به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا،احمد رضا دالوند، شب اربعین با صدای مردانه اش که اکنون به دلیل بیماری، ناله وار از ته گلویش در می آمد و به جانش خنج می زد با همکارش تماس گرفت و درخواست کمک کرد. مرد هنرمند مطبوعات ایران، برای همین تماس هم خیلی با خودش کلنجار رفته بود و سر آخر به دلیل وضعیت حاد و درد زیادی که تحمل آن از توانش خارج شده بود تصمیم به تماس و درخواست کمک گرفت.
مسعود ابراهیمی-از روزنامه نگاران سرشناس کشور و مدیر عامل سایت رکنا، همان دوست و همکاری بود که دالوند شب اربعین با او تماس گرفت. وی در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی برنا می گوید: شب اربعین با من تماس گرفت اما چون من کلید خانه ایشان را نداشتم و دست یکی از دوستانشان بود امکان رفتن نبود تا صبح روز اربعین که، همراه با یکی از دوستان به خانه اش رفتیم . با ورود به خانه با صحنه ای مواجه شدیم که سرتاسر آن غم بود . از تخت پایین افتاده بود ، معلوم نبود از زمانی چنین بر زمین افتاده است . پایش زخمی بود و ظاهر خانه به شدت بهم که نشان می داد تنها ساکن آن که دالوند بود مدت هاست توان راه رفتن ندارد چه برسد به منظم کردن خانه .
وی با بیان اینکه ایشان شدیدا عفونت داشتند وبوی عفونت خانه را گرفته بود، اظهار می کند: پس از تماس با اورژانس او را به بیمارستان لقمان الدوله منتقل کردیم که در آنجا اطلاع دادند که شرایطشان خوب نیست و احتمال قطع شدن پای ایشان هست.
طراح بزرگ ایران حقوق ماهیانه ندارد
مدیرعامل سایت رکنا با اشاره به انتقال دالنوند به بیمارستان سینا، خاطرنشان می کند: سعی کردیم با مسئولان دولتی ارتباط بگیریم تا شاید در این وضعیت به داد این روزنامه نگار و هنرمند سرشناس کشور بشتابند .وقتی مسئولان متوجه شرایط ایشان شدند، دستور ویژه ای صادر و در نهایت ساعت 11 شب گذشته احمد رضا دالوند وارد اتاق عمل شد، خوشبختانه طی این جراحی چرک را کاملا از بدنش تخلیه کردند.
وی می افزاید: امروز صبح که وی معاینه شد ،حالش بهتر است اما ،با توجه به اینکه وی 14 سال پیش عمل قلب باز داشته و از پایش رگ گرفته بودند همین موضوع باعث مشکل شده است، حال برای اینکه بتوانند پا را حفظ کنند، قرار شد تا روز شنبه اقدامات ویژه ای روی پای ایشان انجام شود و دارو درمانی نیز دوباره شروع شود. البته توجه به این نکته ضروری است که ایشان بدون تجویز پزشک و سرخود انسولین نمی زده و اقدام به گیاهخواری کرده است، وضعیت پای ایشان نگران کننده است که قرار شده تا شنبه تعیین تکلیف شود.
ابراهیمی درخصوص شرایط شغلی این طراح بزرگ کشور می گوید:ایشان تحت بیمه صندوق هنرمندان وزارت ارشاد بوده و بیمه تامین اجتماعی نیست ،همین بیمه را نیز به دلیل شرایط مالی خود نتوانسته تمدید کنند.
وی با بیان اینکه دالوند شخصی بسیار حرفه ای در کار خود است و کارهایی شاخصی که در عرصه تخصصی خود انجام داده را همه می دانند عنوان می کند: فکر می کنم که ایشان 2 یا 3 سالی است که بیکار بوده و حقوق ماهیانه ندارد به نحوی که برای یافتن کار برای یکی از مسئولان که نمی خواهم نامش را بگویم پیامی فرستاده اما آن شخص حتی جواب وی را نیز نداده است و طبق گفته دالوند ، وی بعد از بی پاسخی از سوی این مسئول ،از شدت عصبانیت شماره او را از تلفن خود پاک کرده است.
این روزنامه نگار با سابقه با تاکید براینکه اگر ایشان در این مدت با هیچ کدام از دوستان .و همکارانش تماس نگرفته و کسی را در جریان وضعیت خود قرار نداده تنها به خاطر غرور ایشان بوده است گفت : حتی وقتی با من تماس گرفت گفت: «اگر الان با تو تماس گرفتم خیلی مستاصل هستم و چاره ای برایم نمانده بود.»
حمایت از خبرنگار به جای حمایت از رسانه
مدیرعامل سایت رکنا درباره فقدان حمایت از خبرنگاران، می گوید: معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حمایت هایی از نشریات می کند مثلا هزینه کاغذ یا یارانه را به رسانه ها پرداخت می کند، این درحالیست که به نظر من باید این حمایت ها را از خبرنگاران و نویسندگان کند و نه بنگاه های اقتصادی .
وی در ادامه تاکید داشت : رسانه در وهله اول یک بنگاه اقتصادی است و مدیرمسئولی که قصد راه اندازی یک رسانه دارد باید فکر شرایط مالی را بکند، وقتی این اتفاق بیفتد وزارت ارشاد می تواند حمایت های خود را معطوف خبرنگاران کند.
ابراهیمی با اشاره به اینکه کمترین حقوق در جهان را خبرنگاران ایران می گیرند، خاطرنشان می کند: معاونت مطبوعاتی وزارت بهداشت می تواند بحث حمایت درمانی یا مسکن خبرنگاران را انجام دهد که این موضوع به نفع رسانه و نوعی کمک غیر مستقیم به آنان است، زیرا خبرنگار دلگرم شده و با خود فکر می کند که اگر حقوق کمتری می گیرد حمایت های دیگری از سوی ارشاد دریافت می کند. با دلگرمی خبرنگار، رسانه هم پیشرفت می کند.
وی می گوید: نمی توانیم از مدیرعامل خبرگزاری یا روزنامه انتظار انجام کاری در خصوص حمایت از خبرنگاران را داشته باشیم زیرا مدیرعامل توان چنین کاری را ندارد و در این زمانه با شرایط خاصی تنها می تواند رسانه را اداره میکند.
این روزنامه نگار در پایان اظهار داشت : کار صنفی برای انجمن های مرتبط با خبرنگاران و روزنامه نگاران یعنی انجام کار برای حمایت از آنان ، این در حالیست که انجمن های خبرنگاران کمتر به وظیفه اصلی خود یعنی انجام کارهای صنفی مشغولند.