به گزارش خبرگزاری برنا از همدان، ایران رئوفی که سال‌هاست در همدان فعالیت ورزشی خود را به صورت حرفه‌ای پیگیری می‌کند چندی پیش برای چندمین‌بار به مسابقات برون‌مرزی اعزام شد و توانست در مسابقات مالزی یک مدال با ارزش طلا کسب کند.
او علارغم 79 ساله بودن هیچ وقت از تلاش برنداشته و به گفته خودش برای تشویق پیر و جوان هر کاری که لازم بوده، انجام داده است.
در ادامه گفت‌وگوی خبرگزاری برنا با ایران رئوفی را می‌خوانید:
* ابتدا از مسابقات بین‌المللی مالزی برایمان بگویید که یک طلا کسب کردید؟
این رقابتها در سطح بالایی برگزار شد و من قصد داشتم در دو ماده 800 و 1500 متر در این رقابتها به مصاف هم حریفان خود بروم که سرپرست تیم مخالفت کرد و در نهایت در 800 متر صاحب مدال طلا شدم.
* این چندین مسابقه برون مرزی شما محسوب می شد؟
این هشتیمین مسابقه و مدال برون مرزی من بود و پیش از این در چین، برزیل، گرجستان و.... صاحب مدال شده بودم.
*در حال حاضر برای چه مسابقاتی آماده می شوید؟
برای مسابقات جهانی کانادا که احتمال که قبل از فروردین 98 برگزار می شود.
* واکنش دوومیدانی کاران جوان و مردم به مدال آوری های شما چگونه است؟
اکثر افراد خیلی برایشان جالب است که چطور یک زن در این سن‌و‌سال می‌تواند در مسابقات شرکت کند و من خوشحالم که جوانان به من نگاه می کنند و انگیزه می گیرند.
* پیام شما به کسانی که در این سن و سال هستند و خانه‌نشین شده‌اند، چیست؟
بخشی از انگیزه من از ورزش‌کردن برای سلامتی خودم است. بخش دیگری از انگیزه‌ام به خاطر این است که همه پیرمردها و پیرزن‌ها مرا ببینند و یاد بگیرند که می‌شود در این سن و سال هم ورزش کرد. حتی جوان‌ها هم باید از من یاد بگیرند که ورزش را هیچ وقت فراموش نکنند. برخی افراد در سن و سال من توانایی دارند ورزش کنند که به آنها می‌گویم مثل من باشند. برخی دیگر هم که توانایی ورزش‌کردن ندارند، به آنها یاد می‌دهم که لب تخت بنشینند و برخی حرکات ورزشی را انجام دهند. بیرون از خانه هم هر کسی را می‌بینم، می‌گویم که ورزش کند. حتی به کسانی که در پارک‌ها نشسته‌اند، می‌گویم که چرا نشستی و باید بلند شوی و ورزش کنی.
* تا به حال از این‌که در این سن و سال ورزش می‌کنید، خسته نشدید؟
من هیچ وقت خسته نمی‌شوم. افتخار می‌کنم که در این سن و سال می‌توانم هنوز ورزش حرفه‌ای انجام دهم. از خداوند هم ممنونم که این توانایی را به من داده است. باور کنید اصلا احساس پیری نمی‌کنم و تا هر وقت توانایی داشته باشم، ورزش را ادامه خواهم داد.
* واکنش فرزندان شما به این‌که در 79 سالگی همچنان ورزش می‌کنید، چیست؟
من فرزندانم در ایران نیستند ولی فرزندانم از موفقیت‌هایی که کسب می‌کنم، خوشحال می‌شوند و مرا تشویق می‌کنند.