به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، نامه محمد یزدی به ایت الله شبیری زنجانی حاشیه ها و اعتراضات زیادی را در پی داشت. بسیاری معتقد بودند اولا لحن نامه شان مرجعیت را حفظ نکرده است و دوما از یزدی به علت حضور در شورای نگهبان انتظار می رفت در مسایلی حتی غیر از موضوع مرجعیت هم با احتیاط سخن بگوید. این جایگاه باعث شد که امام خمینی(ره) هم نامه ای عتاب آلود به خزعلی بنویسد که بازخوانی آن خالی از لطف نیست.
متن این نامه بدین شرح است:
«حضرات فقهای محترم شورای نگهبان -دامت افاضاتهم-»
«با سلام وآرزوی موفقیت برای شما و تمامی آنانی که قلبشان برای پیروزی اسلام می تپد. گاهی دیده می شود که بعضی از آقایان محترم در مسائلی وارد می شوند که موجب وهن شورای نگهبان است.
فقهای محترم باید توجه داشته باشند که نباید در مسائلی که مورد درگیری هست وارد بشوند. از باب مثال در شان شورای نگهبان و حتی خود حضرت آقای خزعلی نیست که به افراد مختلف تندی کند. اینکه دیگر روشن است که روی منبر و یا هر جای حرام است به مسلمانی نسبت «کمونیستی» داد.
بر فرض که ایشان بگوید من نسبت ندادم ولی این را که معترفند که گفته اند: می گویند ،آقای سلامتی کمونیست است.آیا این توهین و گناه بزرگ از شخصی که عضو شورای نگهبان است آن هم به مسلمانی که نماینده مردم تهران است،شرعا چه صورتی دارد؟
مادامی که شما اینگونه عمل می کنید بازهم توقع دارید جوانان انقلابی تند ،احترام شما را بگیرند؟ آیا شخصی که می آید نزد فقهای شورای نگهبان ومی گوید:اگر گناهی هم کرده ام توبه می کنم،راه درستی را رفته است یا کسی که روی منبر این توبه را به عنوان ضعف یک نماینده نقل می کند؟ بحث بر سر خوبی وبدی نمایندگان وسایر افراد نیست، بحث بر سر گناه و کج رفتن است.
همه باید توجه کنیم که آلت دست بازیگران سیاسی نشویم. باید سعی شود آقایان به عنوان منبری پرخاشگری که تا این مرحله حاضر است پیش رود ؛معرفی نشوند. شما نگویید،آنها به ما بد می گویند وما با این صحبت ها جواب آنها را می دهیم. آنها که به شما بد می گویند،پست مقدس شورای نگهبان را ندارند . شما در مکانی نشسته اید که باید خیلی از مسائل را با سکوت و وزانت خویش حل کنید.
حواستان را جمع کنید که نکند یک مرتبه متوجه شوید که انجمن حجتیه ای ها همه چیزتان را نابود کردند. من به شما آقایان علاقمندم ولی لازم می دانم گاهی که مسئله ای را می بینم تذکر بدهم.
والسلام علیکم ورحمه الله وبرکاته - روح الله الموسوی الخمینی. »
صحیفه امام - جلد ٢١- صفحه ٦١٢