند و هیچ نمی پرسند در آن دوران پیشین چه شد که هر روز شمار انبوهی از کارگران معترض پشت درهای پالایشگاه تجمع می کردند و جویای کار از دست رفته خود بودند.
با آمدن محمد علی دادور به عنوان مدیر عامل جدید، قضیه به شکل دیگری رقم خورد و تیم جدید که می دانستند دریافت چنین اعتبارات و امکاناتی به شوخی بیشتر شبیه است ،طرحی نو در انداختند و همان شد که در حد فاصل یکسال ،دو فاز ستاره خلیج فارس راه اندازی شد و رفته رفته کار آنقدر بالا گرفت که هم اکنون هرروز بطور مستقیم ۱۰ هزار نفر در این پالایشگاه مشغول به کارند و بخشی از نیاز بازار کار در استان هرمزگان را پوشش می دهند و در عین حال بخش های بسیار فنی و خاص را هم بدست جوانان جویای کار استان های همجوار سپرده اند.اینک در ستاره خلیج فارس در بخش شبکه های کابلی، هموطنان بلوچ از آن سوی کشور به کار وارد شده اند. متوسط سنی نیروهای اتاق کنترل پالایشگاه عظیم ستاره خلیج فارس حداکثر ۴۰ سال است و از مدرسه پیرمردها هم دیگر خبری نیست.
اگر اهالی مجلس اعتقاد به جوانگرایی دارند باید متوسط سنی کارکنان ستاره خلیج فارس را ببیند تا باورشان شود که می توان کار را برای نخستین بار به جوان ها سپرد.
کسی نمی گوید که تیم جدید مدیریتی شق القمر کرده است، بلکه تنها قصد این مقال ،مقایسه ای ساده از آن چیزی است که پیش از این بوده با آنی که هم اکنون هست.
حال طبیعی است که تغییر نظام مدیریتی ، جوانگرایی، اصلاح ساختارهای گذشته و بازسازی بافت فرسوده مدیریتی در پالایشگاه ستاره خلیج فارس و از همه مهمتر تامین پایدار و مستمر بنزین، سر وصدای کسانی که منافعشان با منافع شخصی و جناحی گره خورده را در می آورد.اما نباید از این هیاهوها جا خورد.اصولا ما درکشوری زندگی می کنیم که تنها به قطار در حال حرکت سنگ پرتاب می کنند
نویسنده:فرزین سوادکوهی